ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

| family = {{Plainlist|

* [[تارح]] (پدر)

* [[هاجر]] (کنیز)

* [[اسماعیل]] (پسر)

'''ابراهیم''' ({{lang-he|אַבְרָהָם}})، با نام اصلی '''ابرام'''، از شخصیت‌های [[سفر پیدایش]] در [[تنخ]] و [[سه شه‌پدر|اولین شه‌پدر]] [[بنی‌اسرائیل|بنی اسرائیل]] است. [[دین‌های ابراهیمی|ادیان ابراهیمی]]، شامل [[یهودیت]]، [[مسیحیت]]، [[اسلام]] و [[بهائیت]]، او را نیای دین خود محسوب می‌کنند. پژوهشگران ابراهیم را شخصیتی افسانه‌ای می‌دانند که با هدف مشروعیت‌بخشی به ادعای اسرائیلیان بر سرزمینشان ایجاد شده‌است.

 

 

چون ۱۰ سال از وعده الوهیم گذشته بود و ابراهیم هنوز بچه‌دار نشده بود، ساره کنیز مصری خود [[هاجر]] را به او بخشید و هاجر فرزندی به دنیا آورد که او را [[اسماعیل]] نامیدند. ۱۳ سال بعد، الوهیم نام ابرام و سارای را به ابراهیم و ساره تغییر داد. سپس ابراهیم و الوهیم [[عهد ابراهیم|عهد]] کردند که ابراهیم و همه نوادگان ذکورش [[ختنه]] شوند تا نشانه عهدشان باشد. بعد از این اتفاق، الوهیم به همراه دو پیام‌آور دیگر به مهمانی ابراهیم رفت و خبر حاملگی ساره را به او داد. در ادامه خدا به ابراهیم گفت که قصد دارد سدوم را نابود کند اما ابراهیم از وی خواست نظرش را تغییر دهد که خدا نپذیرفت. ابراهیم و ساره سپس به [[جرار]] سفر کردند که ابراهیم باز هم از ترس جانش ساره را خواهر خود معرفی کرد؛ نتیجتاً، [[ابیملک]] ساره را به زنی گرفت اما وقتی خدا به او وحی کرد که به ساره نزدیک نشود، وی را آزاد کرد. مدتی بعد [[اسحاق]] متولد شد که هاجر و اسماعیل را از خانه بیرون کردند، تا او تنها وارث ابراهیم باشد. چند سال بعد، خدا به ابراهیم دستور داد اسحاق را [[ذبح اسحاق|قربانی]] کند اما در آخرین لحظه فرشته‌ای مانع او شد. ابراهیم نهایتاً در ۱۷۵ سالگی درگذشت.