گویش بندری: تفاوت میان نسخه‌ها

گویش بندری یا '''گویش هرمزگانی''' گویشی از زبان فارسی است که در [[استان هرمزگان]] به آن تکلم می‌کنند.گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه‌ای از گویش با ریشهٔ پهلوی و زبان‌های دیگر است.باید گفت که قسمت های شرقی استان هرمزگان از نظر سنتی بخشی از مکران قدیم یا همان بلوچستان است ،مرز مکران با کرمان در گذشته در کنار شهر کهن هرمز بود که در طی جنبش مردم بومی علیه پرتقالی ها نیرو های پرتقالی این شهر را به اتش کشیدند و شهر کلا از روی نقشه ها گم شد نام هرمز هنوز در نقشه های کلاسیک وجود دارد.زبانگویش بندری امیزه ای از زبان های ایرانی مانند بلوچی و فارسی و زبان‌هایی است که با ورود اقوام و مهاجرین از کشورهای مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تأثیر خود قرار دادند. از مردم عرب گرفته تا آفریقاییها و پرتقالی‌ها و هلندی‌ها و انگلیسی‌ها و چنانچه تاریخ می‌گوید از دیگر نواحی کشور چون استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده‌اند که هر قومی ویژگی‌های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده‌است. به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>