جهان‌ملک خاتون: تفاوت میان نسخه‌ها

برطبق نوشته خود جهان در دیباچه دیوانش، وی نخست در گردآوری دیوانش دچار تردید بوده، ولی وقتی به‌آثار شعرای قبل از خود دسترسی پیدا کرده، بر تردید خود غلبه کرده و کار گردآوری دیوان دیوانش را آغاز کرده است.<ref name=":2" /> دیوان او دارای مقدّمه‌­ای به نثرِ فصیح است که به نظر می­‌آید خود شاعر آن را نوشته است، جهان در این مقدّمه از سُرایش گاه و بی­گاه اشعار در اوقات فراغت و نداشتن تمایل چندان به گردآوری آن­ها سخن می­گوید، زیرا این کار را در شأن خاتون­ها نمی­داند. با وجود این، وقتی درمی‌­یابد برخی از خاتون­های عرب و فارس در گذشته اشعارشان را جمع­آوری کرده­‌اند، بر آن می­شود آن­ها را مکتوب کند، باشد که نام او را زنده نگه دارد. <ref name=":hoseini" />دیوان جهان، بزرگترین دیوانی است که از زنی شاعر در [[ایران در دوره مغول|ایران پیشامدرن]] به دست ما رسیده‌است. از دیوان وی چهار [[نسخه خطی]] معروف موجود است. دیوان جهان شامل ۴ [[قصیده]]، ۱ [[ترجیع‌بند|ترجیع‌­بند]]، ۱ [[مرثیه|مرثیۀ بلند]]، ۱۲ [[قطعه (شعر)|قطعه]]، ۳۵۷ [[رباعی]]، و ۱۴۱۳ [[غزل|غزلِ عاشقانه]] است.<ref name=":iranica" /> شمار ابیات دیوان جهان که به چاپ رسیده است بالغ بر ۱۵,۹۳۷ بیت می‌شود،<ref name=":2" /> هر چند ابیات متعدد دیگری در قالب غزل و رباعی در جُنگ‌ها و سفینه‌های شعری پیدا شده است. <ref> {{پک|بشری|۱۳۸۸|ک=اشعاری نویافته از جهان ملک خاتون شاعر سده هشتم هجری|ص=۷۴۰}}</ref> از دیوان وی چهار [[نسخه خطی]] معروف موجود است: