[[پرونده:Neutron star cross section-en.svg|thumb|upright=۱٫۲۵]]
'''ستارهٔ نوترونی (EC79)''' هستهٔ فروپاشیشدهٔ یک ستارهٔ ابرغول پرجرم است که جرم آن در مجموع بین ۱۰ تا ۲۹ [[جرم خورشیدی]] بودهاست. ستارههای نوترونی کوچکترین و متراکمترین ستارگانی هستند که تاکنون شناخته شدهاند.<ref>{{cite book |title=Compact Stars: Nuclear Physics, Particle Physics and General Relativity |edition=illustrated |first1=Norman K. |last1=Glendenning |publisher=Springer Science & Business Media |year=2012 |isbn=978-1-4684-0491-3 |page=1 |url=https://books.google.com/books?id=cCDlBwAAQBAJ}} [https://books.google.com/books?id=cCDlBwAAQBAJ&pg=PA1 Extract of page 1]</ref> هنگامی که ستارهٔ پر جرمی به شکل [[ابرنواختر]] منفجر میشود، گاهی هستهٔ آن میتواند سالم و برجا بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ [[جرم خورشیدی]] باشد پدیدهٔ طبیعی [[گرانش]]، آن را فراتر از مرحلهٔ [[کوتوله سفید]] متراکم میکند تا جایی که [[پروتون]]ها و [[الکترون]]ها برای تشکیل [[نوترون]]ها به یکدیگر فشرده میشوند. این نوع شیء آسمانی ''ستاره نوترونی'' نامیده میشود. وقتی که شعاع ستارهای ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) باشد، انقباضش متوقف میشود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل [[تپ اختر]] شناسایی میشوند که با چرخش خود، ۲ نوع اشعه منتشر میکنند.
برای این که تصور بهتری از یک ستاره نوترونی در ذهنتانذهن به وجود بیاید، میتوانیدمیتوان فرض کنیدکرد که تمام جرم خورشید در مکانی به وسعت یک شهر جا داده شدهاست.شدهاست؛ یعنی میتوان گفت یک قاشق از ستاره نوترونی یک میلیارد تن جرم دارد. به اضافه اینکه سرعت چرخش این ستارهها به دور خودشان تا ۷۰۰ دور در ثانیه هم میرسد و این چرخش با روند بسیار بسیار آهسته کند میشود. به عنوان مثال ستاره نوترونی که در هر ثانیه یک دور میزند پس از صد سال در هر ۱/۰۰۰۰۰۳۱٫۰۰۰۰۰۳ ثانیه یک دور میزند، به عبارت دیگر پس از یک میلیون سال هر ۱/۰۳۱٫۰۳ ثانیه یک دور میزند.
این ستارگان هنگام انفجار برخی از [[ابرنواختر]]ها به وجود میآیند. پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از [[رمبش]] مواد پخش شده ساختار اتمی همهٔ عناصر شیمیایی شکسته شود و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.
بیشتر دانشمندان عقیده دارند که جاذبه و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن [[پروتون]]ها و [[الکترونالکترون]]ها به درون یکدیگر میشوند که خود سبب به وجود آمدن تودههای متراکم نوترونی خواهد شد. عده کمی نیز معتقدند که فشردگی پروتونها و الکترونها بسیار بیش از اینهاست و این باعث میشود که تنها [[کوارک]]ها باقی بمانند؛ و این [[ستاره کوارکی]] متشکل از کوارکهای بالا و پایین (Up & down quarks) و نوع دیگری از کوارک که از بقیه سنگین تر است خواهد بود که این کوارک تاکنون در هیچ مادهای کشف نشدهاست.
[[پرونده:1997NeutronStar.jpg|thumb]]
از آنجا که اطلاعات در مورد ستارگان نوترونی اندک است در سالهای اخیر تحقیقات زیادی بر روی این دسته از ستارگان انجام شدهاست.