بخش کاغذکنان: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش کاغذکنان تا سال ۱۳۵۸ یکی از بخشهای خلخال بود که به دلیل نبود راه ارتباطی مناسب با خلخال از شهرستان خلخال منتزع و به شهرستان میانه واگذارالحاق شد، اینمرکز شهربخش کاغذکنان یکی از مراکز و شهرک‌هایشهرهای ساختتولید کاغذ در دوران رونق صنعت کاغذسازی در ایران پس از انتقال این صنعت از چین به ایران بود که نیازهای کاغذی رَبع رشیدی و تبریز را تأمین می‌کرده است . بیشتر مردم این شهر به کاغذسازی در کارخانه خویش می‌پرداخته‌اند ونام قدیمی ان خونج ، خونا ،بوده که به قول یاقوت حموی از طرف مردم ری از سده هفتم هجری آن جا را به نام «کاغذکنان» خوانده‌اند.

به غیر از صنعت کاغذسازی در شهر خونج ( کاغذکنان) سفال سازی یکی از صنایع رایج مردم کاغذکنان قبل از دوره مغول بوده که اکنون از نمونه‌های این سفال ها در موزه های جهان از جمله موزه لوور پاریس نگهداری می شوند. شرح مفصلی از صنعت سفالگری و نمونه های اثار سفالینه‌های کاغذکنان در چاپ دوم کتاب کاغذکنان در گذرگاه تاریخ ایران تالیف اکبر پرندی موجود است.