پرداخت‌کاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
[[پرونده:Läppmaschine.ogv|بندانگشتی|فرایند لپینگ خودکار]]
'''لَپینگ''' {{انگلیسی|lapping}} یک فرایند [[پرداخت سطح|تکمیل‌کاری یا پرداخت سطح]] سایشی است که در آن ذرات ریز [[ساینده]] بر روی یک ماده نرم، به نام '''لَپ''' (Lap)، نشانده یا ریخته می‌شوند. جنس لپ می‌تواند از پارچه تا چدن یا مس متغیر باشد، اما همیشه باید از ماده‌ای که قرار است پرداخت شود نرم‌تر بوده و فقط به عنوان نگهدارنده ذرات ساینده سخت عمل کند. از فرایند لپینگ هم برای پرداخت فلزات و هم پرداخت غیر فلزات استفاده می‌شود.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=DeGarmo's Materials and Processes in Manufacturing|صص=۵۴۲|ISBN=1119723299|نویسنده=J. T. Black, Ronald A. Kohser|ناشر=John Wiley & Sons|سال=2020}}</ref>
'''لپینگ''' {{انگلیسی|lapping}} یک روش براده برداری و [[پرداخت سطح]] است که در آن یک سنگ ساینده (lap) با سرعت کم در حال گردش بوده و همزمان با فشار کم به سطح قطعه کار فشرده می‌شود و بین سطح سنگ و سطح قطعه کار دوغاب مواد ساینده (Slury) شارژ شده‌است. پس از این عملیات، سطح قطعه کار کاملاً صیقلی است.. با توجه به گردش قطعه کار و ابزار که باعث تغییر سطح تماس دائمی بین آن‌ها می‌شود، از سطوح تخت یا گرد قطعات فلزی به‌طور ظریفی [[براده برداری]] می‌کند؛ و صافی سطح و دقت ابعادی در این فرایند بسیار عالی بوده و با توجه به سرعت و فشار پایین، سطوح قطعه کار پس از لپینگ کاملاً یکنواخت و صیقلی خواهند بود. اغلب قطعات فلزی و غیر فلزی را می‌توان به خوبی با عملیات لپینگ صیقل کاری کرد. کیفیت پرداخت سطوح پس از لپینگ، بین ۶/۰ الی ۰۰۶/۰ میکرون می‌باشند.
 
با مالش لپ شارژ شده با ذرات ساینده بر روی سطح، ذرات ساینده مقادیر بسیار کمی از ماده‌ای که قرار است صیقل داده شود را برمی‌دارند. در نتیجه ذرات ساینده عمل برش را انجام داده و سطح لپ خورده نمی‌شود، چرا که ذرات ساینده به جای حرکت بر روی سطح آن به داخل آن فرو می‌روند. این پدیده در هر کجایی که دو سطح در حضور یک ماده ساینده ریز به هم مالش داده شوند، اتفاق می افتد؛ ماده نرم‌تر لپ را تشکیل داده و ماده سخت‌تر دچار سایش می‌شود.<ref name=":0" />
 
== مزایا و معایب ==