کاربر:Darth Kourosh/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵۰:
| align="center" | {{شعر}}{{ب|چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه|تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است}}{{پایان شعر}}
| اشاره به درست بودن تجویز و راه حل پیشنهاد شده.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۱}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۰
| align="center" | {{شعر}}{{ب|یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب|کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|یکیست ترکی و تازی در این معامله حافظ|حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی}}{{پایان شعر}}
| هر داستان عشقی متفاوت با داستان دیگری است؛ هرچند که در ظاهر مشابه باشند.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۲}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۱
| align="center" | {{شعر}}{{ب|شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم|عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است}}{{پایان شعر}}
| در وصف زیبایی معشوق و زادگاه.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۲}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۲
| align="center" | {{شعر}}{{ب|ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم|با پادشه بگوی که روزی مقدر است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد|گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است|خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی}}{{پایان شعر}}
| راضی بودن به روزی و طمع‌کار نبودن.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۲ - ۵۳}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۳
| align="center" | {{شعر}}{{ب|در آستین مرقع پیاله پنهان کن|که همچو چشم صراحی زمانه خون‌ریز است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|صراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتد|به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|رهزن دهر نخفته‌ست مشو ایمن از او|اگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرد}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس|سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد}}{{پایان شعر}}
| دروصف محافظه‌کار و محتاطانه عمل کردن.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۳}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۴
| align="center" | {{شعر}}{{ب|از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش|کاندر این دیر کهن کار سبکباران خوش است}}{{پایان شعر}}
| رستگار کسی است که به این دنیا وابستگی نداشته باشد و سبکبار باشد.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۴}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۵
| align="center" | {{شعر}}{{ب|در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است|صراحی می ناب و سفینه غزل است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|می دوساله و محبوب چارده ساله|همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|دو یار زیرک و از باده کهن دومنی|فراغتی و کتابی و گوشه چمنی}}{{پایان شعر}}
| دعوت به فاصله گرفتن از هیاهوی دنیا و راحت‌طلبی.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۶}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۶
| align="center" | {{شعر}}{{ب|جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است|پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است}}{{پایان شعر}}
| برای رستگار شدن می‌بایست سبکبار بود.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۶}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۷
| align="center" | {{شعر}}{{ب|میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز|وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب|چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند}}{{پایان شعر}}
| انسان‌ها همه در اعماق خود تمایل به تفریح و خوش گذرانی دارند.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۸}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۸
| align="center" | {{شعر}}{{ب|ورای طاعت دیوانگان ز ما مطلب|که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست}}{{پایان شعر}}
{{سخ}}
{{شعر}}{{ب|عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است|عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما}}{{پایان شعر}}
| عقل و عشق هر کدام به سویی می‌روند و هم‌مسیر نیستند.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۸}}</ref>
|-
| align="center" | ۶۹
| align="center" | {{شعر}}{{ب| قدر مجموعه گل مرغ سحر داند و بس|که نه هر کو ورقی خواند معانی دانست}}{{پایان شعر}}
| کسی با دانش و تجربهٔ اندک، ماهر و توانمد نمی‌شود.<ref>{{پک|سپهر|۱۳۹۷|ک=مثل و مثل‌واره در شعر حافظ|ص=۵۸}}</ref>
| |||