تاریخ‌نگاری فروپاشی امپراتوری روم غربی

چرایی و سازوکارهای های سرنگونی امپراتوری روم غربی یک پرسمان تاریخی است که از سوی ادوارد گیبون تاریخنگار در کتابش ( ۱۷۷۶) زیر نام تاریخ انحطاط و سرنگونی امپراتوری روم بازگو شد.

او این پرسمان را درباره چرایی سرنگونی امپراتوری روم غربی و کاهش توان امپراتوری شرقی در سده های ۴ تا ۵ آغاز کرد.

گیبون نخستین کسی نبود که درباره چرایی فروپاشی امپراتوری گمانه زنی کرد ، ولی نخستین کسی بود که گفتاری پژوهش شده و بابرهان را پیش کشید.

بسیاری از انگاره های چرایی، بررسی شده است. در سال ۱۹۸۴ ، الکساندر دمندت ۲۱۰ انگاره گونه گون درباره چرایی فروپاشی رم را برشمرد و پس از آن نیز انگاره های تازه ای پدید آمد.

گیبون خود اندیشه های ویرانی درونی (گسست نهادهای سیاسی ، اقتصادی ، نظامی و دیگر نهادهای اجتماعی ، جنگ های شهروندی) و تاخت و تازهای بیرون از امپراتوری را بررسی کرد.

گلن بوورسوکِ تاریخنگار مینویسد:

ما وسواس فراوانی روی سرنگونی داشته ایم: این سرنگونی به عنوان کهن الگویی برای هرگونه کاهش شناخته می شود و از این رو به عنوان نمادی از ترس های خود ما شناخته می شود.

بن‌مایه

• همکاری‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Historiography of the fall of the Western Roman Empire»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی ۲۶ شهریور ۱۴۰۰)