کامبوج: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۶:
پیش‌شماره تلفنی = ۸۵۵ |
}}
'''کامبوج''' با نام رسمی '''پادشاهی کامبوج''' (به [[زبان خمر|زبان خِمِر]]: ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា، تلفظ: کامپوچیا) [[کشور مستقل|کشوری استمستقل]] در [[آسیای جنوب شرقیشرق آسیا]] واقع در منطقه [[هندوچین]] است. کامبوج با [[مساحت]] ۱۸۱,۰۳۵[[کیلومتر مربع]]؛ [[فهرست کشورها و مناطق بر پایه پهناوری|جنوبنودمین شرقیکشور آسیاپهناور جهان]] و پایتختبا آن[[جمعیت]] بیش از ۱۶,۷۱۸,۹۶۵ میلیون نفر، [[پنومفهرست پنکشورها بر پایه جمعیت|هفتادویکمین کشور پرجمعیت جهان]] است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Largest Countries in the World by Area - Worldometer|نشانی=https://www.worldometers.info/geography/largest-countries-in-the-world/|وبگاه=www.worldometers.info|بازبینی=2020-11-17|کد زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=Population by Country (2020) - Worldometer|نشانی=https://www.worldometers.info/world-population/population-by-country/|وبگاه=www.worldometers.info|بازبینی=2020-11-17|کد زبان=en}}</ref>
 
جمعیت این کشور ۱۶٫۷ [[۱٬۰۰۰٬۰۰۰ (عدد)|میلیون]] نفر<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Cambodia Population (2020) - Worldometer|نشانی=https://www.worldometers.info/world-population/cambodia-population/|وبگاه=www.worldometers.info|بازبینی=2020-05-27|کد زبان=en}}</ref> و زبان رسمی آن [[زبان خمر|خِمِر]] است که خط ویژه خود را دارد. [[دین]] ۹۶ درصد از مردم این کشور [[بودیسم|بودایی]] و واحد پول آن [[ریل کامبوج|ریـِل]] است. ۹۰ درصد از مردم آن از تبار خمر، ۵ درصد [[مردم ویتنامی|ویتنامی]]<nowiki/>‌تبار و بقیه از اقوام مختلفند.
 
از نظر جغرافیایی کامبوج بخشی از شبه‌جزیره [[هندوچین]] به‌شمار می‌آید و با [[تایلند]]، [[لائوس]]، و [[ویتنام]] هم‌مرز است. کامبوج با تایلند از شمال و باختر و با لائوس از شمال و با ویتنام از خاور و جنوب خاوری همسایه است همچنین کامبوج از جنوب به خلیج تایلند پیوند می‌خورد.
 
کامبوج کشوری با [[پادشاهی مشروطه]] از [[۱۹۵۳|سال ۱۹۵۳ میلادی]] و [[پایتخت]] آن [[پنوم پن]] است. جمعیت این کشور ۱۶٫۷ [[۱٬۰۰۰٬۰۰۰ (عدد)|میلیون]] نفر<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Cambodia Population (2020) - Worldometer|نشانی=https://www.worldometers.info/world-population/cambodia-population/|وبگاه=www.worldometers.info|بازبینی=2020-05-27|کد زبان=en}}</ref> و زبان رسمی آن [[زبان خمر|خِمِر]] است که خط ویژه خود را دارد. [[دین]] ۹۶ درصد از مردم این کشور [[بودیسم|بودایی]] و واحد پول آن [[ریل کامبوج|ریـِل]] است. ۹۰ درصد از مردم آن از تبار خمر، ۵ درصد [[مردم ویتنامی|ویتنامی]]<nowiki/>‌تبار و بقیه از اقوام مختلفند.
کامبوج پس از ۱۰۰ سال استعمار [[فرانسه|فرانسویان]] در سال ۱۹۵۳ به استقلال رسید. نظام سیاسی کامبوج [[پادشاهی مشروطه]] است و ریاست کنونی دولت آن را [[هون سن]] برعهده دارد که با بیش از ۳۴ سال حکومت، طولانی‌ترین حکومت را در [[جنوب شرق آسیا]] داشته‌است.
 
کامبوج پس از ۱۰۰ سال استعمار [[فرانسه|فرانسویان]] در سال ۱۹۵۳ به [[استقلال]] رسید. نظام سیاسی کامبوج [[پادشاهی مشروطه]] است و ریاست کنونی دولت آن را [[هون سن]] برعهده دارد که با بیش از ۳۴ سال حکومت، طولانی‌ترین حکومت را در [[جنوب شرق آسیا]] داشته‌است.
 
[[خمرهای سرخ|رژیم خمرهای سرخ]] در سال ۱۹۷۵ پس از پنج سال [[جنگ داخلی در کامبوج]] در جنوب شرقی آسیا به حکومت رسیدند. حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر، حدود یک چهارم جمعیت کامبوج بین سال‌های ۱۹۷۵ تا سال ۱۹۷۹ به وسیله رژیم مائویستی [[خمرهای سرخ]] در کامبوج کشته شده یا بر اثر [[گرسنگی شدید]] جان خود را از دست دادند.<ref>[http://www.radiofarda.com/content/news/24247425.html رادیو فردا]، بازدید: اوت ۲۰۱۲.</ref>
خط ۵۹:
 
مهاجرت شمار زیادی از ویتنامی‌ها به کامبوج، گسترش بیماری ایدز، فساد اداری و مین‌های به جا مانده در زمین از مشکلات کنونی سیاسی و اجتماعی کامبوج به‌شمار می‌آیند.
 
== ریشه نام ==
لفظ کامبوج،«کامبوج»، تلفظی به [[زبان فرانسوی]] است. نام باستانیدوره [[تاریخ باستان|باستان]] این کشور، «کمبوجا» وابسته به لفظ افسانه‌ای «کمبو» است؛ و تأثیرات آمیخته به باورهای هندی، بیانگر کاربرد و حفظ این لفظ باستانی در [[کتیبه|کتیبه‌ها]] و متون کهن «کامبوج» است.
 
== تاریخ ==
{{اصلی|تاریخ کامبوج}}
لفظ کامبوج، تلفظی فرانسوی است. نام باستانی این کشور، کمبوجا وابسته به لفظ افسانه‌ای کمبو است؛ و تأثیرات آمیخته به باورهای هندی، بیانگر کاربرد و حفظ این لفظ باستانی در کتیبه‌ها و متون کهن کامبوج است.
 
جایاوارمان دوم در سال ۸۰۲ میلادی خود را پادشاه منطقه اعلام کرد و با بنیاد امپراتوری خمر، این امپراتوری توانست ۶۰۰ سال دوام آورده و با تسخیر بیشتر جنوب شرق آسیا به قدرت و ثروت زیادی دست پیدا کند. این پادشاهی که تحت تأثیر زیاد فرهنگی هندی قرار داشت پرستشگاه‌های عظیمی چون [[آنگکور وات]] را بنا نهاد و [[هندوئیسم]] و سپس [[بودیسم]] را به بیشتر جنوب خاوری آسیا گسترش داد. پس از سقوط آنگکور به‌دست آیوتهایا که در سده پانزدهم رخ داد، کامبوج با پادشاهان محلی اداره می‌شد تا این‌که فرانسه این کشور را در میانه‌های سده نوزدهم مستعمره خود کرد.