ریچارد گرستل: تفاوت میان نسخه‌ها

نقاش اتریشی
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
صفحه‌ای تازه حاوی «{{Infobox artist | name = ریشارد گرستل | image = Richard Gerstl - Selbstbildnis, lachend - 4035 - Österreichische Galerie Belvedere.jpg | caption = ''خود نگاره'', ۱۹۰۸, نگارخانه کاخ بلودر | birth_name = | birth_date = {{Birth date|df=y|1883|09|14}} | birth_place = وین, اتریش-مجارستان | death_date = {{Death date and age|df=y|1908|11|04|...» ایجاد کرد
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۵۷

ریچارد گرستل (به انگلیسی: Richard Gerstl) (۱۴ سپتامبر ۱۸۸۳ - ۴ نوامبر ۱۹۰۸) یک نقاش و طراح اتریشی بود که به خاطر پرتره های رسا از نظر روانشناختی ، عدم تحسین منتقدان در طول زندگی اش و رابطه اش با همسر آرنولد شونبرگ که منجر به خودکشی شد ، مشهور بود.

ریشارد گرستل
خود نگاره, ۱۹۰۸, نگارخانه کاخ بلودر
زادهٔ۱۴ سپتامبر ۱۸۸۳
وین, اتریش-مجارستان
درگذشت۴ نوامبر ۱۹۰۸ (۲۵ سال)
وین, اتریش-مجارستان
ملیتاتریشی
شناخته‌شده براینقاشی, طراحی
کارهای برجستهخودنگاره نیمه برهنه در پس زمینه آبی (۱۹۰۴/۵), خانواده شانبرگ (۱۹۰۸)
جنبشاکسپرسیونیسم

ریچارد گرستل در یک خانواده مدنی مرفه از امیل گرستل ، تاجر یهودی و ماریا فایفر ، زن غیر یهودی متولد شد.[۱]

گرستل در اوایل زندگی خود تصمیم گرفت که هنرمند شود و این باعث ناراحتی پدرش شد. پس از عملکرد ضعیف در مدرسه و مجبور به ترک "Piaristengymnasium" معروف در وین شد و در نتیجه "مشکلات انضباطی" ، والدین باثبات مالی برای او معلم خصوصی اختصاص دادند. در ۱۸۹۸ ، در سن پانزده سالگی ، گرستل در آکادمی هنرهای زیبای وین پذیرفته شد و در آنجا تحت نظر مسیحیان مشهور و سخت گیر مانند کریستین گریپنکرل تحصیل کرد. گرستل سبک جدایی وین و آنچه را که احساس می کرد هنر تظاهرآمیز است ، رد کرد.

گرستل که از عدم پذیرش سبک نقاشی غیر تفکیکی خود ناامید شده بود ، به مدت دو سال بدون هیچ گونه راهنمایی رسمی به نقاشی ادامه داد. در تابستانهای ۱۹۰۰ و ۱۹۰۱ ، گرستل تحت راهنمایی شیمون هولوشی در بایا ماره تحصیل کرد. گرستل با الهام از گرایش های لیبرال تر هاینریش لفلر ، بار دیگر اقدام به آموزش رسمی کرد. متأسفانه ، امتناع وی از شرکت در راهپیمایی به افتخار امپراتور فرانتس یوزف یکم، او را بیشتر محروم کرد و منجر به رفتن او شد. گرستل احساس کرد که شرکت در چنین رویدادی "شایسته یک هنرمند" نیست. خروج نهایی او از استودیوی لفلر در سال ۱۹۰۸ انجام شد.

در ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵ ، گرستل استودیویی را با همکلاسی و دوست سابق آکادمی خود ، ویکتور هامر ، به اشتراک گذاشت. اگرچه هامر در پذیرش گرستل در قیمومت لفلر کمک کرده بود و روابط آنها دوستانه بود ، اما تعیین میزان نزدیکی این دو مرد به دلیل عدم ارتباط گرستل با دیگر هنرمندان دشوار است. گرستل صرف نظر از احساسات شخصی آنها ، تا سال ۱۹۰۶ استودیوی خود را خریداری کرد.

هنر

گرستل از پیشگامان اکسپرسیونیسم اتریش بود. نمایشگاهی از ۷ تا ۱۴ ژوئیه ۱۹۰۷ در آکادمی هنرهای زیبای وین تنها نمایشگاه شناخته شده از آثار وی است که در طول زندگی او رخ داده است. او به شدت با هنرهای معاصر ، یعنی یوگنشتیل و گوستاو کلیمت مخالف بود و آن را رد کرد. او سال ها به عنوان یک هنرمند جوان متعلق به به اصطلاح دایره شوئنبرگ بود. مجاورت وی با آوانگارد وین قابل تقدیر بود.

