شاهنامه‌خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 29400382 از Luckie Luke (بحث) برگردانده شد (TW) برچسب: خنثی‌سازی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''شاهنامه‌خوانی''' عبارت از خواندن اشعار [[شاهنامه فردوسی]] به آواز مخصوص است. شاهنامه‌خوانی در دو مجلس مختلف اجرا می‌شده‌است یکی مجالس خوانین و اشراف و دیگری در [[قهوه‌خانه|قهوه‌خانه‌ها]]. شاهنامه‌خوانی در مجالس خوانین به صورت نشسته و در قهوه‌خانه‌ها به صورت ایستاده اجرا می‌شده‌است.
شاهنامه‌خوانی در بین ایلات بوسیله‌ی بعضی از افراد که سواد مکتبی داشته و دارای صدایی خوش بودند اجرا می‌شد وبرخلاف نقالان شهر نشین برای تأمین معاش نبود. شاهنامه‌خوانی آهنگ و آواز مخصوصی دارد که در بعضی مناطق با نواختن کمانچه همراه است و شروع آن تقریبأ شبیه دستگاه چهارگاه و ادامه‌ی آن شبیه دستگاه ماهور ایران است. شاهنامه خوانی همیشه به صورت انفرادی یا چند نفری اجرا می‌شده و در اجراهای [[اقوام لر]] و بختیاری همراه با ساز تال (کمانچه محلی خرم‌آباد) وبا سبک خاص خود همراه می‌شود. این فرهنگ در میان عشایر از جمله عشایر لر و بختیاری متداول بوده است، و امروزه به دلیل شهرنشین شدن بسیاری از عشایر اگر چه کمرنگ‌تر از گذشته شده، اما در بین آنها کاملاً از میان نرفته‌است و هنوز پابرجاست. در فرهنگ لری به شه‌نومه خونی معروف است.<ref name=":1">{{پک|وجدانی|۱۳۷۶|ف=فرهنگ موسیقی ایران |ص=۴۴۴}}</ref><ref name=":0" />
شاهنامه‌خوانی با [[نقالی ایرانی|نقالی]] تفاوت دارد. در شاهنامه‌خوانی گفتار و رفتار اغراق‌آمیز وجود ندارد و قصه‌گو با استفاده از لحن خودش داستان را بیان کرده و گاهی نیز از برخی حرکات برای رساندن معنی بهره می‌برد اما نقالی به نوعی نوعی اجرای نمایشی تک نفره‌است و اجرایش پیچیده‌تر از شاهنامه‌خوانی است.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=با «گرد آفرید» اولین زن نقال ایرانی|نشانی=http://www.seemorgh.com/culture/2078/51220.html |تاریخ=۱۴ فوریه ۲۰۱۳|ناشر=خبرنامه هفتگی سیمرغ| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6EQNStYJ9| تاریخ بایگانی =۱۴ فوریه ۲۰۱۳}}</ref>
| |||