خوان سانتوس آتاهوالپا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۵۰:
== پیروزی ==
کشیشان فرانسوی، افراد عادی و نوکیشان که در بیست و یک مرکز از بیست و سه مرکز مبلغین مسیحی در جنگل مرکزی زندگی می‌کردند، به دو مرکز بازمانده فرار کردند. این دو کویمیری، نزدیک شهر لا مرسد امروزی و سونومورو در نزدیکی شهر امروزی سان مارتین د پانگوآ بودند. خوان سانتوس پایگاه عملیات خود را ۱۱۰ کیلومتر به شرق از کویزوپانگو به اننو، یک مرکز مبلغین با انزوای کمتر اما استراتژیک، بر روی رودخانه پرنه در منطقه سرو دلا سال، منتقل کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://books.openedition.org/ifea/6950?lang=en|عنوان=El Cerro de la Sal y el Gran Pajonal}}</ref>
اولین خشونت شورش در سپتامبر ۱۷۴۲ رخ داد. این هنگامی بود که نیروهای شبه نظامی محلی به سرپرستی سه فرانسیسکن در اطراف کویمیری در کمین افتاده و کشته شدند. در همان ماه دو نیروی اسپانیایی از سربازان معمولی برای سرکوب شورش از آند اعزام شدند، اما آنها موفق به یافتن خوان سانتوس نشدند. اسپانیایی‌ها در کویمیری قلعه‌ای بنا کردند و ۸۰ سرباز را با توپخانه در آنجا گذاشتند، در همان حال بیشتر ارتش را به شهر تارما در منطقه آند به عقب بردند. سانتوس قلعه را محاصره کرد ولی عبور امن اسپانیایی‌ها به تارما را پیشنهاد داد، اما آنها این پیشنهاد را رد کردند. اسپانیایی‌ها در تلاش برای تأمین غذا برای قلعه، یک نیروی کمکی از تارما فرستادند اما این نیرو در کمین افتاد و ۱۷ نفر آنها کشته شدند. سربازان ناامید و گرسنه اسپانیایی تصمیم به فراراز قلعه گرفتند، اما توسط نیروهای بومی رهگیری شدند و همه ۸۰ نفر کشته شدند. هنگامی که یک نیروی کمکی متشکل از ۳۰۰ نفر در ژانویه ۱۷۴۳ به قلعه رسیدند، آنها با آتش توپخانه بومیان استقبال شدند و مجبور به عقب‌نشینی گردیدند. تنها شهرسونومورازماموریت‌های قبلی همچنان در دست اسپانیایی‌ها ماند. سانتوس و پیروانش بیش از دو سال کنترل بی‌چون و چرای مناطق وسیعی را در دست داشتند.
== منابع ==
{{پانویس|چپ‌چین=بله|۲}}
| |||