وزارت علوم، تحقیقات و فناوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷:
}}
{{سیاست و حکومت ایران}}
'''وزارت علوم، تحقیقات و فناوری''' یکی از ۱۹ [[وزارت|وزارتخانهٔ]] [[نظام جمهوری اسلامی ایران|دولت ایران]] و مسئول انسجام بخشیدن به امور اجرایی، سیاستگذاری نظام علمی، تحقیقاتی و [[فناوری]] [[ایران]] است. '''[[محمدعلی زلفی‌گل]]'''،''' در دولت [[سید ابراهیم رئیسی]] مسئولیت این '''[[وزارتخانه]]''' را بر عهده دارد.
 
== تاریخچه تحولات آموزش عالی ایراندوران معاصر ==
[[پرونده:Shahrak-e Gharb 20080724451.jpg|بندانگشتی|چپ|220px|ساختمان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در [[تهران]]]]
{{جانبداری}}
در حال حاضر محمدعلی زلفی گل مسئولیت وزارت علوم [[تحقیقات]] و فناوری را عهده‌دار می‌باشد.
 
در حدود ۱۵۰ سال پیش (۱۸۵۲ میلادی) نخستین تلاش سازمان یافته برای ایجاد تحول در نهاد تعلیم و تربیت ایران با تأسیس [[دارالفنون]] به نتیجه رسید، چنانکه گفته اندگفته‌اند نخستین آموزگاران دعوت شدهدعوت‌شده برای تدریس در دارالفنون، فرانسوی و اتریشی بوده اند،بوده‌اند، زبان درسی، [[زبان فرانسوی|زبان فرانسه]] بوده است و دانش آموزاندانش‌آموزان از یازده سالگی تا هیجدههجده سالگی خود را در آنجا می‌گذرانده اندمی‌گذرانده‌اند.
=== تاریخچه آموزش عالی ===
[https://www.msrt.ir/fa/page/246/تاریخچه-وزارت تاریخ آموزش عالی ایران] به سه دوره باستانی، میانی و اخیر یا معاصر تقسیم می‌شود.
 
در دارالفنون اکثربیشتر استادان اولیه خارجی بودند و هر کدام یک نفر مترجم داشتند که اغلب آنهاآن‌ها در آن رشته دارای اطلاعات قبلی بودند و در طول سال‌های بعد نیز معلمان خارجی اکثراًبیشتر توسط شاگردانشان جایگزین شدند. دارالفنون تا اواخرپایان قرنسده نوزدهم میلادی توسعه فراوان یافت و دولت هم از آن حمایت می‌کرد و فارغ التحصیلان آن به مشاغل بالای کشوری و لشکری دست می‌یافتند و تعدادیشماری از آنان در تکوین [[جنبش مشروطه ایران|جنبش مشروطه]] نیز نقش داشتند.
===== دوره باستانی =====
بر مبنای اطلاعات در دست، در زمان داریوش، مدرسه پزشکی «سائیسم» جهت تربیت طبیب با کتابخانه‌ای معتبر دایر بوده است. مجمع علمی همدان نیز در آن زمان با ۱۰۰ نفر عالم و دانشمند به فعالیت مشغول بوده است. علاوه بر اینها از فرهنگستان اردشیر نیز در شهر سارد ذکر به میان آمده است. مدارس دوره ساسانی مثل ریواردشیر به انتقال معارف آن عصر و تربیت دانشمند مشغول بوده اند. شاخص ترین سابقه آموزشی موجود و در دسترس در دوران باستانی را می‌توان تشکیل و تأسیس مدرسه «جندی شاپور» در شرق محل فعلی شوش توصیف نمود. این مدرسه که ۵۰۰ سال عمر کرده، پایدارترین مدرسه عالی در تاریخ ایران بوده است.
 
