'''محمد بهرامی''' (۱۲۹۷–۱۳۴۵) یک [[کمونیسم|سیاستمدار کمونیست]] ایرانی بود. بهرامی به گروه [[پنجاه و سه نفر]] تعلق داشت و از اعضای ارشد [[حزب توده ایران]] بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Abrahamian, Ervand (1999). Tortured Confessions: Prisons and Public Recantations in Modern Iran. University of California Press. p. 97.|ISBN=0520922905|کد زبان=en}}</ref> وی یکی از اعضای کمیته اجرایی حزب بود و در زمان تبعید [[رضا رادمنش]]، هنگامی که حزب توده غیرقانونی اعلام شد، به عنوان دبیر اول به عنوان سرپرست خدمت میکرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Maziar, Behrooz (2000). Rebels With A Cause: The Failure of the Left in Iran. I.B.Tauris. p. 11.|ISBN=1860646301|کد زبان=en}}</ref> وی در سال ۱۳۳۳ زندانی شد و در سال ۱۳۳۵ آزاد شد. اندکی بعد، وی بر اثر دیابت که سالها رنج میبرد، درگذشت.