محمد باقر: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) ←یاران و شاگردان: اصلاح |
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) ←غلات: اصلاح |
||
خط ۱۸۸:
==== غلات ====
از [[غالیان|غُلاتِ]] کوفی که به‌رغم [[تبری (اسلام)|تَبَرّیٰ]] جستنِ باقر از آنان،<ref group="یادداشت">از باقر روایت شده‌است که «دو دسته از امتِ من هیچ سهمی در اسلام ندارند: تندرو و قَدَری مسلک.» (رک: {{پک|Qarashi|1999|ک=The Life of Imam Baqir|ص=129|زبان=en}})</ref> خود را به او منتسب می‌کردند می‌توان به [[مغیرة بن سعید بجلی|مُغَیْرَة بن سعید بَجَلی]] اشاره کرد که فرقهٔ [[مغیریه|مغیریّه]] را بنیان گذاشت. به‌نوشتهٔ [[محمد بن عبدالکریم شهرستانی|شهرستانی]] و [[حسن بن موسی نوبختی|نوبختی]]، طرفدارانِ این فرقه معتقد به [[الوهیت|اُلوهیَّت]] باقر بودند.<ref>{{پک|Kohlberg|1993|ف=Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn|ک=EI2|ص=398–399|زبان=en}}</ref>
مغیره مدعی بود باقر او را [[وصی|وَصیِّ]] خود قرار داده است. بعدها شاید پس از درگذشت باقر مدعی شد کارگزارِ نَفْسِ زَکیّه است. بعد از آن مدعیِ رسالت و امامت برای خود شد. عاقبت خالد بن عبدالله قَسْری او را دستگیر کرد و به‌همراه [[بیان بن سمعان|بَیان بن سَمْعان]] به دار آویخت.<ref>{{پک|لالانی|۱۳۸۱|ک=نخستین اندیشه‌های شیعی|ص=۷۰–۷۱}}</ref>
[[ابومنصور عجلی|ابومنصور عِجْلی]] از دیگر غالیانی است که هم برای باقر و هم برای خودش ادعای نبوّت کرد. او خود را وصیِّ باقر می‌شمرد.<ref>{{پک|Kohlberg|1993|ف=Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn|ک=EI2|ص=398–399|زبان=en}}</ref> بیان بن سمعان هم از غالیانی بود که به‌نوشتهٔ شهرستانی و نوبختی درخواست کرده بود باقر او را به‌عنوان امام و پیامبر به‌رسمیت بشناسد.<ref>{{پک|Buckley|2020|ف=Muḥammad al-Bāqir|ک=EI3|زبان=en}}</ref>
به‌نوشتهٔ لالانی، بیان و پیروانش که فرقهٔ [[بیانیه (فرقه)|بَیانیّه]] را تشکیل می‌دادند، در ابتدا از پیروان ابوهاشم بودند و از او به‌عنوان [[مهدی|مهدیِ موعود]] یاد می‌کردند که از طرف خداوند بیان را به پیامبری منصوب کرده است. بنابر گزارش دیگری بعد از مرگِ ابوهاشم، بیان به باقر نامه نوشت و از او خواست پیامبریش را بپذیرد. اخبار دیگری حاکی از این است که بعد از درگذشت باقر، بیان ادعا کرده است محمد باقر او را به‌عنوان سفیرِ مخصوصِ خود منصوب کرده است.<ref>{{پک|لالانی|۱۳۸۱|ک=نخستین اندیشه‌های شیعی|ص=۷۰}}</ref>
[[ابوالخطاب|اَبُوالْخَطّاب]] از دیگر غالیانی است که به‌نوشتهٔ کَشّی، باقر او را نفرین کرده‌است.<ref>{{پک|Buckley|2020|ف=Muḥammad al-Bāqir|ک=EI3|زبان=en}}</ref>
[[معمر بن خیثم|مُعَمَّر]] یکی دیگر از غالیانی بود که باقر را خدای آسمانی و خودش را خدای زمینی می‌دانست.<ref>{{پک|لالانی|۱۳۸۱|ک=نخستین اندیشه‌های شیعی|ص=۷۱}}</ref>
| |||