از سال ۱۲۹۸ هجری قمری با استقلال مدرسه طب از [[دارالفنون]]، به تدریج در طول سال‌های بعد رشته های متعددی از آن جدا شدند (مواردی مانند [[پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران|مدرسه عالی فلاحت،فلاحت]]، مدرسه تجارت، [[دارالمعلمین|دارالمعلمان]] عالی و مدرسه دامپزشکی). از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح شد و از سال ۱۳۱۰ مطالعات اولیه در این زمینه آغاز شد. در سال ۱۳۱۳ با تصویب قانون تأسیس دانشگاه، دانشگاه تهران تشکیل شد و برای آن تعدادیشماری دانشکده (شامل طب، حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی، فنی، ادبیات، علوم معقول و منقول، و علوم) منظور شد. در قانون پیش بینی شده بود، مؤسساتی نظیرمانند دانشسرای عالی نیز به آن ملحق شود و چون دانشگاه دارای محل ثابتی نبود از محل دانشسرای‌عالی برای ایجاد دانشکده‌های ادبیات و علوم استفاده شد و دانشکده های طب و حقوق در محل‌های دیگری بودند.
عیب عمده آموزش و پرورش ایران باستان این بود که در انحصار طبقه های برجسته و شاهزادگان و اعیان و اشراف قرار داشت و دیگر طبقات که بخش مهم مردمان کشور بودند از نعمت تحصیل و تربیت در آموزشگاه‌ها محروم بودند.
 
تا قبلپیش از تأسیس دانشگاه تهران در ایران چند مدرسه عالی به روش مؤسسات آموزش عالی غربی تأسیس می‌شود که تقریباً همه به وزارتخانه ها وابسته بودند، چرا که هدف اساساً تربیت نیروی انسانی مورد نیاز دولتی بود. در سال ۱۳۰۰ شمسی [[مدرسه عالی فلاحت]]، در ۱۳۰۵ شمسی مدرسه تجارت، در ۱۳۱۰ [[دارالمعلمین عالی]]، در ۱۳۱۱ مدرسه دامپزشکی و در سال ۱۳۱۷ هجری قمری مدرسه عالی علوم سیاسی تأسیس شد.
===== دوره میانی =====
پس از ورود و استقرار اسلام و نفوذ زبان و معارف عربی و تغییر در مبانی ارزشی آموزشی در ایران شاهد تکوین بیت‌الحکم‌ها و درالعلم‌ها در نیمه دوم سده دوم هجری هستیم. مدارس اسلامی شخصی در سده چهارم و پنجم هجری مثل مدرسه ابوبکر اصفهان، [[مدرسه بیهقیه]]، [[مدرسه ابومنصور بیشکی]]، سعدیه و [[مدرسه استرآبادی]] به همت افراد عالم و خیر و علم‌پرور تأسیس و به اشاعه علوم روز مشغول شدند. مدارس اسلامی دولتی و به طور مشخص مدارس نظامیه که توسط [[نظام‌الملک|خواجه نظام الملک]] (۴۰۸-۴۸۵ ه.ق) وزیر [[دودمان سلجوق|سلجوقی]] ایجاد شد، در شهرهای مختلف تأسیس شدند. زمینه و حوزه های علمی در این دوران بسیار مختلف و متنوع شد و دانشمندان در رشته های گوناگونی از معارف دست به تفحص و خلاقیت زدند. در این سال‌ها، جهان غیراسلامی، با گرفتن چند اصل از مسلمین، و دانشمندان ایرانی و عرب پایه های جنبش‌های علمی و اجتماعی و مدنی و سیاسی و صنعتی و ادبی خویش را استوار ساخت.
 
پس از تأسیس [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۲۶ [[دانشگاه تبریز]] و سپس در سال ۱۳۲۸ [[دانشگاه شیراز]] به وجود آمدند و در سال‌های بعد [[دانشگاه مشهد]] (۱۳۳۵)، اصفهان (۱۳۳۷)، اهواز (۱۳۳۷)، [[دانشکده صنعتی پلی تکینک تهران]] (۱۳۳۸)، دانشگاه ملی ایران (۱۳۳۹) و هنرسرای عالی (۱۳۴۲) به وجود آمد و تعداد مؤسسات آموزش عالی رو به کثرت گذاشت. از سال‌های ۱۳۴۰ به بعد به تدریج تعدادشمار زیادیبسیاری مؤسسات آموزش عالی به شکل وابسته به مؤسسات دولتی و وزارتخانه هاوزارتخانه‌ها و یا وابسته به بخش خصوصی (البته از طریق افراد ذی‌نفوذ و وابسته به دستگاه حاکم) اغلب تحت عناوینی مانند آموزشگاه عالی، مؤسسه عالی و مدرسه عالی (عنوان دانشکده و دانشگاه کمتر داده می‌شد) در کشور تأسیس شدند.
از نقاط قوت دوران میانی، گستردگی علوم و امکان علم اندوزی و تحصیل در میان طبقات مختلف مردم بود که به اعتلای سریع علوم و معارف در ایران و دیگر کشورهای اسلامی منجر شد به گونه ای که مورد تقلید و اقتباس کشورهای غربی گردید. از نقاط ضعف دوران میانی، تأثیر افت و خیزها و فراز نشیب‌های حکومت‌ها بر کمیت و کیفیت علمی کشور بود.
 
