گویش بندری: تفاوت میان نسخه‌ها

گویش بندری یا '''گویش هرمزگانی''' گویشی از زبان بلوچی و فارسی است که در [[استان هرمزگان]] به آن تکلم می‌کنند. هرمزگانی یکی از گویشهای زبان فارسی و بلوچی است که هر دو زبان از دسته زبان های ایرانی غربی هستند که زبان بلوچی زبان ایرانی شمال غربی و فارسی زبانی ایرانی جنوبی غربی است ،برای مثال در بلوچی اَرُن در فارسی می روم و در بندری اَرَم در زبان بلوچی برای استمراری کردن فعل، اَ می گیرد و در فارسی می . گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه‌ای از گویش با ریشهٔ پهلوی و زبان‌های دیگر است.باید گفت که قسمت های شرقی استان هرمزگان از نظر سنتی بخشی از مکران قدیم یا همان بلوچستان است ،مرز مکران با کرمان در گذشه در کنار شهر کهن هرمز بود که در طی جنبش مردم بومی علیه پرتقالی ها نیرو های پرتقالی این شهر را به اتش کشیدند و شهر کلا از روی نقشه ها گم شد نام هرمز هنوز در نقشه های کلاسیک وجود دارد.شهر بندری هرموزیا در گذشته شهر مرزی کرمان با بلوچستان بود که تابع کرمان بود .زبان بندری امیزه ای از زبان های ایرانی مانند بلوچی و فارسی و زبان‌هایی است که با ورود اقوام و مهاجرین از کشورهای مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تأثیر خود قرار دادند. از مردم عرب گرفته تا آفریقاییها و پرتقالی‌ها و هلندی‌ها و انگلیسی‌ها و چنانچه تاریخ می‌گوید از دیگر نواحی کشور چون استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده‌اند که هر قومی ویژگی‌های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده‌است. به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.
تری خوریس؟میتوانی بخوریش؟
<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>