بوئینگ بی-۱۷ فلایینگ فورترس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۹:
 
== طراحی و توسعه ==
روز ۸ اوت سال ۱۹۳۴، سپاه هوایی نیروی زمینی ایالات متحده ارائه طرح یک بمب‌افکن چند موتوره را جهت جایگزینی بمب‌افکن [[مارتین بی-۱۰]]، به مناقصه گذاشت. سپاه هوایی به دنبال بمب‌افکنی بود که به کمک آن نیروهای حاضر در هاوایی، پاناما و آلاسکا را تقویت کند. مشخصات لازم برای این هواگرد شامل توانایی حمل مقدار کافی بمب در ارتفاع ۳۰۰۰ متری به مدت ده ساعت با حداکثر سرعت حداقل ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت می‌شد. به شکل غیر الزام‌آوری برد ۳۲۰۰ کیلومتری با سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت، مطلوب سپاه هوایی بود.
در رقابت با شرکت‌های هواپیماسازی [[شرکت هواپیماسازی داگلاس|داگلاس]] و [[گلن ال. مارتین کمپانی|مارتین]] برای دریافت قرارداد تولید ۲۰۰ بمب‌افکن، نمونه بوئینگ عملکردی بهتری نسبت به رقبا از خود نشان داد. با این حال که بوئینگ این قرارداد را در اثر سقوط نمونه خود از دست داد، سپاه هوایی نیروی زمینی مجذوب طراحی بوئینگ شد و ۱۳ فروند بی-۱۷ دیگر برای ارزیابی بیشتر سفارش داد. از زمان معرفی این هواگرد در سال ۱۹۳۸، بی-۱۷ فلایینگ فورترس بهبودهای متعددی را تجربه کرد.
 
پیش‌نمونه شرکت هواپیماری سازی [[بوئینگ]] تحت عنوان مدل ۲۹۹، توسط گروهی از ۱۰ مهندس با خرج خود شرکت طراحی شد. این مدل ترکیبی از ویژگی‌های مدل بمب‌افکن آزمایشی ایکس‌بی-۱۵ و هواگرد ترابری بوئینگ ۲۴۷ بود. تسلیحات این هواگرد شامل حداکثر ۲۲۰۰ کیلوگرم بمب در دو جایگاه در پشت کابین و پنج مسلسل ۷.۶۲ میلی‌متری می‌شد. بی-۱۷ توان خود را از چهار موتور شعالی پرت اند ویتنی آر-۱۶۹۰هورنت هر یک با توان ۷۵۰ اسب بخار در ارتفاع ۲۱۰۰ متری، می‌گرفت. نخستین پرواز مدل ۲۹۹ در ۲۸ ژوئیه سال ۱۹۳۵ انجام شد. ریچارد ویلیامز، خبرنگار سیاتل تایمز، با شنیدن غرش چند مسلسل این هواگرد، لقب "فلایینگ فورترس" (قلعه پرنده) را بر آن نهاد که توسط بوئینگ ثبت گشت.
 
روز ۲۰ اوت سال ۱۹۳۵، هواگرد جهت انجام پرواز رقابتی، در عرض ۹ ساعت با میانگین [[پایاسیر]] ۴۰۶ کیلومتر بر ساعت، خود را [[سیاتل]] به رایت فیلد رساند. سرعتی که بسیار بیشتر از مقدار مشخص شده بود. در رقابت با مدل‌های هواگردهای دو موتوره شرکت‌های هواپیماسازی [[شرکت هواپیماسازی داگلاس|داگلاس]] و [[گلن ال. مارتین کمپانی|مارتین]]، نمونه چهار موتوره بوئینگ عملکردی بهتری نسبت به رقبا از خود نشان داد. پیش از رقابت به پایان برسد سپاه هوایب پیشنهاد خرید ۶۵ فروند هواگرد بی-۱۷ را ارائه نمود. با ادامه کار توسعه بر روی مدل ۲۹۹، روز ۳۰ اکتبر سال ۱۹۳۵، هواگرد برای دومین بار به شکل آزمایشی با خلبانی سرگرد هیل به پرواز درآمد. در این پرواز خدمه فراموش کردند که قفل سطوح کنترل کننده هواگرد را باز کنند. پس از برخواستن، هواگرد با شیب زیادی به طرف آسمان حرکت کرد و در نهایت با رسیدن به حالت [[واماندگی]]، با دماغه به طرف پایین بازگشت و به شدت با زمین برخورد نمود که به مرگ خلبان و یک نفر دیگر انجامید.
 
با انهدام نمونه بوئینگ، پرواز آزمایشی آن نیمه تمام ماند. بدین جهت و به دلیل مقدار بالای قیمت ۹۹.۶ هزار دلاری ارائه شده توسط شرکت برای هر فروند از این هواگرد، این نمونه از دور رقابت کنار نهاده شد و قرارداد خرید ۶۵ فروند از آن نیز لغو گردید. با این حال سپاه هوایی نیروی زمینی که مجذوب طراحی بوئینگ شده بود، روز ۱۷ ژانویه سال ۱۹۳۶، میزان ۱۳ فروند وای‌بی-۱۷ دیگر برای ارزیابی بیشتر سفارش داد. نمونه جدید تغییرات عمده‌ای نسبت به مدل ۲۹۹ از جمله جایگزنی موتور قدرتمندتر رایت آر-۱۸۲۰-۳۹، به خود دیده بود.
 
== تاریخچه عملیاتی ==