تکواندو: تفاوت میان نسخه‌ها

زبان کره‌ای: خط [[هانگول]]: '''태권도''' خط [[هانجا]] :跆拳道) یک [[ورزش رزمی|هنر رزمی]] کره‌ای و یکی از رشته‌های ورزشی [[بازی‌های المپیک|المپیک]] است. تکواندو [[ورزش ملی]] [[کره جنوبی]] و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان [[ورزش رزمی|ورزش‌های رزمی]] در سراسر دنیا است و به سلطان ضربات پا مشهور است ضربات پای تکواندو بسیار سرعتی است به صورتی که تعداد و تنوع ضربات پا در تکواندو بسیار زیاد می‌باشد و در مقایسه با ورزش‌های رزمی دیگر از این لحاظ دارای برتری خاصی است‌است. این ورزش پرطرفدارترین ورزش رزمی جهان می‌باشد و بیشترین هنرجو را دارد.

به تکواندو، کاراته کره‌ای نیز گفته می‌شد. استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر و در اکثر اوقات با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تأکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود در دنیا متمایز می‌کند. البته در این هنر رزمی از اعضای دیگر بدن مانند دست برای ضربه مشت و دفاع و هل دادن حریف و… نیز استفاده می‌شود. رده‌بندی کمربندهای تکواندو «سفید»، «زرد»، «سبز»، «آبی»، «قرمز»، «مشکی دان۱ الی مشکی دان۱۰» می‌باشد.

«تِ» به معنی تخریب کردن و شکست با پا؛پا.

«کوان» به معنی شکست و تخریب کردن با دست؛دست.

«دو» به معنی راه و روش؛روش.

ورزش رزمی تکواندو دارای دو سبک «ITF» و «WTF» می‌باشد که در قوانین و تجهیزات مبارزه، فرم‌ها، نوع پوشش، جزئیاتی در نوع دفاع‌ها و نام برخی حرکات (مانند حرکات دست) با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند و هر کدام دارای چهار بخش می‌باشند:

# کیورگی: مبارزه؛

# [[پومسه]] یا فرم: حرکات نمایشی؛

# هانمادانگ: حرکات رکوردی و نمایشی و شکستن اجسام؛

# دفاع شخصی در تکواندو: البته برخی‌ها این را به رسمیت نمی‌شناسند؛نمی‌شناسند.

و هانمادانگ هم یک شاخه از تکواندو می‌باشد. در تکواندو افرادی که زیر ۱۶ سال باشند و به سطح کمربند مشکی برسند کمربندشان به رنگ قرمز و مشکی یا همان پن تغییر می‌کند. سنگ نوشته‌ها و آثار تاریخی موجود، قدمت و پیدایش تکواندو را به دوران باستان و جنوب شرق شبه جزیره کره می‌رساند. وجود تندیس دو راهب بودایی در معبد «سوکورام» در شهر کیونگ جو کره که در حال اجرای تکنیک “کوم«کوم گانگ ماکی”ماکی» می‌باشد سند محکمی بر وجود هنرهای رزمی در آن زمان است. مبارزین تکواندو معمولاً یک لباس به رنگ سفید و یا سیاه با نام دوبوک (도복) به همراه یک کمربند می‌پوشند. حداقل سه سبک اصلی در دوبوک وجود دارد، که مشهودترین تفاوت آن هاآن‌ها در شکل ژاکت است:1۱- ژاکت متقاطع جلویی که شبیه لباس هایلباس‌های سنتی آسیایی است؛ 2۲- ژاکت یقه ۷ (که متقاطع نیست) معمولاً توسط افراد WTF پوشیده می شودمی‌شود)، و ژاکتی که از جلو به صورت عمودی بسته می شودمی‌شود (متقاطع نیست) که معمولاً توسط افراد ITF استفاده می‌شود. رنگ کمربند، رتبه دانش آموز را نشان می‌دهد. به طوربه‌طور کلی، هر چه رنگ تیره‌تر باشد، رتبه بالاتر است. مدرسه و یا مکانی که در آن آموزش داده می‌شود، دوجانگ (도장) نامیده می‌شود. استاد بزرگ دوجانگ، گوان-جانگ-نیم (관장님)، استاد دوجانگ، سا-بوم-نیم (사범님)، فرد تمرین دهنده، گیو-سا-نیم (교사님) و تعلیم دهنده کمکی، جو-گیو-نیم (조교님) نامیده می‌شود.

زمین مبارزه تکواندو فضای مربع شکلی به ابعاد 8۸*8۸ متر است که در داخل تشکی به ابعاد 12۱۲*12۱۲ متر قرار دارد. به همین منوال، یک محوطه به عرض 2۲ متر در اطراف منطقه مبارزه به وجود خواهد آمد که به آن منطقه قرمز تشک یا منطقه خطر گفته می شودمی‌شود. در صورت نیاز، ممکن است که محوطه مسابقه را بر روی سکویی به ارتفاع 50۵۰ تا 60۶۰ سانتی مترسانتی‌متر مستقر کرد و جهت جلوگیری از آسیب مبارزین باید لبه خارجی محوطه مسابقه را با شیب کمتر از 30۳۰ درجه به کف سالن متصل کرد. تجهیزات ایمنی شامل این موارد می باشدمی‌باشد: هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشیم (محافظ بیضه و آلت تناسلی) تنها در این رشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای سایر ورزش‌های رزمی چینی وسایل ایمنی وجود ندارد

به طوربه‌طور کلی 6۶ کمربند در مقاطع گوناگون این ورزش وجود دارد.

