رجعت در باور شیعه دوازدهامامی: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←جستارهای وابسته: عدم احتیاج به جستار وابسته |
|||
خط ۲۵:
شیعیان امامی، رجعت را یکی از قطعیترین اعتقادات شیعه میدانند و بر این مطلب، اتفاق نظر دارند. به عقیده شیعیان، رجعت یا کَرَّه، مخصوص گروهی خاص از مؤمنان و کافران خالصی است که تا روز قیامت، بازگشتی نخواهند داشت. متکلمان امامی، داستانهای قرآنی در خصوص رجعت در امتهای گذشته را مستندی قوی بر امکان رجعت دانستهاند. این [[علم کلام|متلکمان]] در اثبات ادعایشان، به روایتی نبوی استدلال کردهاند که بر اساس آن، پیامبر اسلام از وقوع تمام آنچه در امتهای گذشته رخ دادهاست، در امت خویش خبر میدهد. اولین بار [[علی بن موسی الرضا]] در گفتگویی با [[مأمون|مأمون عباسی]]، به این روایت در اثبات تحقق رجعت در اسلام، استناد کرد.<ref>{{پک|کیانیفرید|۱۳۸۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=رجعت}}</ref> [[شیخ حر عاملی]] در کتاب ''[[الایقاظ]]''، دوازده دلیل را برای اثبات رجعت از دیدگاه شیعه ذکر میکند. مهمترین دلیل وی، روایات متواتر و کثیره و همینطور [[اجماع (فقه)|اجماع]] شیعیان است. [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]]، [[سید مرتضی علمالهدی|سید مرتضی]]، [[شیخ طبرسی]]، [[ابوالحسن شریف]] و [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] از جمله عالمان شیعی هستند که اجماع در خصوص اعتقاد به رجعت را گزارش کردهاند.<ref>{{پک|کعبی|۱۴۲۶|ک=الرجعة او العودة|ص=۱۷ و ۴۹-۵۰}}</ref><ref>{{پک|عنایتی|۱۳۸۶|ک=انتظار|ف=رجعت زنان}}</ref>
شماری از محدثان شیعه از جمله شیخ حر عاملی و محمدباقر مجلسی، به [[حدیث متواتر|تواتر]] معنوی مجموع احادیث رجعت باور دارند. در باور علمای شیعه، علاوه بر آیات و روایات، اجماع از دیگر دلایل اعتبار و قطعی بودن رجعت است. بر این اساس، به جهت مسلم تلقی شدن رجعت نزد تمام شیعیان و نبود گزارش مخالف در این خصوص، رجعت یکی از آموزههای ضروری شیعه است. بر اساس برخی روایات شیعی؛ اعتقاد به رجعت از لوازم ایمان به حساب میآید. شیخ صدوق نیز با اشاره به روایتی از [[جعفر صادق]]، رجعت را از مشخصات پیروان اهل بیت میداند. با این همه، به دلیل تخصصی بودن این آموزه؛ گفته میشود که رجعت از مقولات ضروری نزد محدثان بودهاست و از مقولات ضروری امامیه نیست. در همین راستا، [[عبدالکریم حائری یزدی]]
به گزارش پاکتچی، یکی از مسائل نسبت دادهشده به شیعیان، اعتقاد به زنده شدن مردگان به دست [[حجت بن الحسن]] است. این نسبت ریشه در عدم احاطه سایر فرقههای اسلامی به اعتقادات شیعیان است. از آنجایی که [[جعفر صادق]]، از آشنایی [[مفضل بن عمر جعفی|مفضل]] با معنای حقیقی رجعت در شگفت آمد؛ مشخص میشود که معنای واقعی رجعت در میان شیعیان، جزء اسرار بودهاست و همگان به معنای حقیقی رجعت، آگاهی نداشتند. از آنجا که در مذهب شیعه، حجت بن الحسن در آخرالزمان ظهور خواهد کرد، ظهور وی به معنای اصطلاحی رجعت نبوده و اگر در منبعی از ظهور وی، با عنوان رجعت یاد شدهاست، بر فرض انتساب به مذهب، به معنای غیر اصطلاحی بهکار رفتهاست. [[شیخ طبرسی]] در ''[[تفسیر تبیان]]''، گزارشی را مبنی بر اعتقاد گروهی به معنای غیر اصطلاحی رجعت شرح میدهد که بر اساس آن، منظور از رجعت، بازگشت حکومت به [[اهل بیت]] در آخرالزمان است. [[محمدباقر بهبودی]] نیز در مقالهای، منظور از رجعت را همچون تناسخ، نوعی بازگشت به دنیا از طریق نظام [[تکوین بدن انسان|تکوین]] دانستهاست که فرد رجعتکننده، به صورت نطفه در [[رحم]] مادری پرورش یافتهاست، اما خاطرات گذشته را به یاد نخواهد آورد.<ref>{{پک|پاکتچی|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=رجعت}}</ref>
|