نظریه شبکه کنشگر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
انطباق با ویکی انگلیسی
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بجای⟸به جای، بکارگیری⟸به‌کارگیری، برونولاتور⟸برونو لاتور، داعما⟸دائما
خط ۳:
{{منبع|تاریخ=فوریه ۲۰۱۷}}
{{گسترش}}
نظریه شبکه کنشگر(به انگلیسی Actor–network theory) رویکردی روش‌شناختی و نظری به نظریه اجتماعی است که هرچیزی در جهان‌های طبیعی و اجتماعی در شبکه‌های روابط داعمادائما در حال تغییر وجود دارد. این رویکرد اشعار می‌دارد که چیزی بیرون از این روابط وجود ندارد. همه عواملی که در یک موقعیت اجتماعی مشارکت دارند در یک سطح هستند و بنابراین بیرون آنچه و شیوه تعامل فعلی مشارکت‌کنندگان در شبکه نیروی اجتماعی بیرونی وجود ندارد. بنابراین ایده‌ها، فرایندها و بسیاری از عوامل مرتبط در مقام خلق موقعیت اجتماعی مانند انسان‌ها مهم هستند. شبکه کنشگر بیان می کند که نیروهای اجتماعی درون خودشان وجود ندارند و در نتیجه نمی‌توانند برای توضیح پدیده اجتماعی بکار بروند. بجایبه جای آن تحلیل تجربی جدی بهتر است به جای "توضیح" فعالیت اجتماعی را "توصیف" کنند. فقط پس از اینست که شخص می‌تواند مفهوم نیروهای اجتماعی را معرفی کند و فقط به عنوان یک مفهوم نظری انتزاعی و نه چیزی که اصالتا در جهان وجود دارد. .[1]در حالی که این رویکرد بیشتر به خاطر تاکید مشاجره انگیزش بر قابلیت کنش غیر انسان‌ها یا مشارکت آنها در نظام‌ها یا شبکه ها یا هر دوی اینها شناخته می‌شود، شبکه کنشگر با نقدهای قدرتمندش به جامعه شناسی انتقادی و متعارف نیز مرتبط است. این نظریه توسط محققین مطالعات علم و فناوری(STS) شامل میشل‌کالون، مادلین اکریچ،برونو لاتور، و جناب جان لا جامعه شناس و دیگران توسعه یافته است و به صورت فنی تر می‌تواند به عنوان روشی "مادی نمادی"(به انگلیسی "material-semiotic") توصیف شود. این بدین معناست که این رویکرد روابطی که در آن واحد مادی(میان چیزها) و نمادین(بین مفاهیم) هستند را نگاشت می‌کند. فرض این رویکرد اینست که بسیاری از روابط هم مادی و هم مفهومی هستند.
 
به صورت کلی نظریه شبکه کنشگر رویکردی برساخت‌گراست زیرا از توضیحات ذات باورانه وقایع یا نوآوری‌ها خود داری می‌کند(مثلا شبکه کنشگر نظریه موفق را با فهم ترکیبات و تعاملات میان اجزایی که آنرا موفق می‌سازند توضیح می‌دهد و نه با گفتن اینکه این نظریه درست است یا غلط است) [2]. به طور مشابه این خودش یک نظریه نیست، شبکه شبکه کنشگر به عنوان راهبردی عمل می‌کند که در حساس شدن به اصطلاحات و فرضیات زیربنایی اغلب بررسی نشده آن‌ها به مردم کمک می‌کند. این رویکرد به واسطه رویکرد خاص مادی-نمادین خود از سایر نظریات شبکه اجتماعی و مطالعات علم و فناوری متمایز می‌شود. .[3]
خط ۳۵:
نخست، لاادری گر ی(Agnosticism)، بدین معنی که به هر گونه پیش فرضی درباب ماهیت شبکه‌ها، شرایط علی، یا درستی قرائت عوامل مردود و مطرود است.
 
دوم، تقارن یا هم‌ارزی تعمیم یافته (Generalized Symmetry or Equivalence) یا بکارگیریبه‌کارگیری چارچوب تبیینی و زبانی واحد به هنگام تفسیر عوامل انسانی و غیرانسانی.
 
سوم، پیوستگی مطلق(Free Association) که بر ناسودمندی و عدم کارایی تمایز میان پدیده‌ها ی طبیعی و انسانی و همچنین [[علوم طبیعی]] و انسانی اصرار می‌ورزد. زیرا که دست آخر چنین تمایزاتی معلول فعالیت [[شبکه بندی]] شده‌اند، نه علل آن، و به همین سبب خاصیت تبیینی ندارند.
خط ۸۴:
- [[قاضی طباطبایی]]، محمود؛ ودادهیر، ابوعلی، (۱۳۸۶) جامعه‌شناسی علم فناوری، تأملی بر تحولات اخیر جامعه‌شناسی علم، نامهٔ علوم اجتماعی شماره ۳۱، پائیز، صص: ۱۲۵–۱۴۲
 
-شریف زاده، رحمان (1397)، مذاکره با اشیا؛ برونولاتوربرونو لاتور و نظریه کنشگر-شبکه، تهران، نشرنی.
 
- https://web.archive.org/web/20150706215937/http://anthropology.ir/node/11796