عبدالکریم قشیری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
۱ ویرایش 188.211.40.106 (بحث) برگردانی شد: القاب، حذف میشوند و زین الاسلام لقب است. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: افزودن القاب |
||
خط ۲۷:
}}
<!--پایان الگو-->
'''عبدالکریم بن هَوازِن قشیری''' ([[۹۸۶ (میلادی)|۹۸۶]] - [[۱۰۷۲ (میلادی)|۱۰۷۲]]) [[صوفی]]، [[فیلسوف]] و [[تفسیر قرآن|مفسّر]] [[زبان عربی|عربی]] [[ایران]]ی در [[سده ۵ (قمری)|سدهٔ پنجم هجری]]
قشیری ار بزرگان تصوف در قرون چهارم و پنجم میباشد از اکابر علما و مشایخ متصوفه، نسبتش به یکی از خاندان هایِ عربیِ مهاجر به نیشابور یعنی بنی قشیر میرسد مادرش دختر محمد بن سلیمان استوایی سلمی است، بنابراین از سوی پدر قشیری و از سوی مادر سلمی بود.
خط ۴۰:
قشیری از همان روزهای اول ورود به نیشابور، آوازة علمی ابوعلی حسن بن علی نیشابوری، مشهور به دقاق که پسر آرد فروشی بود از مردم نیشابور و به همین سبب به وی دقّاق میگفتند، را شنید و موجب شد به مجلس درس وی کشیده شود. این پسر آرد فروش در نیشابور دستگاه ارشاد و شیفتگان و دلباختگان بسیار داشت؛ و چنانکه گفتیم، قشیری به قصد تحصیل علم کمالات و مسائل معنوی به نیشابور نیامده بود، اما با حاضر شدن در حلقة درس دقاق، شیفتة وی میشود و به همین روی، از علم حساب و استیفا به یکبار صرف نظر کرده، به طریقت روی میآورد. چون استاد، آثار و نشانههای نجابت و کمال را در شمائل او به فراست درمییابد، وی را به خود پذیرفته و این اتصال معنوی سرانجام به خویشاوندی ظاهری نیز مبّدل میشود چنانکه شیخ دقاق، دخترش امالبنین دقاقیّه را به عقد نکاح او درمیآورد.<ref>منشورعبودیت در تصوف، گزیده رساله قشیریه، شارح؛ حسین شهبازی، تهران، انتشارات زوار، 1393، صص41-42</ref>
== اساتید ==
قشیری نزد [[ابوالقاسم الیمانی]] مقدمات زبان و ادبیات عرب را فرا گرفت. سپس به [[نیشابور]] سفر کرد و حال و هوای معنوی شهر تاثیر فراوانی در او گذاشت. [[ابوعلی دقّاق]] در آن شهر دستگاه ارشاد داشت و قشیری نیز به مجلس درس او راه یافت، جاذبه و سیطره معنوی دقّاق تمام وجود او را فراگرفت به طوری که تا آخر عمر نتوانست از آن رهایی یابد.<ref>ترجمه رساله قشیریه، ص۱۴</ref>
چون استاد آثار و نشانههای کمال و نجابت را در او مشاهده کرد او را پذیرفت و سرانجام نیز دختر خود به نام «ام البنین فاطمه» را به عقد نکاح او درآورد، ازدواج او بین سال های ۴۱۰ تا ۴۱۵ هجری اتفاق افتاده است.<ref>ترجمه رساله قشیریه، ص۱۴</ref>
قشیری بنا بر توصیه وی برای تحصیل علوم شرعی از محضراستادان بسیاری بهره برد. از جمله استادان او میتوان به [[ابوبکر محمد بن ابوبکر طوسی]]، [[ابوبکر بن فورک]] و [[ابواسحاق ابراهیم بن اسفراینی]] اشاره کرد.ابوعلی دقّاق درسال ۴۰۵ یا ۴۰۶ هجری چشم از جهان فروبست. قشیری پس از وفات او به حلقه صحبت [[ابوعبدالرحمن سلمی]] پیوست.<ref>تحقیق در رساله قشیریه با تأملی در افکار و آثار امام قشیری، ص۴۲ به بعد</ref>
== آثار وی ==
سطر ۵۱ ⟵ ۶۰:
این کتاب پنجاه و پنج باب دارد که شامل اعتقادات [[صوفیه]] در اصول، ذکر مشایخ آنها و مراحل [[سیروسلوک|سیر و سلوک]] و احوال و مقامات و اوصاف و ویژگیهای متصوفه است. این کتاب از منابع مهم صوفیه بهشمار میرود و در دورههای مختلف مورد توجه آنان بودهاست. بر این کتاب سید محمد گیسودراز در قرن نهم شرح و قراین دیگر نشان میدهد که طریقه عرفانی قشیری تا اواخر قرن دوازدهم هجری در هندوستان رواج داشتهاست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ تصوف (جلد اول) سیر تطور عرفان اسلامی از آغاز تا قرن ششم هجری|نام خانوادگی=دکتر مهدی دهباشی و دکتر سید اصغر میرباقری فرد|نام=|ناشر=سمت|سال=۱۳۹۴|شابک=978-600-02-0249-1|مکان=|صفحات=۱۳۸}}</ref>
{{درگاه|نیشابور}}
{{پانویس|۲}}
== منابع ==
▲{{پانویس}}
* عبد الکریم بن هوازن قشیری. رساله قشیریه تصحیح بدیع الزمان فروزانفر. انتشارات علمی فرهنگی تهران ۱۳۶۱
* شهبازی، حسین، منشور عبودیت در تصوف؛ گزیده رساله قشیریه، تهران، انتشارات زوار، ۱۳۹۳ کتابشناسی ملی:۳۵۹۰۹۸۹
* شهبازی، حسین، شرح جامع بر رساله قشیریه، تهران، انتشارات زوار، ۱۳۹۳ کتابشناسی ملی: ۳۵۴۰۶۹۱
* رضایتی کیشه خاله، محرم، تحقیق در رساله قشیریه با تأملی در افکار و آثار امام قشیری، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۸۴
* قشیری، ابوالقاسم، ترجمه رساله قشیریه، مترجم ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، مصحح بدیع الزمان فروزانفر، تهران: علمی فرهنگی، ۱۳۸۵
{{تصوف در نیشابور}}
|