در سال ۱۳۱۳ به موجب قانون مصوب ۸ خرداد مجلس شورای ملی، در دانشگاه تهران، چهار دوره کارشناسی ارشد پیوسته در رشته های برق، راه و ساختمان، معدن و مکانیک به وجود آمد. در سال ۱۳۴۹ حدود ۳۹ دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران وجود داشت و تا سال ۱۳۵۳، به ۶۷ دوره رسید. اولیننخستین فردی که دوره دکتری را به پایان رساند، مرحوم [[محمد معین|دکتر محمد معین]] بود که در سال ۱۳۲۱ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیلفارغ‌التحصیل شد. [[دکتر محمد ابراهیم آیتی]] نیز در سال ۱۳۳۴ موفق به دریافت درجه دکترا شد. تا سال ۱۳۳۴، طول دوره آموزش پزشکی ۴ سال بوده و پس از آن به دوره ۷ ساله تبدیل شد.
در حدود ۱۵۰ سال پیش (۱۸۵۲ میلادی) نخستین تلاش سازمان یافته برای ایجاد تحول در نهاد تعلیم و تربیت ایران با تأسیس دارلفنون به نتیجه رسید. از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح، و از سال ۱۳۱۰ مطالعات اولیه در این زمینه آغاز شد. در سال ۱۳۱۳ با تصویب قانون تأسیس دانشگاه، [[دانشگاه تهران]] تشکیل و برای آن تعدادی دانشکده منظور شد. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ۲۶ دانشگاه و تعدادی مدرسه عالی در ایران شکل گرفته بود.
 
خیزش عظیم مردم ایران در سال ۱۳۵۷ که به تغییر [[رژیم شاهنشاهی]] به [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] منجر شد با تحول عظیم و چشمگیری درآموزش عالی کشور همراه شد که در تاریخ ایران بی‌نظیر بوده است. در تمامی استانها و شهرهای بزرگ کشور دانشگاه‌های جدیدی تأسیس شد که در مجموع تعداد دانشگاه‌های دولتی را به حدود ۱۲۰ عدد رساند. باید به این عدد، زنجیره‌ای از دانشگاه‌های غیردولتی در قالب دانشگاه آزاد اسلامی و دیگر دانشگاه‌های غیرانتفاعی را اضافه کرد. تحول جدی در جمعیت باسواد کشور و همچنین در تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه‌های کشور در سال‌های بعد از انقلاب رخ داده است که از شیب رشد دانشجویان در کل جهان نیز فراتر می‌باشد. حضور جدی و وسیع خانمها در دانشگاهها نیز حکایت از تغییر نگرش خانوادگی در میان این قشر اجتماع دارد که در طی قرون قبلی بی سابقه می‌باشد. از شاخص‌های پرارزش و کیفی این دوره، ورود دانشگاهها به حوزه آموزش و پژوهش در مقاطع تحصیلات تکمیلی است. پس از راه اندازی دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری، چهره دانشگاه‌ها از لحاظ کیفیت نیز متحول گردید.
 
