ایزوتوپ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
در حقیقت به اتم های یک عنصر،که تعداد نوترون متفاوت دارند ایزوتوپ گفته می‌شود.
 
در توضیح دیگر: ایزوتوپ به عنصر شیمیایی می‌گویند که در اتم خود، تعداد پروتون و الکترون یکسان و تعداد نوترون متفاوت داشته باشد. به عبارت دیگر، ایزوتوپ‌ها به عناصری می‌گویند که تنها در تعداد نوترون با یکدیگر متفاوت باشند. به طور مثال، کربن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴، همگی ایزوتوپ‌های کربن به شمار می‌آیند. کربن-۱۴ در مجموع ۸ نوترون و کربن-۱۳ در مجموع ۷ نوترون دارند. برای کربن-۱۲ نیز تعداد ۶ نوترون در هسته اتم آن ذکر شده است.
 
== نام‌گذاری ==
خط ۱۲:
=== ایزوتوپ پایدار ===
{{اصلی|ایزوتوپ پایدار}}
[[ایزوتوپ پایدار]] به عنوان ایزوتوپی تعریف می‌شود که تاکنون هیچ شکلی از واپاشی آن مشاهده نشده‌است. اگر نسبت نوترون به پروتون عنصر کمتر از یک و نیم باشد عنصر بدون واپاشی و پرتو زایی است.تاکنون ۲۵۴ ایزوتوپ پایدار شناسایی شده‌اند که مربوط به ۸۲ عنصر اول جدول تناوبی (به جز [[تکنسیم]] و [[پرومتیم]]) هستند. البته پیش‌بینی می‌شود که تنها ایزوتوپ‌هایی از ۴۰ عنصر اول (شامل ۹۰ ایزوتوپ)، نسبت به همه شکل‌های واپاشی پایدار باشند و سایر ایزوتوپ‌هایی که اکنون به عنوان ایزوتوپ پایدار خوانده می‌شوند، در مقابل شکلی از واپاشی، ناپایدار باشند که تاکنون مشاهده نشده‌استنشده‌ است.
 
=== [[نوکلید]] دیرینه ===
خط ۲۴:
== تفاوت در ویژگی‌های ایزوتوپ‌ها ==
=== ویژگی‌های شیمیایی ایزوتوپ ===
از آنجاآن‌جا که ایزوتوپ‌های یک عنصر [[ساختار شیمیایی|ساختار الکترونی]] مشابهی دارند، بنابراین ویژگی‌های شیمیایی آن‌ها نیز یکسان است، اما ویژگی‌های هسته‌ای آن‌ها متفاوت است. تنها استثنای این مطلب، سرعت واکنش است. ایزوتوپ‌های سنگین‌تر یک عنصر با سرعت کمتری نسبت به ایزوتوپ‌های سبک‌تر آن در [[واکنش شیمیایی]] شرکت می‌کنند. افزون بر این، تفاوت وزن ایزوتوپ‌ها می‌تواند با جابجا کردن مرکز جرم یک سیستم اتمی، در رفتار پیوند شیمیایی تأثیر بگذارد. (البته برای عناصر سنگین‌تر، می‌توان از تأثیر اختلاف ایزوتوپ‌ها چشم پوشی کرد)
 
=== ویژگی‌های هسته‌ای ===
تعداد نوترون‌ها و پروتون‌های یک عنصر، تأثیر قابل توجهی بر پایداری آن دارد. اگر تعداد پروتون‌ها بسیار بیشتر از نوترون‌ها باشد، پروتون‌ها یکدیگر را دفع می‌کنند و واپاشی رخ می‌دهد. وجود نوترون‌ها باعث افزایش پایداری هسته می‌شود. زیرا حضور نوترون‌ها باعث فاصله افتادن میان پروتون‌ها و کاهش نیروی دافعه بین آن‌ها و همچنینهم‌چنین نیروی جاذبه آن‌ها باعث در کنار هم ماندن ذرات در هسته می‌شود. برای نمونه در [[ایزوتوپ‌های هلیم|He{{su|a=r|p=۳|b=۲}}]]، نسبت نوترونها به پروتونها ۱:۲ است؛ در حالی که در [[اورانیم-۲۳۸|U{{su|a=r|p=۲۳۸|b=۹۲}}]] این نسبت به حدود ۳:۲ می‌رسد.
 
=== تعداد ایزوتوپ‌های پایدار یک عنصر ===