نیک هولونیاک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بجای⟸به‌جای، هزاردلار⟸هزار دلار، کارشناشی⟸کارشناسی، نورقرمز⟸نور قرمز، لیزرنیمه‌هادی⟸لیزر نیمه‌هادی
خط ۱۸:
'''نیک هولونیاک''' ({{lang-en|Nick Holonyak}}؛ زادهٔ {{birth date|1928|11|3}}) [[فیزیک‌دان]]، [[مهندس برق]]، مخترع و استاد دانشگاه آمریکایی است. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون [[مدال ملی فناوری و نوآوری]]، [[مدال ادیسون انجمن مهندسان برق و الکترونیک]]، [[مدال افتخار آی‌تریپل‌ئی]]، [[نشان ملی علوم]]، [[جایزه چارلز استارک دراپر]]، و [[جایزه موریس لیبمن انجمن مهندسان برق و الکترونیک آمریکا]] شده‌است. او هم‌اکنون [[استاد ممتاز]] بازنشسته دانشکده [[مهندسی برق]] در [[دانشگاه ایلینوی]] است.
 
او برای اختراع نوعی LED که بجایبه‌جای تولید نور مادون‌قرمز، نورقرمزنور قرمز مرئی تولید می‌کرد شناخته می‌شود. هولونیاک در ۹ اکتبر سال ۱۹۶۲، LED را معرفی کرد، او در آن زمان در آزمایشگاه تحقیقات شرکت [[جنرال الکتریک]] واقع در شهر [[سیراکیوس، نیویورک|سیراکیوس]]، [[نیویورک]] کار می‌کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Holonyak retires after 50 years in ECE|نشانی=https://ece.illinois.edu/newsroom/news/3121|وبگاه=ece.illinois.edu|بازبینی=2021-05-09|کد زبان=en|نام=Grainger Engineering Office of Marketing and|نام خانوادگی=Communications}}</ref>
 
== اختراعات ==
هلونیاک ۴۱ اختراع ثبت شده درکارنامه خود دارد. یک از اختراعات معروف او لیزرنیمه‌هادیلیزر نیمه‌هادی نور-قرمز است که به نام [[لیزر دیودی]] نیز شناخته می‌شود. (این نوع لیزر در [[لوح فشرده|CD]] و [[:en:DVD_player|DVDپلیرها]] و [[تلفن همراه|تلفن‌های همراه]]) و سویچ‌های گسیل‌دهنده p-n-p-n (که در دیمرهای نوری و منابع تغذیه) استفاده می‌شوند.
 
در سال ۲۰۰۶، ''[[:en:American_Institute_of_Physics|انستیتوی فیزیک آمریکا]] ۵مقاله مهم و برتر چاپ شده در مجلاتش را از زمان پیدایش مؤسسه یعنی طی ۷۵ سال گذشته، انتخاب کرد. دو مقاله از این ۵ مقاله منتخب توسط هولنیاک به عنوان نویسنده همراه در مجله [[:en:Applied_Physics_Letters|Applied Physics Letters]]'' به چاپ رسیده بود. اولین مقاله، او بهمراه S.F.Bevacqua خبر ساخت اولین LED نور مرئی که در سال ۱۹۶۲ چاپ شد. و دومین مقاله چاپ شده به همراه [[:en:Milton_Feng|میلتون فنگ]] به عنوان نویسنده مشترک که خبر خلق یک [[:en:Transistor_laser|لیزر ترانزیستوری]] که می‌تواند به عنوان [[:en:Room_temperature|دماسنج اتاق]] کار کند را در سال ۲۰۰۵ داده بود. هولونیاک در فوریه سال ۱۹۶۳پیش‌بینی کرده بود که LEDهای او جایگزین [[لامپ رشته‌ای|لامپ‌های رشته‌ای]] [[توماس ادیسون]] خواهند شد که این مطلب در نشریه ''[[ریدرز دایجست]]'' در فوریه سال ۱۹۶۳ به چاپ رسید، برطبق نظر او، با بهبود در کیفیت و کارایی LEDها، آنها رفته رفته به عنوان یک گزینه انتخابی جایگزین، برای لامپ رشته‌ای خواهند بود.
خط ۳۰:
طبق گفته [[نایت رایدر]] «لیزرهای قابل اعتماد و ارزان قیمت نیمه‌هادی، که برایDVD Playerها، بارکدخوان‌ها و طیف وسیعی از دستگاه‌های دیگر حیاتی هستند همه و همه وجودشان را به طریقی مدیون فشار کاری طاقت‌فرسای ده‌ها سال پیش یک خدمه راه‌آهن در پایین شهر هستند.»
 
هلونیاک مدرک کارشناسی خود را درسال ۱۹۵۰ و مدرک کارشناشیکارشناسی ارشد خود را در سال ۱۹۵۱ و دکتری خود را در سال ۱۹۵۴ در رشته مهندسی الکترونیک از [[دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین]] کسب کرد. هولنیاک اولین دانشجوی [[دکترا|دکتری]] [[جان باردین|جان باردن]] درآن دانشگاه بود، باردن، فیزیکدان نظری، که به همراه شخصی دیگر به‌طور مشترک ترانزیستور را اختراع کردند که درنهایت برای کارهایش در اختراع ترانزیستور و همچنین تئوری [[ابررسانایی]] جایزه نوبل را برنده شد.
 
در سال ۱۹۵۴ هولنیاک به [[آزمایشگاه‌های بل|آزمایشگاه تلفن بل]] رفت، جایی که او برروی تجهیزات الکترونیکی مبتنی برسیلکون کار می‌کرد. او طی سالهای ۱۹۵۵ – ۱۹۵۷ در رسته مخابراتی ارتش آمریکا خدمت می‌کرد. طی سالهای ۱۹۵۷–۱۹۶۳ او دانشمند آزمایشگاه نیمه‌هادی‌های پیشرفته کمپانی جنرال الکتریک در [[سیراکیوس، نیویورک]] بود. در سال ۱۹۶۳، او به درجه پروفسورای دانشگاه الینویز رسید، که پانزده سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۳ بازنشست شد.
خط ۵۰:
در سال ۱۹۹۳، او جایزه NAS را برای کاربرد صنعتی علوم دریافت کرد.
 
در سال ۱۹۹۵، بابت کمکهای برجسته به تحقیقات و کاربردهای عملی دیودها و لیزرهای ساطع کننده نور به او [[جایزه ژاپن|جایزه بین‌المللی ژاپن]] معادل ۵۰۰هزاردلار۵۰۰هزار دلار اعطا شد.
 
در سال ۲۰۰۱، او مدال فردریک ایوز را از [[:en:The_Optical_Society|انجمن اپتیک آمریکا]] دریافت کرد.