 
خودنگاره نیمه برهنه در پس زمینه آبی, ۱۹۰۴/۵, موزه لئوپولد

آثار او در اوایل دهه ۱۹۳۰ دوباره کشف شد و اهمیت آنها پس از ۱۹۴۵ شناخته شد. با این وجود ، تا به امروز اطلاعات کمی از این نماینده اکسپرسیونیست های اتریشی در دست است. شصت نقاشی و ۸ نقاشی او ، که بیشتر آنها در موزه لئوپولد و گالری کاخ بلودر هستند ، موجود است.

 
جاده کنار دریاچه در نزدیکی جیموندن, ۱۹۰۷

آرنولد شونبرگ

 
آرنولد شونبرگ توسط گرستل, موزه وین

گرستل گرچه با هنرمندان دیگر معاشرت نمی کرد ، اما احساس می کرد به سمت موسیقی گرایش دارد. او خودش اغلب در کنسرت ها در وین شرکت می کرد. در حدود ۱۹۰۷ ، او شروع به ارتباط با آهنگسازان آرنولد شونبرگ و الکساندر فن تسملینسکی کرد که در آن زمان در یک ساختمان زندگی می کردند. گرستل و شونبرگ بر اساس استعدادهای فردی خود تحسین متقابل ایجاد کردند. گرستل ظاهراً به شونبرگ آموزش هنر می دهد. [۲]

در طول این مدت ، گرستل به آپارتمانی در همان خانه نقل مکان کرد و چندین پرتره از شونبرگ ، خانواده اش و دوستانش را نقاشی کرد. این پرتره ها همچنین شامل نقاشی هایی از همسر شونبرگ ماتیلده ، آلبان برگ و زملینسکی بود. سران بسیاری سبک وی را اکسپرسیونیسم آلمانی پیش بینی می کرد و از پاستل در آثار اسکار کوکوشکا استفاده می کرد. گرستل و ماتیلده بسیار به هم نزدیک شدند و در تابستان ۱۹۰۸ ، همسر و فرزندان خود را ترک کرد تا با گرستل به وین سفر کنند. شونبرگ در حال سرودن کوارتت زهی دوم خود بود که به او تقدیم کرد. ماتیلده در ماه اکتبر به شوهرش پیوست. [۲]

گرستل که از دست دادن ماتیلده ، انزوا از همکارانش و عدم پذیرش هنری اش ناراحت بود ، در شب ۴ نوامبر ۱۹۰۸ وارد استودیوی خود شد و ظاهراً هر حرف و تکه کاغذی را که پیدا کرد سوزاند.[۲] گرچه بسیاری از نقاشی ها از آتش سوزی جان سالم به در بردند ، اما اعتقاد بر این است که بخش زیادی از آثار هنری او و همچنین کاغذها و نامه های شخصی او از بین رفته است. به غیر از نقاشی های او ، تنها ۸ نقاشی شناخته شده است که بدون آسیب باقی مانده اند. در پی سوزاندن اوراق خود ، گرستل جلوی آینه استودیو خود را حلق آویز کرد و به نوعی موفق شد خودش را نیز با چاقو بزند. [۳]

این حادثه تأثیر قابل توجهی بر آرنولد شونبرگ داشت و "درام با موسیقی" او (یعنی اپرا) دست خوش شانس بر اساس این رویدادها است.

پس از خودکشی وی در سن بیست و پنج سالگی ، خانواده او نقاشی های باقی مانده را از استودیو گرستل بیرون آوردند و در انبار ذخیره کردند تا اینکه برادرش آلویس در ۱۹۳۰ یا ۱۹۳۱ آنها را به دلال آثار هنری اتو کالیر نشان داد.[۴] کمی بعد ، حضور نازی ها در اتریش مانع از استقبال بیشتر این هنرمند شد و تنها پس از جنگ بود که گرستل در ایالات متحده شناخته شد. شصت و شش نقاشی و هشت نقاشی منسوب به گرستل شناخته شده است ، اگرچه ممکن است او بسیاری دیگر را خراب کرده یا بقیه در طول این سالها گم شده باشند.

آثار منتخب

کتاب شناسی

  • Stefan Üner: "Richard Gerstl. Früh vollendet, spät entdeckt", in: Parnass, 3/2019, p. 118–124.

منابع

  1. Hans Morgenstern "Jüdisches Biographisches Lexikon", Lit Verlag
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ H. H. Stuckenschmidt, Schoenberg: His Life, World and Work (New York: Macmillan Publishers, 1977), p. 93-97.
  3. Small, Zachary (2017-07-13). "The Short, Scandalous Life of Austria's Most Tortured Artist". Artsy (به انگلیسی). Archived from the original on 2020-08-15. Retrieved 2021-07-27.
  4. October 21, scarlet white on; Said, 2012 at 6:05 Am. "Gerstl - A Life in Words | Richard Gerstl (1883-1908)" (به انگلیسی). Archived from the original on 2019-08-14. Retrieved 2021-07-27.

پیوند به بیرون