اعتراضات میدان تیان‌آن‌من: تفاوت میان نسخه‌ها

, p. 154}}</ref>. همین اعتصاب غذا و از جان گذشتگی که بر اساس آمارهای رسمی موجب بستری شدن ۸۲۰۵ نفر در بیمارستان ها در فاصله ۱۳ تا ۲۴ می شد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Brook, Quelling the People, p. 37}}</ref>، موجب همدردی مردم در داخل و خارج چین با دانشجویان معترض گردید. [[ژائو زیانگ]] با فرستادن [[یان مینگ فو]] رییس دپارتمان جبهه متحد کار برای دیدار با دانشجویان سعی در مجاب کردن آنها برای ترک میدان کرد، لیکن با شکست این تلاش ها، دولت مراسم استقبال در [[میدان تیان‌آنمن|میدان تیان آنمن]] را لغو نموده و مراسم استقبال مختصری در فرودگاه انجام شده و دیدار [[دنگ شیائوپینگ]] و [[میخائیل گورباچف|گورباچوف]] در [[تالار بزرگ خلق]] برگزار گردید. خبرنگاران خارجی که جنبش دانشجویی را جذاب تر یافته بودند، دیدار گورباچف را تحت الشعاع اعتراضات قرار داده و شروع به همراهی و مصاحبه با معترضان نمودند؛ هرچند گزارش دادند که در واقع بیشتر دانشجویان اطلاع کمی از دمکراسی و آزادی دارند و چگونگی دستیابی به آن را دارند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Discussion with Wang Dan and other leaders of the student movement, August 2007}}</ref>. [[وزارت امنیت ملی چین]] تخمین زد تا روز ۱۸ می، به رغم بارش باران تعداد معترضان به ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ نفر رسیده است<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Liang Zhang, comp., and Andrew J. Nathan and Perry Link, eds., The Tiananmen Papers (New York: Public Affairs, 2001, p. 194}}</ref>. با اتمام دیدار [[میخائیل گورباچف|گورباچف]] از چین و عدم امکان استقبال در [[میدان تیان‌آنمن|میدان تیان آنمن]]، [[دنگ شیائوپینگ]] نتیجه گرفت معترضان پایشان را از گلیم خود فراتر گذاشته و برای اعزام نیروی نظامی آماده شد. در ساعت ۴ بعد از ظهر روز ۱۷ می، [[دنگ شیائوپینگ|دنگ شیائوپنگ]] اعضای [[کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین|کمیته دائمی پولیتبورو]] را به منظور تصمیم گیری برای گام های بعدی فراخواند و بیان کرد تعداد نیروهای پلیس پکن کافی نیست و به وجود نیرو های نظامی احتیاج است که قاطعانه عمل کنند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Li Peng liusi riji (Li Peng’s June 4 Diary), unpublished manuscript, available in the Fairbank Collection, Fung Library, Harvard University, May 17, 1989, available in the Fairbank Collection, Fung Library, Harvard University}}</ref>؛ پس از این جلسه [[ژائو زیانگ]] از دستیارش [[یائوتونگ]] خواست که متن استعفایش را آماده کند، در جلسه همان شب [[کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین|کمیته دائمی پولیتبرو]] نیز با اعلام حکومت نظامی مخالفت نمود. وی فردای آن روز در جمع دانشجویان حاضر شده و  در حالی که چهره گریان او در تلویزیون های دنیا سراسر دنیا نمایان بود به دانشجویان اعلام کرد که شما حق چنین کاری را دارید و از آنها خواست از اعتصاب غذا دست بردارند. [[ژائو زيانگ|ژائو]] دیگر در جلسات حاضر نشده و از روز ۲۸ می وی و دستیارش [[بائو تونگ]] تحت بازداشت قرار گرفتند. [[میخائیل گورباچف|گورباچف]] در صبح ۱۹ می پکن را ترک کرد و در فردای همان روز ۵۰ هزار نیروی نظامی وارد میدان تیان آنمن شدند؛ ساعت ۹:۳۰ دقیقه صبح نخست وزیر [[لی پنگ]] اعلام کرد از راس ساعت ۱۰ صبح حکومت نظامی آغاز خواهد شد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Li