مادر مروارید: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱:
=== ساختار و شکل ظاهری ===
مادر مروارید از پلاکتهای ششضلعی [[آراگونیت]] (نوعی [[کلسیم کربنات|کربنات کلسیم]]) به عرض ۲۰–۱۰ [[میکرومتر (یکا)|میکرومتر]] و ضخامت ۰٫۵ میکرومتر در یک لایه نازک موازی و پیوسته تشکیل شدهاست. بسته به گونه، شکل قرصها متفاوت است. در گوشدریایی ([[:en:Pinna_(bivalve)|Pinna]])، قرصها مستطیل شکل هستند، و بخشهای متقارن آنها کم و بیش محلول هستند. شکل قرصها هرچه باشد، کوچکترین واحدهایی که در آنها وجود دارد گرانولهای گرد نامنظم هستند. این لایهها توسط ورقهای زهدان آلی (رابطها) متشکل از [[زیست بسپار|زیستبَسپار]] [[کشسانی|کِشسان]] (مانند [[کیتین]]، [[لاسترین ای|لاسترین اِی]] و [[پروتئین]]های شبیه [[ابریشم]]) جدا میشوند. این مخلوط از پلاکتهای شکننده و لایههای نازک [[زیست بسپار|زیستبَسپار]] [[کشسانی|کِشسان]]، مواد را مستحکم و ارتجاعی میکند با داشتن ۷۰ گیگاپاسکال در [[مدول یانگ|مدول کشسانی]] و تنش تسلیم تقریباً ۷۰ مگاپاسکال در صورت خشک بودن. مقاومت و انعطافپذیری نیز احتمالاً به دلیل چسبندگی با آرایش «آجرکاری» پلاکتها است که از انتشار ترک عرضی جلوگیری میکند. این ساختار، با پلزدنهای طولی چندگانه، [[چقرمگی]] آن را بسیار افزایش میدهد و آن را تقریباً به اندازه [[سیلیسیم]] مقاوم میکند.
تنوع آماری پلاکتها تأثیر منفی بر عملکرد مکانیکی (سختی، مقاومت و جذب انرژی) دارد زیرا تغییرشکل از تغییرات آماری رسوبگذاری محلی میباشد. با این حال، اثرات منفی تغییرات آماری را میتوان با رابطهای دارای فشار زیاد در هنگام خرابی همراه با سخت شدن کرنش جبران کرد. از طرف دیگر، مقاومت در برابر شکستگی مادرمروارید با تغییرات آماری متوسط افزایش مییابد که مناطق سختی را ایجاد میکند که در آن ترک خوردهاست. اما، تغییرات آماری بالاتر، نواحی بسیار ضعیفی را ایجاد میکند که باعث میشود ترک بدون مقاومت زیاد باعث کاهش مقاومت در برابر شکستگی شود.
|