[[پرونده:Qashqai-musicians.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|چنگیهای قشقایی در حال نواختن کرنا و [[نقاره]]]]
امروزه با گذشت هزاران سال از عهد باستان، این ساز در سرزمینهای دیگر مشاهده نمیشود و تنها در همسایگی نزدیک منطقه [[استان فارس|فارس]]، بین اقوام مختلف[[بختیاری]]، رواج[[قشقایی]] دارد مانندو [[لر]]ها و ترک های قشقایی.این ساز در استان های [[کهگیلویهکهکیلویه و بویر احمدبویراحمد]]،[[چهارمحال و بختیاری]]،[[استانلر لرستان]]،[[استان فارسممسنی]] و درخوزستان مناطقیرواج از استان های همجوار این نواحی نواخته میشوددارد. وجود دو نمونه کرنا در شمال ایران معروف به کرنای [[لاهیجان]] و دیگری کرنای مورد استفاده در حرم [[امام رضا|امام هشتم شیعیان]] معروف به کرنای رضوی، خدشهای به این جغرافیای انحصاری کرنای فارس وارد نمیکند. زیرا اساساً ساختمان دو نمونه کرنای یاد شده، با کرنای فارس تفاوت بنیادین دارد و شیوه نواختن شان هم بهطور کل متفاوت است. دیگر این که دو کرنای شمال و شرق ایران قادر به نواختن ملودی نیستند و تنها دو صدای متفاوت تولید میکنند که در گذشته بیشتر برای ایجاد یک حجم صوتی به منظور اعلان یا اخطار مورد استفاده قرار میگرفتهاند.