سلیم یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

سلیم، با همهٔ سنگدلی‌اش، از دانش و ادب بی‌بهره نبود و از تشویق [[شاعر]]ان فارسی‌گوی دریغ نمی‌کرد. خود به [[فارسی]] شعر می‌سرود و «سلیم» یا «سلیمی» [[تخلص]] می‌کرد. دیوانی مشتمل بر دو هزار بیت فارسی دارد، اما گویا تنها یک بیت شعر به [[ترکی]] از او بر جای مانده‌است.<ref>{{پک|ریاحی|۱۳۶۹|ک=زبان و ادب فارسی|ص=۱۷۱–۱۷۰}}</ref> وی علمای دینی و اهل فضل و ادب را گرامی می‌داشت و در مذهب [[تسنن]] سخت‌گیر و زودکُش بود.