الان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۳۲ بایت اضافه‌شده ،  ۲ سال پیش
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز «الانان» را محافظت کرد: افزودن مداوم مطالب بدون منبع یا با منبع ضعیف ([ویرایش=تنها کاربران تأییدشدهٔ پایدار و مدیران] (زمان سرآمدن ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۷ (UTC)) [انتقال=تنها کاربران تأییدشدهٔ پایدار و مدیران] (زمان سرآمدن ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۷ (UTC)))
Kasra Nushin (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۷۵:
یک گروه به سمت کوهپایه‌ها و دره‌های قفقاز مرکزی عقب نشستند و تا به امروز در آن مکان‌ها زندگی می‌کنند و خود را «آس» و «ایرَته» و سرزمینشان را «ایرُستان» می‌نامند. تعداد آن‌ها حدود چهارصد هزار نفر تخمین زده می‌شود. شاخه شرقی این گروه خود را «ایر/Ir» می‌نامد و شاخه غربی خود را «دیگور/Digor». نام آلان به صورت «آلون/Allon» هنوز در ادبیاتِ فولکلور آن‌ها باقی مانده‌است.
 
گروه دوم به همراه [[قبچاق‌ها]] (Qipchaqs) به سوی اروپا مهاجرت کردند و در مجارستان ساکن شدند. در نامه‌ها و تاریخنامه‌های مجاری و روسی از ایشان به عنوان «آس» و «یاس» "Yas" نام برده شده‌است. سرزمینی که ایشان اشغال کردند امروزه Jászság نامیده می‌شود که به معنی استان "Yas"ها است. آن‌ها زبان و فرهنگ خود را تا قرن ۱۵ میلادی حفظ کردند ولی پس از آن کم‌کم [[زبان مجاری]] را پذیرفتند و میان ایشان جذب شدند.<ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=برجیان، حبیب|عنوان=هزاره الان در قفقاز شمالی|ژورنال=مجله ایران شناخت|تاریخ=1382|شاپا=|doi=|پیوند=https://www.maxiran.com/file/135141/a23ec3}}</ref>
 
گروه سوم به خدمت خاقان‌های مغول درآمدند. بنا به نوشته تاریخنامه‌های چینی، سلحشوری آن‌ها تأثیر فراوان در گسترش و پیشرفت مغول‌ها داشته‌است. یک مبلغ مذهبیِ کاتولیک به نام John de Marignolli که پنج سال را در چین می‌گذراند، نوشته‌است در آن منطقه که ساکن بوده‌است تعداد الان‌ها به سی هزار نفر می‌رسیده‌است. با گذشت زمان تعداد آن‌ها به دلیل کشته شدن در جنگ‌ها کاسته می‌شود و باقی آن‌ها نیز در جمعیت محلی حل می‌شوند.<ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=برجیان، حبیب|عنوان=هزاره الان در قفقاز شمالی|ژورنال=مجله ایران شناخت|تاریخ=1382|شاپا=|doi=|پیوند=https://www.maxiran.com/file/135141/a23ec3}}</ref>
 
آنچه که از تحقیقات و شواهد مکتوب بجا مانده‌است، می‌توان نتیجه گرفت که پس از حملهٔ مغول، لفظ آلان رفته رفته متروک شد و آس جایش را گرفت و احتمالاً هر دو نام به یک معنی استفاده می‌شده‌است؛ همان‌طور که اوست‌های کنونی نیز از هر دونام برای خویش استفاده می‌کنند.<ref>{{یادکرد ژورنال|نویسنده=برجیان، حبیب|عنوان=هزاره الان در قفقاز شمالی|ژورنال=مجله ایران شناخت|تاریخ=1382|شاپا=|doi=|پیوند=https://www.maxiran.com/file/135141/a23ec3}}</ref>
۸۵

ویرایش