کاربر:Mehdi khazaee/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰۵:
موفقیّت شایان دیگر برای قیصر همانا انتخاب او به مقام [[پونتیفکس ماکسیموس|کاهنی اعظم]]<ref group="یادداشت">به لاتین Pontifex Maximus</ref> در سال ۶۳ ق. م پس از مرگ [[کوینتوس کایکیلیوس متلوس پیوس]]<ref group="یادداشت">به لاتین Quintus Caecilius Metellus Pius؛ در لاتین pius به‌معنای پارسا و زاهد است و صفت pious در زبان انگلیسی نیز از آن مشتق شده‌است</ref> بود، کسی که از سوی سولا بدین منصب گمارده شده‌بود. در حقیقت او تلاش بسیاری به خرج داده‌بود تا منصب کهانت‌اعظم بار دیگر ـ پس از اصلاحات سولا ـ به یک منصب انتخابی تبدیل شود،<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[دیون کاسیوس|Cassius Dio]]|عنوان=[[تاریخ روم (دیون کاسیوس)|Historia Romana]]|صفحه=XXXVII, 37,1}}</ref> و به‌خوبی آگاه بود که اگر در کسب این منصب توفیق یابد چه پرستیژ و اعتباری به‌عنوان پاسدار [[حقوق روم|حقوق]] و [[فرهنگ روم باستان|فرهنگ]] رومی خواهد داشت. البته در این راه کسانی چون کوینتوس لوتاتیوس کاتولوس<ref group="یادداشت">به لاتین Quintus Lutatius Catulus</ref>و پوبلیوس سرویلیوس واتیا<ref group="یادداشت">به لاتین Publius Servilius Vatia Isauricus</ref><ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=Canfora |نام۱=Luciano |عنوان=Giulio Cesare, il dittatore democratico |تاریخ=1999 |ناشر=Laterza |صفحه=27}}</ref> از جناح اپتیمات‌ها حضور داشتند تا رقیب او باشند، اینان بسیار مسن‌تر از او بوده و تا آن هنگام به مناصب بالایی از [[سلسله مناصب]] هم دست‌یافته‌بودند. سزار که اکنون توسط [[مارکوس لیسینیوس کراسوس|مارکوس لیکینیوس کراسوس]] ثروتمند پشتیبانی می‌شد پول نقد گزافی تحصیل کرد تا با آن به رأی دهندگان رشوه دهد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=[[سوئتونیوس|Suetonius]] |عنوان=[[در باب زندگی قیصرها|De Vita Caesarum]], Divus Iulius |صفحه=13}}</ref> در روز رأی‌گیری هنگامی‌که از خانه‌اش خارج می‌شد به مادرش وعده‌داد که یا به مقام کهانت‌اعظم انتخاب می‌شود یا اینکه تبعید خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=[[پلوتارک|Plutarchus]] |عنوان=[[زندگی‌های موازی|Vitae parallelae]] |صفحه=Caesar, 7,4}}</ref> پیروزی قاطع سزار در انتخابات اعضای جناح اپتیمات‌ها را به سراسیمگی انداخت و برای این کاهنِ تازه‌وارد اعتبار جدیدی به ارمغان آورد چنان‌که انتصاب به مقام [[پرایتور]]<nowiki/>ی برای سال بعد را برایش ضمانت نمود. در این میان، برای آنکه اهمیت منصبش را مورد تأکید قرار دهد، منزلش را از ناحیه زادگاهی بدنامش یعنی [[سوبورا]] به [[ویا ساکرا]]<ref group="یادداشت">به لاتین Via sacra به‌معنای «جاده مقدس»</ref> منتقل نمود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=[[سوئتونیوس|Suetonius]] |عنوان=[[در باب زندگی قیصرها|De Vita Caesarum]], Divus Iulius |صفحه=46}}</ref>
==== از توطئه کاتیلینا تا پروپرایتوری در هیسپانیا (۶۱-۶۳ قبل از میلاد) ====
{{اصلی|توطئه کاتیلینا}}
در ۶۳ قبل از میلاد سردای به‌نام [[لوسیوس سرگیوس کاتلین|لوکیوس سرگیوس کاتیلینا]] در سپهر سیاست روم ظاهر شد. او اشراف‌زاده‌ای بود شکست‌خورده که بارها برای تصاحب قدرت تلاش کرده‌بود: او نخستین توطئه خود را در سال‌های ۶۶ و ۶۵ قبل از میلاد شکل داده‌بود که محتملاً سزارِ جوان نیز در آن مشارکت داشته‌است. این توطئه که می‌توانست به انتخاب [[کراسوس]] به‌عنوان [[دیکتاتور (روم)|دیکتاتور]] و سزار به‌عنوان [[ماجیستر اکوئیتوم|معاون او]] بیانجامد به‌سبب رهاکردنِ ناگهانیِ پروژه از سوی کراسوس یا چون سزار از دادن علامتِ حمله به سنا خودداری کرد نافرجام ماند.
