توزیع نرم‌افزاری برکلی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز رفع اشتباهات و نواقص توضیحات
ابرابزار
خط ۳۷:
|قبل از =
|بعد از =
|وب‌گاهوبگاه = ندارد
|وضعیت پشتیبانی =
}}
خط ۴۹:
اولین نسخه‌های یونیکس که در دهه ۱۹۷۰ توسط [[آزمایشگاه‌های بل]] توزیع می‌شدند، حاوی [[کدهای منبع]] این سیستم‌عامل بودند که به محققین دانشگاه‌ها اجازه می‌داد تا بتوانند یونیکس را تغییر داده و گسترش دهند. اولین سیستم یونیکسی در دانشگاه برکلی یک PDP-11 بود که در سال ۱۹۷۴ نصب شد و دپارتمان علوم رایانه از این رایانه به منظور تحقیقات وسیع خود استفاده می‌کرد.
 
رفته‌رفته دیگر دانشگاه‌ها هم به یونیکس علاقه نشان دادند. [[بیل جوی]]، , یک دانشجوی مقطع فوق لیسانس در دانشگاه برکلی ,برکلی، در سال ۱۹۷۷، شروع به کامپایل کردن اولین نسخه از توزیع نرم‌افزاری برکلی کرد که 1BSD نام گرفت و در ۹ مارس ۱۹۷۸ منتشر شد . 1BSD بیشتر یک افزونه برای [[ویرایش ششم یونیکس]] بود تا یک سیستم‌عامل کامل، اجزای اصلی این سیستم‌عامل یک [[کامپایلر پاسکال]] و یک [[ویرایشگر خطی]] به نام [[اکس (ویرایشگر)|اکس]] بودند .
 
دومین توزیع نرم‌افزاری برکلی (2BSD) در می ۱۹۷۹ منتشر شد و حاوی نرم‌افزارهای بروز شده 1BSD و همینطورهمین‌طور دو برنامه جدید بود که توسط بیل جوی نوشته شده بودند و تا به امروز هم در سیستم‌عامل‌های مبتنی بر یونیکس باقی مانده‌اند : یکی ویرایشگر متن [[وی‌آی (ویرایشگر متن)|وی‌آی]] (یک نسخه بصری از ویرایشگر اکس) و دیگری [[سی شل]]
 
=== نسخه‌های VAX ===
خط ۶۲:
4BSD (نوامبر ۱۹۸۰) تعدادی پیشرفت و قابلیت جدید نسبت به 3BSD داشت. از جمله قابلیت‌های مهم این نسخه می‌توان به قابلیت [[کنترل کار]]، برنامه [[دلیورمیل]] (جد [[سندمیل]])، [[سیگنال‌های یونیکس|سیگنال‌های]] «قابل اطمینان» و کتابخانه برنامه‌نویسی [[کورسز (کتابخانه برنامه‌نویسی)|کورسز]] اشاره کرد.
 
4.1BSD که در ژوئیه ۱۹۸۱ منتشر شد، پاسخی بود به انتقادهایی که از کارایی بی‌اس‌دی نسبت به سیستم‌عامل رایج در رایانه‌های VAX،VAX, [[VMS]] می‌شد. هسته 4.1BSD به شکل سیستماتیک توسط بیل‌جوی بهینه‌سازی شد تا اینکه توانست در برخی از آزمایش‌ها نتایج یکسانی را با VMS بدست آورد. قرار بود نتیجه کار تحت عنوان 5BSD منتشر شود، اما پس از اعتراض‌هایی از طرف [[AT&T]] این نام تغییر یافت. AT&T می‌ترسید که این نام، با نام [[سیستم پنج یونیکس]] اشتباه گرفته شود.
 
4.2BSD دو سال طول کشید تا آماده شود. این نسخه چندین قابلیت اساسی داشت. قبل از انتشار رسمی این نسخه، سه نسخه میانی منتشر شدند. 4.1a حاوی یک نسخه تغییریافته از پیاده‌سازی اولیه پروتکل [[TCP/IP]] توسط BNN بود. 4.1b حاوی [[سیستم‌فایل سریع بی‌اس‌دی]] بود که توسط [[مارشال کیرک مک‌کیوسیک]] پیاده‌سازی شده بود و نسخه 4.1c هم آخرین نسخه موقتی بود که در ماه‌های پایانی توسعه 4.2BSD منتشر شد. آزمایشگاه‌های بل از 4.1cBSD به عنوان سیستم پایه برای [[ویرایش هشت یونیکش]] استفاده کرد. این نسخه، نسخه‌ای از یونیکس بود که از پشتیبانی تجاری برخوردار بود و از طریق mtXinu در دسترس بود.
 