از دیگر خصوصیات قابل ذکر و تأکید توسعه و گسترش علوم در این دوره، اختصاص نداشتن علم اندوزی به یک طبقه خاص و توزیع عاقلانه معارف بشری در میان جوانان و قاطبه توده های مردم کشور می‌باشد. توانمندی دیگر، نیل به سوی خوداتکایی علمی در چارچوب راه اندازی دوره های تحصیلات تکمیلی در بسیاری از دانشگاه‌های کشور و بالابردن کیفیت مراکز آموزش عالی از این طریق بوده است. اضافه می‌شود که این رشد و تحول به منزله ارتقا و خروج ایران از جرگه کشورهای [[جهان سوم]] نبوده و کشور ما، حتی در مقایسه با برخی از کشورهای همتراز از رشد نایافتگی علمی تاریخی رنج می‌برد، بلکه توانسته است بخشی از عقب افتادگی حاصل از رخوت و بی‌تدبیری حاکمان قبل را جبران نماید.
 
== دوران معاصر آموزش عالی ==
 
در حدود ۱۵۰ سال پیش (۱۸۵۲ میلادی) نخستین تلاش سازمان یافته برای ایجاد تحول در نهاد تعلیم و تربیت ایران با تأسیس [[دارالفنون]] به نتیجه رسید، چنانکه گفته اند نخستین آموزگاران دعوت شده برای تدریس در دارالفنون، فرانسوی و اتریشی بوده اند، زبان درسی، زبان فرانسه بوده است و دانش آموزان از یازده سالگی تا هیجده سالگی خود را در آنجا می‌گذرانده اند.
 
در دارالفنون اکثر استادان اولیه خارجی بودند و هر کدام یک نفر مترجم داشتند که اغلب آنها در آن رشته دارای اطلاعات قبلی بودند و در طول سال‌های بعد نیز معلمان خارجی اکثراً توسط شاگردانشان جایگزین شدند. دارالفنون تا اواخر قرن نوزدهم میلادی توسعه فراوان یافت و دولت هم از آن حمایت می‌کرد و فارغ التحصیلان آن به مشاغل بالای کشوری و لشکری دست می‌یافتند و تعدادی از آنان در تکوین جنبش مشروطه نیز نقش داشتند.
 
از سال ۱۲۹۸ هجری قمری با استقلال مدرسه طب از [[دارالفنون]]، به تدریج در طول سال‌های بعد رشته های متعددی از آن جدا شدند (مواردی مانند مدرسه عالی فلاحت، مدرسه تجارت، [[دارالمعلمین|دارالمعلمان]] عالی و مدرسه دامپزشکی). از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح شد و از سال ۱۳۱۰ مطالعات اولیه در این زمینه آغاز شد. در سال ۱۳۱۳ با تصویب قانون تأسیس دانشگاه، دانشگاه تهران تشکیل شد و برای آن تعدادی دانشکده (شامل طب، حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی، فنی، ادبیات، علوم معقول و منقول، و علوم) منظور شد. در قانون پیش بینی شده بود، مؤسساتی نظیر دانشسرای عالی نیز به آن ملحق شود و چون دانشگاه دارای محل ثابتی نبود از محل دانشسرای‌عالی برای ایجاد دانشکده‌های ادبیات و علوم استفاده شد و دانشکده های طب و حقوق در محل‌های دیگری بودند.
 
تا قبل از تأسیس دانشگاه تهران در ایران چند مدرسه عالی به روش مؤسسات آموزش عالی غربی تأسیس می‌شود که تقریباً همه به وزارتخانه ها وابسته بودند، چرا که هدف اساساً تربیت نیروی انسانی مورد نیاز دولتی بود. در سال ۱۳۰۰ شمسی [[مدرسه عالی فلاحت]]، در ۱۳۰۵ شمسی مدرسه تجارت، در ۱۳۱۰ [[دارالمعلمین عالی]]، در ۱۳۱۱ مدرسه دامپزشکی و در سال ۱۳۱۷ هجری قمری مدرسه عالی علوم سیاسی تأسیس شد.
 
پس از تأسیس [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۲۶ [[دانشگاه تبریز]] و سپس در سال ۱۳۲۸ [[دانشگاه شیراز]] به وجود آمدند و در سال‌های بعد [[دانشگاه مشهد]] (۱۳۳۵)، اصفهان (۱۳۳۷)، اهواز (۱۳۳۷)، [[دانشکده صنعتی پلی تکینک تهران]] (۱۳۳۸)، دانشگاه ملی ایران (۱۳۳۹) و هنرسرای عالی (۱۳۴۲) به وجود آمد و تعداد مؤسسات آموزش عالی رو به کثرت گذاشت. از سال‌های ۱۳۴۰ به بعد به تدریج تعداد زیادی مؤسسات آموزش عالی به شکل وابسته به مؤسسات دولتی و وزارتخانه ها و یا وابسته به بخش خصوصی (البته از طریق افراد ذی‌نفوذ و وابسته به دستگاه حاکم) اغلب تحت عناوینی مانند آموزشگاه عالی، مؤسسه عالی و مدرسه عالی (عنوان دانشکده و دانشگاه کمتر داده می‌شد) در کشور تأسیس شدند.
 