'''کمربند زرد:''' نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می زندمی‌زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است.

'''کمربند سبز:''' نشان دهنده این است که این گیاه جوانه زده رشد می کندمی‌کند یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است.

'''کمربند آبی:''' نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده است.شده‌است؛ یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده استرسیده‌است.

'''کمربند سیاه:''' درست نقطه مقابل سفید است.است؛ بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می‌دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس‌ها و بدی‌ها نفوذناپذیر است. باید این نکته را هم یادآور شویم که هر کدام از این کمربندها خود دارای درجات متفاوتی است که آن‌ها هم هر کدام برای خود فلسفه ای دارند. نکته جالبی که بد نیست دربارهدربارهٔ این ورزش بدانیم این است که برخلاف اینکه از نظر بعضی از افراد ورزش هایورزش‌های رزمی با خشونت همراه هستند اما شاید اگر فلسفه این ورزش را بدانیم به ظرافت نهفته در این ورزش بیشتر توجه کنیم.

پشت سر، پشت گردن، پشت کمر و از کمر به پایین خطای عمد گفته می شودمی‌شود و ضربه در صورت و کنا صورت و از گردن تا کمر امتیازدارد. البته صدای ضربه باید به گوش داور برسد و اگر با یک حرکت پا به حریف ضربه وارد شود و او نتواند به بازی ادامه دهد داور به او «ناک اوت» اعلام میمی‌کند. کند.تکواندو یکی از منظم ترینمنظم‌ترین و علمی ترینعلمی‌ترین هنرهای رزمی سنتی کره ای است، که چیزی بیش از صرف مهارت هایمهارت‌های مبارزه فیزیکی به افراد یاد می دهدمی‌دهد. این نظم و انضباطی است که از طریق آموزش بدن و ذهن، راه هایراه‌های تقویت روح و بالا بردن سطح زندگی را به افراد نشان می دهدمی‌دهد. امروزه، تکواندو تبدیل به یک ورزش جهانی شده و توانست است شهرتی بین المللیبین‌المللی به دست آورد. تکواندو یکی از بازی هایبازی‌های رسمی المپیک است.

== تجهیزات و نکته هاینکته‌های ورزش تکواندو ==

تجهیزات ایمنی شامل این موارد می باشدمی‌باشد:هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)،کلاه، کلاه برای محافظت از سر،نقابسر، نقاب برای محافظت از صورت،بادهصورت، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشی تنها در این رشته مورد استفاده قرار می گیردمی‌گیرد. برای سایر ورزشهای رزمی چینی وسایل ایمنی وجود ندارد. شماره مبارزین باید پشت پیراهن آنها نصب گردد. اندازه شماره مبارزین بزرگسال 25۲۵ × 25۲۵ سانتیمتر و شماره مبارزین نوجوان و خردخردسال سال 15۱۵ × 12۱۲ سانتیمتر می باشدمی‌باشد. تمرینات تکواندو به طوربه‌طور سنتی با پای برهنه انجام می شود،می‌شود، هرچند گاهی اوقات ممکن است کفش هایکفش‌های رزمی پوشیده شود

در دوره باستان، انسان هیچ چیزی بیش از دست خالی نداشت تا از خودش دفاع کند لذا طبیعتاً به مبارزات برپایه همین دست خالی روی آورد. بعدها که ساخت سلاح‌ها و توسعه آن‌ها برای حمله یا دفاع آغاز گردید، بازهم مردم از مبارزه با دست خالی لذت می‌بردند که این بار برای تقویت قوای جسمی شان این کار را انجام می‌دادند و همچنین برای نشان دادن رسوم قبیله‌ای شان.شان؛ مثلاً برخی قبیله‌ها سبک خاصی برای مبارزه داشته‌اند مانند سبک‌های مار، پلنگ و… که هرکدام برای فخر فروختن قبیله‌ای برای قبیله دیگر بود.<ref name="sooot.ir">{{یادکرد وب |url=http://sooot.ir/1393/08/15/تاریخ-تکواندو-1-از-انسان-های-اولیه-تا-گو.html/ |title=تاریخ تکواندو 1 : انسان‌های اولیه تا گوگوریو و شیلا |accessdate=۲۱ فوریه ۲۰۲۰ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20181004104618/http://sooot.ir/1393/08/15/تاریخ-تکواندو-1-از-انسان-های-اولیه-تا-گو.html/ |archivedate=۴ اکتبر ۲۰۱۸ |dead-url=yes}}</ref>

* «چاريوتچاریوت» خبردار ایستادن

* «ماکی» یا «ماگی» دفاع کردن

یک: هانا/ دو: دول (تول)/ سه: ست/ چهار: نت/ پنج: داست/ شش: یاست/ هفت: ایل کوپ/ هشت: یودول/ نه: آهوپ/ ده: یول.

* علی حق شناس،حق‌شناس، دانشنامهٔ هنرهای رزمی، تهران، نشر بوستان، ۱۳۹۴.

{{پانویس|۲}}

[[رده:تکواندو| ]]