شخصی به نام Duane Adams از دارپا، به منظور هدایت کردن طراحی 4.2BSD، «کمیته راهبری» را تشکیل داد که از [[باب فابری]]، [[بیل جوی]] و [[سام لفلر]] از دانشگاه برکلی، Alan Nemeth و Rob Gurwitz از BBN، [[دنیس ریچی]] از آزمایشگاه‌های بل، Keith Lantz از [[استنفورد]]، Rick Rashid از Carnegie-Mellon،Mellon, Bert Halstead از [[MIT]]،Dan,Dan Lynch از ISI و Gerald J. Popek از UCLA تشکیل شده بود. این کمیته از آوریل ۱۹۸۱ تا ژوئیه ۱۹۸۳ برقرار بود.
 
جدا از سیستم‌فایل سریع برکلی، تعدادی قابلیت دیگر هم از توسط مشارکت‌کنندگان خارج پروژه پیاده‌سازی شدند، از جمله قابلیت سهمیه‌بندی دیسک و کنترل کار. سان مایکروسیستمز هم پیش از منتشر شدن این نسخه، آن را بر روی رایانه‌های Motorola 68000 آزمایش کرد تا این اطمینان حاصل شود که سیستم به اندازه کافی پورتابل است.
خط ۷۷:
پس از انتشار نسخه 4.3BSD، این‌طور مشخص شد که BSD باید از معماری قدیمی VAX فاصله بگیرد. معماری Power 6/32 (با اسم رمز Tahoe) که توسط شرکت Computer Consoles Inc توسعه داده شده بود، خوب و امیدبخش به‌نظر می‌رسید، اما کمی پس از آن توسط توسعه‌دهندگانش رها شده بود. با این حال، پورتی برای این معماری به نام 4.3BSD-Tahoe که در ژوئیه ۱۹۸۸ منتشر شد، کاری ارزشمند محسوب می‌شد، چرا که در این پورت، کدهای وابسته به ماشین و کدهای مستقل از ماشین از یکدیگر جدا شده بودند که این کار باعث می‌شد تا بتوان در آینده BSD را راحت‌تر به دیگر سکوها پورت کرد.
 
جدا از تلاش برای پورتابل کردن سیستم، CSRG تلاش می‌کرد تا همچنین پشته پروتکل OSI را هم پیاده‌سازی کند، بهینه‌سازی‌هایی در حافظه مجازی انجام دهد و همینطورهمین‌طور الگوریتم‌های TCP/IP جدید را در جهت انطباق با رشد اینترنت، توسعه دهد.
 
تا آن هنگام، تمامی نسخه‌های BSD حاوی کدهای انحصاری از AT&T بودند و در نتیجه برای استفاده از BSD می‌بایست یک مجوز کد منبع از AT&T تهیه می‌شد. اما مجوزها بسیار گران‌قیمت شده بودند و چندین شرکت و سازمان خارج از پروژه، برای منتشر شدن کدهای پشته شبکه به صورت مجزا، ابراز علاقه کرده بودند، که این پشته به‌طور کامل در خارج از AT&T توسعه داده شده بود و نیازی به تهیه مجوز از AT&T نداشت. به این ترتیب، نسخه Networking Release 1 (Net/1){{چر}} منتشر شد که عاری از کدهای AT&T بود و این امکان وجود داشت تا آن را آزادانه تحت [[پروانه بی‌اس‌دی]] منتشر کرد. این نسخه در ژوئیه ۱۹۸۹ منتشر شد.
خط ۹۷:
آخرین نسخه BSD، نسخه 4.4BSD-Lite Release ۲ بود که پس از انتشار این نسخه، گروه CSRG منحل شد و توسعه بی‌اس‌دی متوقف شد. از آن هنگام تا کنون، تعدادی سیستم‌عامل دیگر که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر اساس بی‌اس‌دی هستند، توسط داوطلبان توسعه داده می‌شوند.
 
علاوه بر آن، طبیعت سهل‌گیرانه پروانه بی‌اس‌دی به بسیاری از دیگر سیستم‌عامل‌ها چه آزاد و چه انحصاری این اختیار را داده تا قادر باشند کدهای بی‌اس‌دی را در خود بگنجانند. برای مثال، مایکروسافت ویندوز از کدهای بی‌اس‌دی در پشته TCP/IP خود استفاده کرده‌است؛ و از ویندوز ۲۰۰۰ به بعد، نسخه‌های بازکامپایل‌شده از ابزارهای خط فرمان بی‌اس‌دی که مربوط به شبکه می‌شوند را در سیستم‌عامل خود قرار داده استداده‌است. همچنین داروین، سیستم‌عاملی که Mac OS X بر اساس آن ساخته شده هم از مشتقات 4.4BSD-Lite2 و فری‌بی‌اس‌دی محسوب می‌شود. برخی دیگر از نسخه‌های تجاری یونیکس نظیر [[سولاریس (سیستم‌عامل)|سولاریس]] هم حاوی کدهای بی‌اس‌دی هستند.
 
== رابطه با یونیکس ==
خط ۱۲۵:
{{سیستم‌عامل}}
 
[[رده:بی‌اس‌دی| ]]
[[رده:دانشگاه کالیفرنیا، برکلی]]
[[رده:سیستم‌عامل‌های آزاد]]