در سال ۱۳۱۳ به موجب قانون مصوب ۸ خرداد مجلس شورای ملی، در دانشگاه تهران، چهار دوره کارشناسی ارشد پیوسته در رشته های برق، راه و ساختمان، معدن و مکانیک به وجود آمد. در سال ۱۳۴۹ حدود ۳۹ دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران وجود داشت و تا سال ۱۳۵۳، به ۶۷ دوره رسید. اولین فردی که دوره دکتری را به پایان رساند، مرحوم [[محمد معین|دکتر محمد معین]] بود که در سال ۱۳۲۱ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. [[دکتر محمد ابراهیم آیتی]] نیز در سال ۱۳۳۴ موفق به دریافت درجه دکترا شد. تا سال ۱۳۳۴، طول دوره آموزش پزشکی ۴ سال بوده و پس از آن به دوره ۷ ساله تبدیل شد.
 
== فهرست وزیران ==
سطر ۸۰ ⟵ ۵۶:
* [[سید ضیاء هاشمی (استاد دانشگاه)|سید ضیاء هاشمی]] (سرپرست ۱۳۹۶)
* [[منصور غلامی]] (۱۳۹۶–۱۴۰۰)
* [[محمدعلی زلفی‌گل]] (۱۴۰۰–تاکنون۱۴۰۰–اکنون)
 
== چالش‌ها ==
== ساختار معاونت های وزارت علوم ==
بر پایه گزارشی در سال ۱۳۹۵، نبود پیوند لازم میان دانشگاه‌ها و [[صنعت در ایران]]، یکی از چالش‌های دانش و فناوری در این کشور است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=چالش‌های تولید علم در ایران|نشانی=http://jamejamonline.ir/fa/news/965834|وبگاه=jamejamonline|بازبینی=2021-08-03|کد زبان=fa}}</ref>
* [[معاونت آموزشی]]
 
* [[معاونت معاونت فرهنگی و اجتماعی]]
=== واسپاری و [[تأمین مالی تحقیقات|تأمین مالی پژوهش‌ها]] ===
* معاونت اداری مالی و مدیریت منابع
بنابر مطالعات [[سازمان همکاری و توسعه اقتصادی]]، در جهان بیش از ۶۰٪ پروژه‌های [[تحقیق و توسعه]] در حوزه‌های علمی و فنی توسط صنایع، ۲۰٪ توسط دانشگاه‌ها و ۱۰٪ توسط دولت‌ها انجام می‌شود.<ref>{{Cite book|url=http://www.oecd-ilibrary.org/science-and-technology/oecd-science-technology-and-industry-scoreboard-2015_sti_scoreboard-2015-en|title=OECD Science, Technology and Industry Scoreboard 2015: Innovation for growth and society|publisher=OECD|year=2015|isbn=9789264239784|pages=156|doi=10.1787/sti_scoreboard-2015-en|via=oecd-ilibrary.org|series=OECD Science, Technology and Industry Scoreboard}}</ref> بنابراین کارفرمای بخش عمده پروژه‌های پژوهشی دانشگاه‌ها در [[کشورهای توسعه‌یافته]]، دولت‌ها هستند؛ که در علوم کاربردی سپس امتیاز این نوآوری‌ها و محصولات پیشرفته حاصله را به [[بخش خصوصی]] واگذار می‌کنند؛ به‌طور مثال در ایالات متحده، دولت تنها در سال ۲۰۱۳ بیش از ۴۵۶ میلیارد [[دلار آمریکا]] در زمینه تحقیق و توسعه هزینه کرده‌است.<ref>{{Cite web|url=https://www.nsf.gov/statistics/2015/nsf15330/nsf15330.pdf|title=U.S. R&D Increased in 2013, Well Ahead of the Pace of Gross Domestic Product|work=National Science Foundation InfoBrief|last=Boroush|first=Mark|date=September 2015|access-date=July 22, 2019}}</ref>
* معاونت حقوقی و مجلس
 
