مرجع تقلید: تفاوت میان نسخه‌ها

جریان حدیث گرای اخباریون نظریه تقلید و مرجعیت را رد می‌کنند. آنها مدعی اند تقلید و اجتهاد در روایات امری مذموم است. آن‌ها به حدیثی از [[جعفر صادق]] استناد می‌کنند مبنی بر اینکه: از تقلید بپرهیزید که هرکس در دینش تقلید کرد هلاک شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=تصحیح اعتقادات الإمامیة - الشیخ المفید - کتابخانه مدرسه فقاهت|نشانی=http://lib.eshia.ir/15141/1/72/إياكم_والتقليد|وبگاه=lib.eshia.ir|بازبینی=2019-07-15|کد زبان=fa}}</ref>

تقلید در مذهب شیعه از عصر امامان آغاز شد. آنان پیروانشان را به راویان حدیث یا یاران نزدیک خود، ارجاع می‌دادند و گاهی یاران خود را به حضور در مساجد و مراکز عمومی برای فتوا دادن و ارشاد مردم تشویق می‌نمودند. ظهور تقلید در عصر امامان و تشویق آنان به این امر، بعلت فاصله زیاد میان شهرها، فراهم نبودن امکانات ضروری برای مسافرت مردم و در نتیجه دشواری دسترسی به امام یا دسترسی نداشتن به وی، عاملِ تقیه در بسیاری موارد و بالاخره پدید آمدن مشکلات شخصی و عسر و حرج برای امامان در صورت مراجعه مستقیم مردم به آنها بود. در عصر [[غیبت صغرا]] نیاز به تقلید در احکام شرعی بیشتر احساس شد و بنا بر توقیعی که از آخرین امام دوازدهم شیعه نقل شده‌است، مرجع شناخت احکام در موضوعات جدید را فقیهانی معرفی کرده که دارای شرایطی هستند و مردم باید از آنها تقلید کنند.<ref>[http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3752 تقلید] بنیاد دائرةالمعارف اسلامی</ref>