هنگامی‌که در ۶۳ قبل از میلاد [[توطئه کاتیلینا|دومین توطئه‌ی کاتیلینا]] از سوی [[کنسول روم|کنسولِ]] آن سال یعنی [[مارکوس تولیوس سیسرو]] برملا شد ـ با وجود نداشتن شواهد مکفی ـ لوکیوس وتیوس<ref group="یادداشت">به لاتین Lucius Vettius</ref>، از رفقای کاتیلینا، نام برخی از مشارکت‌کنندگان در توطئه را فاش کرد که در این میان نام قیصر هم وجود داشت. هرچند قیصر به‌لطف مداخله‌ی به‌موقعِ سیسرو از اتهام همدستی در کودتا تبرئه گشت امّا احتمال خیلی قوی وجود داشت که او ـ ولو در ابتدا ـ در این توطئه‌ی دوم نیز دست داشته‌است. مدرکی که فرضیه مزبور را تقویت می‌کند همانا نطقی است که خودِ قیصر در دفاع از دو تن از کودتاچیان یعنی [[پوبلیوس کورنلیوس لنتولوس سورا|لنتولوس سورا]]<ref group="یادداشت">به لاتین Publius Cornelius Lentulus Sura</ref> و [[گایوس کورنلیوس کتگوس|کتگوس]]<ref group="یادداشت">به لاتین Gaius Cornelius Cethegus</ref> در نشست سنا ایراد کرد؛ در حقیقت کاتیلینا پس از فرار خود از شهر رم افسار کودتا را به دست این دو تن سپرده‌بود امّا این دو به‌لطف هوشیاری کنسول سیسرو دستگیر شدند، سیسرویی که اتهام‌زننده‌ی اصلی کاتیلینا بود و نقشی کلیدی در افشای کودتا ایفا کرد. در هنگام بحث بر سر اینکه چه مجازاتی باید به لنتولوس سورا و کتگوس تحمیل شود، بسیاری از سناتورها پیشنهاد اعدام آنان را دادند، امّا قیصر خواستار پرهیز از تصمیمات شتاب‌زده شد و در عوض پیشنهاد تبعید و ضبط امال توطئه‌گران را داد. نطق سزار که البته هم توانست بسیاری از سناتورها را قانع کند بی‌پاسخ نماند: یک نطق بسیار کوبنده از سوی [[کاتوی کوچک]] و نطقی دیگر از جانب [[کوئینتوس لوتاتیوس کاتولوس]]<ref group="یادداشت">به لاتین Quintus Lutatius Catulus</ref> موفق شدند سنا را بار دیگر به مجازات اعدامِ براندازان متمایل کنند. پس لنتولوس و کتگوس و سه تن دیگر بی‌آنکه حق [[تظلم‌خواهی به مردم]]<ref group="یادداشت">به لاتین provocatio ad populum</ref> برایشان ملحوظ گردد به اعدام محکوم شدند. نطق سزار ـ که به‌لطف آن توانست خود را مردی بافضیلت و غیرانتقامجو بشناسانَد ـ بسیار به مذاق توده‌ها خوش آمد، توده‌هایی که به امتیازاتی که کاتیلینا ـ در صورت موفقیّت کودتایش ـ به آنان داده‌بود بسیار امید بسته‌بودند؛ با این‌حال محتمل است که قیصر با نطق خود در حمایت از کودتاگران کوشیده از اعدام آن دوستان و همدستانی که با آنان محتملاً در کودتا مشارکت داشته جلوگیری کند یا شاید هم می‌خواسته از آنان به‌عنوان سپربلای اتهاماتی که بعدها ممکن بود به او چسبانده شود استفاده کرده‌باشد. نر
=== پاک نشود ===
| |||