* [[معاونت پژوهش و فناوری]]
اما در ایران [[وزارت علوم، تحقیقات و فناوری|وزارت علوم]]، بجای واسپاری پروژه‌های علمی و فنی بلندمدت و میان‌مدت به دانشگاه‌ها و استادان، مقالات را که محصول فرعی پژوهش هستند؛ معیار ارزیابی علمی استادان قرار می‌دهد. نتیجه این امر آن است که استادان همواره به‌صورت پراکنده و بدون تمرکز موضوعی بر اهداف حقیقی، اقدام به پژوهش جهت تولید هرچه بیشتر مقالات علمی زودبازده برای ارتقای درآمد و رتبه علمی خود کرده‌اند. بنابراین دانشگاه که همواره خود پیشران علمی و اقتصادی کشورها بوده، در ایران به سرباری برای اقتصاد و بودجه کشور تبدیل شده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=به شهوت مقاله‌نویسی پایان دهید!|نشانی=https://www.asriran.com/fa/news/645258|وبگاه=عصر ایران|تاریخ=|بازبینی=2021-10-16|کد زبان=fa|نام=|نام خانوادگی=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=دانشجویان جرأت انجام کارهای پژوهشی را ندارند/ ازدیاد تعداد مقالات، هنر نیست|نشانی=https://www.isna.ir/news/95080302316/دانشجویان-جرأت-انجام-کارهای-پژوهشی-را-ندارند-ازدیاد-تعداد-مقالات|وبگاه=ایسنا|تاریخ=2016-10-25|بازبینی=2021-10-16|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=مقاله ISI که تکنولوژی ایجاد نکند بی فایده است/اقتصاد کشور نیاز به فرهنگ دانش بنیان دارد|نشانی=https://snn.ir/fa/news/329170/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87-isi-%DA%A9%D9%87-%D8%AA%DA%A9%D9%86%D9%88%D9%84%D9%88%DA%98%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF-%D9%86%DA%A9%D9%86%D8%AF-%D8%A8%DB%8C-%D9%81%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D9%87-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D8%A8%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF|وبگاه=خبرگزاری دانشجو|بازبینی=2021-10-16|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=مقالات پژوهشی بی فایده و افرادی که از قبل آن به نان و نوا می رسند!|نشانی=http://www.tabnak.ir/fa/news/773323|وبگاه=تابناک|تاریخ=|بازبینی=2021-10-16|کد زبان=fa|نام=|نام خانوادگی=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=مشکلات اهميت دادن بيش از اندازه به ISI/ پژوهش باید مشکلی از جامعه را حل کند|نشانی=https://www.mehrnews.com/news/2049020/مشکلات-اهميت-دادن-بيش-از-اندازه-به-ISI-پژوهش-باید-مشکلی-از-جامعه|وبگاه=خبرگزاری مهر|تاریخ=2013-05-10|بازبینی=2021-10-16|کد زبان=fa}}</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
* [[وزرای آموزش عالی ایران]]
 
== سامانه‌های خدمات الکترونیکی ==
[https://web.archive.org/web/20130831220800/http://news.msrt.gov.ir/ پایگاه خبری تحلیلی وزارت علوم]
 
[http://www.saorg.ir/ [[سازمان امور دانشجویان]]]
 
[http://www.sanjesh.org/ سازمان سنجش آموزش کشور]
 
[https://web.archive.org/web/20140208154320/http://zaban.msrt.gov.ir/ سامانه آزمون زبان]
 
[http://www.gostaresh.msrt.gov.ir/ سرفصل‌های برنامه‌های درسی]{{پیوند مرده|date=نوامبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot}}
 
[https://web.archive.org/web/20160919224343/http://mad.msrt.gov.ir/ سامانه انتقال و میهمانی دانشجویان]
 
[https://web.archive.org/web/20120221181601/http://sanbad.msrt.gov.ir/ سامانه بورس داخل]
 
== منابع ==