مسجد اموی دمشق: تفاوت میان نسخه‌ها

این مکان بعنوان یک مکان [[عبادت]] از [[عصر آهن]] تاییدمحلی شدهبرای عبادت بوده است. دمشق در هزاره اول [[پیش از میلاد|قبل از میلاد]] مرکز ایالت [[آرامی]] آرام-دمشق بود و [[معبد]] بزرگی برای خدای رعد و برق و باران بنام [[حداد رمان]] در محل کنونی مسجد اموی ساخته شد. یک سنگ از آن معبد آرامی یک سنگ باقی مانده است که مربوط به حکومت پادشاه [[حزائیل]] بین سالهای ۸۷۶ تا ۸۳۳ [[قبل از میلاد]] است و در حال حاضر در [[موزه ملی دمشق]] به نمایش گذاشته شده است<ref>Burns, 2005, p. 16.</ref>

معبد حداد رامان همچنان نقش اصلی را در شهر دمشق ایفا می کرد و هنگامی که [[امپراتوری روم]] دمشق را در ۶۴ قبل از میلاد فتح کرد ، آنها خدای حداد را با خدای رعد و برق خود ، [[ژوپیتر]] تلفیق کردند.<ref name="Burns40">Burns, 2005, p. 40.</ref بنابراین ، آنها درگیر پروژه ای برای پیکربندی مجدد و گسترش معبد تحت هدایت معمار متولد دمشق بنام [[آپولودور دمشقی]] شدند ، که طرح جدید را ایجاد و اجرا کرد. <ref>Calcani and Abdulkarim, 2003, p. 28.</ref>

این معبد جدید ژوپیتر ، باعث شد دمشق در مرکز پادشاهی قدیم رم قرار گیرد و به عنوان پاسخی برای معبد دوم در اورشلیم عمل کند.<ref>Burns, 2005, p. 65.</ref> وسعت معبد ژوپیتر در دوره اولیه حکومت روم بر این شهر ، بیشتر با کمک کاهنان اعظم که از شهروندان ثروتمند دمشق بودند، افزوده می شد.<ref name="Burns62">Burns, 2005, p. 62.</ref> دروازه شرقی حیاط در زمان فرمانروایی [[سپتیمیوس سوروس]] گسترش یافت. <ref>Burns, 2005, p. 72.</ref> در قرن چهارم میلادی ، معبد به دلیل اندازه و زیبایی خود مشهور و با دو مجموعه دیوار از شهر جدا شد. دیوار اول ، مساحت وسیعی از جمله بازار را شامل می شد و دیوار دوم محراب اصلی معبد ژوپیتر را احاطه کرده بود. این بزرگترین معبد در سوریه رومی بود.<ref>Bowersock and Brown, 2001, pp. 47-48.</ref> در اواخر قرن چهارم در سال ۳۹۱ معبد ژوپیتر توسط [14[امپراتور]] [[مسیحی]] [[تئودئوس یکم]] به [[کلیسای جامع]] تبدیل شد. در طول تبدیل آن به کلیسای جامع مسیحی ، بلافاصله به [[یحیی|یحیی بن زکریّا]] اختصاص داده نشد بلکه [[غسل تعمید]] در قرن ششم در آن ایجاد شد. طبق افسانه ها سر [[سنت جان]] در آنجا دفن شده است.<ref name="Burns, 2005, p. 88"/> این مکان همچنین به عنوان مقر اسقف دمشق عمل می نموده است . سپس در سال چهاردهم یا هفدهم هجری با فتح دمشق به وسیله مسلمانان، نیمی از آن بر اساس مصالحه‌ای که صورت پذیرفته بود همچنان به صورت کلیسا باقی ماند و نیم دیگر به مسجد تبدیل شد. مساحت اولیه آن بر اساس آنچه که [[ابن جبیر]] نقل کرده‌است از شرق به غرب یعنی در طول دویست قدم (حدود ۱۵۰ متر) و از سمت جنوب به شمال یعنی در عرض ۱۳۵ قدم (حدود صد متر) بوده و در مجموع به ۱۵٬۰۰۰ متر مربع می‌رسیده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ابن جبیر، الجامع الاموی، تحقیق مطیع الحافظ، ص۱۳.}}</ref> وقتی [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویة بن ابی سفیان]] در شام ولایت و حکومت یافت، تصمیم به الحاق نیمه باقیمانده از کلیسا به مسجد نمود ولی مسیحیان نپذیرفتند؛ پس از وی عبدالملک بن مروان مال فراوانی به آنان داد تا اجازه دهند این قسمت نیز به مسجد ملحق شود ولی ایشان نپذیرفتند؛ تا این که ولید بن عبدالملک مسیحیان را راضی کرد که نیمه باقیمانده نیز به مسجد اضافه شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نعیمی، الدراس فی تاریخ المدارس، ج۲، ص۲۸۵؛ ابن بطوطه، الرحله «تحفة النظار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ص۶۳.}}</ref>