برده‌داری در روم باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۱
برده‌داری در روم باستان جایگاهی برجسته در جامعه و اقتصاد داشت. برده‌ها افزون بر کارِ دستی ، بسیاری از خدمات خانگی را انجام می‌دادند و احتمالا در کارهای با چیره‌دستی بالا نیز به کار گرفته می‌شدند.
حسابداران و پزشکان بیشتر برده‌بودند. برده‌های یونانی به‌ویژه ممکن است تحصیلات عالی می‌داشتند.
برده‌های ساده یا کسانی که بردگی کیفرشان بوده، در کشتزارها ، معادن و کارخانه‌ها کار می‌کردند.
برده‌ها برپایهٔ قوانین روم دارائی شمرده می‌شدند و هیچ شخصیت حقوقی‌ای نداشتند. بیشتر برده‌ها هیچ‌گاه آزاد نمی‌شدند.
وارونِ شهروندان رومی ، بردگان می‌توانستند با کیفر بدنی ، بهره‌کشی جنسی (روسپی‌ها بیشتر برده بودند) ، شکنجه و اعدام خودسرانه رویارو شوند.
یکی از کاربردهای اصلی بردگان ، بکارگیری‌شان در گسترش نظامی روم در دوران جمهوری بود.
بکارگیری سربازان دشمن پیشین به عنوان برده شاید به‌ناچار به یک سری شورش‌های مسلحانهٔ گروهی می‌انجامید از جمله جنگ‌های سرولی ، که واپسین آنها از سوی اسپارتاکوس رهبری شد.
در دوران پکس رومانا در سده‌های نخستین امپراتوری روم (سده های ۱ تا ۲ پس از میلاد) ، بر پاسداری از آرامش پافشاری می‌شد و نبود گشایش‌های سرزمینی تازه، خط قاچاق انسان را خشک کرد.پس برای حفظ نیروی کار، تنگناهای قانونی بیشتری برای پیش‌گیری از آزادی بردگان وضع شد.
برده‌هایی که می‌گریختند دستگیر و بازگردانده می‌شدند (بیشتر برای پاداش).
نمونه‌های فراوانی نیز بود که مردم تنگ‌دست در هنگام سختی فرزندان خود را به عنوان برده به همسایگان توانگرتر می‌فروختند..
بن‌مایه
- همکاری‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Slavery in ancient Rome »، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی 31 شهریور ۱۴۰۰)