Peng liusi riji (Li Peng’s June 4 Diary), unpublished manuscript, available in the Fairbank Collection, Fung Library, Harvard University, May 18,19 1989}}</ref>. [[یانگ شانگکون]] به فرماندهان نظامی دستور داد تا سربازان تحت هیچ عنوان از به سمت معترضان شلیک نکنند و هرگز خشمگین نشوند و حتی به بسیاری از سربازان سلاح داده نشد. راه آهن چین گزارش داده است که ۵۶ هزار دانشجو با قطار بین ساعت ۶ عصر شانزدهم می تا هشت صبح نوزدهم می وارد پکن شده اند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Liang Zhang, comp., and Andrew J. Nathan and Perry Link, eds., The Tiananmen Papers (New York: Public Affairs, 2001)

, p. 222}}</ref>. اهالی پکن عملا از حرکت ۵۰ هزار نیروی نظامی از طریق شش ورودی اصلی و سایر راه های فرعی را مختل کردند. در ساعت ۷ صبح دوشنبه ۲۲ می دستور عقب نشینی به سربازان داده شد که موجب شادی و اعلام پیروزی معترضان گردید اما در عین حال [[دنگ شیائوپینگ|دنگ]] دستور آماده سازی تانک ها و خودروهای زرهی و مردان مسلح را داد که با تلاش مضاعف [[لی پنگ]] برای جلب نظر مقامات عالیرتبه در کل کشور و حمایت [[چن یون]] همراه شد. در شب ۲۹ می، تندیس دموکراسی مجسمه بزرگی از جنس پلاستیک به سبک [[مجسمه آزادی|مجسمه آزادی آمریکا]] را روبروی تصویر مائو قرار دادند که توجه زیادی را در داخل و خارج چین به خود جلب کرد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Brook, Quelling the People, pp. 87–88}}</ref>. از اوایل صبح ۲۶ می، گروه های کوچک نظامی با لباس شخصی به داخل محلات پکن اعزام شدند که تا روز جمعه  دوم ژوئن افزایش زیادی یافت. در شب دوم ژوئن با شایع شدن ورود نیروهای نظامی به پکن، برخی معترضان خودروهای [[ارتش آزادی‌بخش خلق|ارتش آزادی بخش خلق]] را متوقف، واژگون یا به آتش کشیدند. در ساعت ۲:۵۰ دقیقه عصر روز سوم ژوئن، [[دنگ شیائوپینگ]] دستور داد هرچه برای اعاده نظم ضروری است انجام شود. در مجموع ۱۵۰ هزار نیروی نظامی در حومه پکن موضع گرفته بودند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Brook, Quelling the People, pp. 73–74, 80}}</ref>. به منظور تامین نیروهای کافی، فرودگاه [[گوانگ‌ژو]] در شش روز ابتدایی ماه ژوئن هیچ بلیطی نفروخت. در عصر روز سوم ژوئن، چیائوشی با تشکیل جلسه ای اضطراری از طرح نهایی برای پاکسازی [[میدان تیان‌آنمن|میدان]] پرده برداشت که بلافاصله به نظر و تایید [[دنگ شیائوپینگ]] رسید. [[لی پنگ]] اظهار داشت ما در خصوص پایان دادن به این غائله ضد انقلابی در پایتخت کاملا قاطعانه عمل خواهیم کرد... ارتش آزادی بخش خلق و پلیس مسلح مجازند تا در صورت لزوم از هر ابزاری برای برخورد با افرادی که در ماموریت ما ایجاد اختلال می کنندمی‌کنند استفاده کنند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Liang Zhang, comp., and Andrew J. Nathan and Perry Link, eds., The Tiananmen Papers (New York: Public Affairs, 2001), pp. 368–369}}</ref>. در ساعت ۶:۳۰ عصر روز سوم ژوئن شرایط اضطراری از طریق رادیو و تلویزیون اعلام شد و بیانیه اعلام داشت شهروندان به منظور حفظ جانشان باید در خانه بمانند؛ همزمانهم‌زمان بلندگو هایبلندگوهای [[میدان تیان‌آنمن|میدان]] نیز اطلاعیه شرایط اضطراری را پخش کردند. از آنجایی که دولت پیش از این هم پیام های اخطار آمیزاخطارآمیز بسیاری صادر و پخش کرده بود بسیاری از افراد توجه لازم به عبارت "تامین و حفاظت از جان و زندگی شما" نکردند. در عصر روز سوم ژوئن و طبق برنامه ریزی ،برنامه‌ریزی، ابتدا گروه اول ارتش بین ساعت ۵ تا ۶:۳۰ عصر از رینگ سوم و چهارم، گروه دوم بین ساعت ۷ تا ۸ شب و سومین گروه بین ساعت ۹ تا ۱۰:۳۰ شب حرکت کردند، تعدادی کامیون پیشرو بدون تسلیحات و دو گروه سرباز مسلح متعاقب سه گروه قبلی یکی در ساعت ۱۰:۳۰ شب و دومی پس از نیمه شب وارد شده و میدان را قبل از طلوع سپیده دم پاکسازی کردند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Brook, Quelling the People, pp. 108–113}}</ref>. بزرگترین مقاومت و بیشترین خشونت در شب سوم ژوئن و اوایل صبح چهارم ژوئن در یکی از خیابان های اصلی چهار کیلومتری غرب میدان تیانآنمن نزدیک پل موشیدی و مجاور برج های مسکونی که مقام های عالیربتبهعالی‌رتبه باز نشستهبازنشسته آنجا ساکن بودند رخ داد. در حدود ساعت ۹:۳۰ شب نیروهایی از گروه سی و هشتم ارتش به موشیدی رسیدند جایی که با جمعیت چند هزار نفری شهروندان مواجه شدند؛ ابتدا ارتش کوشید تا با شلیک گاز اشک آور و گلوله های پلاستیکی جمعیت را متفرق کند که با پاسخ سنگ و اشیاء از طرف مردم مواجه شد؛ حدود ساعت ۱۰:۳۰ شب شروع به شلیک تیر هوایی و [[نارنجک]] های بی حس کننده  کردند که باز هم اثری نداشت تا اینکه در ساعت ۱۱ شب با بهره گیری از تسلیحات نظامی ([[تفنگ خودکار|اسلحه اتوماتیک]] AK-47 نوعی [[کلاشنیکف|کلاشینکف]] چینی که میتواند ۹۰ گلوله در دقیقه شلیک کند) شروع به گشودن آتش واقعی به روی مردم کردند، خودروهای نظامی با سرعت پیشروی کردند و هرکس در مقابلشان می ایستاد زیر می گرفتند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Brook, Quelling the People, pp. 114-130; Liang Zhang, comp.and Andrew J. Nathan and Perry Link, eds., The Tiananmen Papers (New York: Public Affairs, 2001)}}</ref>. نیروهای حاضر در خودرو های زرهی و تانک ها نیز شروع به حرکت به سمت [[میدان تیان‌آنمن|میدان]] کردند و تعدادی تفنگ دار نیز شروع به شلیک نمودند که تیر آنها به پنجره ساختمان هایی برخورد کرد که عکاسان و خبرنگاران خارجی آنجا حضور داشتند. نیروها به آنها هشدار میدادند تا از کنار پنجره ها کنار بروند چون ممکن بود آنها از کشتار نزدیک میدان عکسبرداری کنند.  تخمین زده می شد حدود ۱۰۰ هزار معترض هنگام ورود نیروهای نظامی در میدان حضور داشته باشند. معترضان انتظار نداشتند که سربازان از فشنگ های جنگی برای سرکوب آنها استفاده کنند اما وقتی تعدادی معترض کشته و مجروح شدند افراد باقیمانده به وحشت افتادند. تا ساعت ۲ صبح تنها چند هزار نفر در میدان باقی مانده بودند؛ [[چای لینگ]] از رهبران معترضان اعلام کرد کسانی که خواهان ترک میدانند می توانند آنجا را ترک کنند. حدود  ساعت ۳:۳۰ صبح، [[هئو دجیان]] خواننده معروف [[تایوان|تایوانی]] که در ۲۷ می وارد میدان شده بود همراه با سه نفر دیگر برای خروج مسالمت آمیز از میدان با سران حکومت نظامی ملاقات کردند که افسر ارتش خلق متقاعد گردید. در ساعت ۴ صبح چراغ های میدان خاموش گردید که حدود سه هزار نفر با شتاب میدان را ترک کردند. در ساعت ۵:۳۰ صبح تنها ۲۰۰ نفر معترض جسور باقیمانده بود که توسط نیروها وادار به خروج شدند. ساعت ۵:۴۰ صبح درست قبل از طلوع آفتاب همانطور که دستور داده شده بود [[میدان تیان‌آنمن|میدان]] کاملا از معترضان پاکسازی شده بود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Long Bow Group, The Gate of Heavenly Peace, video recording, produced and Notes to Pages 631–644 837 directed by Richard Gordon and Carma Hinton (San Francisco: Distributed by NAATA/CrossCurrent Media, 1996}}</ref>. [[پرونده:2009candlevigil1.jpg|بندانگشتی|بیستمین سالگرد اعتراضات]]