[[زبان پارسی باستان]]، نیای [[زبان فارسی]] امروز، زبان [[قوم پارس]] بوده‌است که پس از ورود به ایران در جنوب غربی آن (استان فارس کنونی) ساکن شدند و [[شاهنشاهی هخامنشی|شاهنشاهی بزرگ هخامنشی]] را در ۵۵۵۵۰ [[ق. م.]] بنیاد نهادند. به نظر می‌رسد که زبان فارسی باستان به صورت مکتوب جز در کتیبه‌های [[شاهان هخامنشی]]، در جاهای دیگری به کار نرفته‌است. آنچه در کتیبه‌ها ذکر شده، مطالب مربوط به حکومت و سیاست است اما از گفته‌های نویسندگان یونانی معلوم می‌شود که ادبیات حماسی به [[زبان فارسی باستان]] به صورت روایی و شفاهی، وجود داشته‌است. افزون بر آن [[پرودز شروو|شروو]] [[کتیبه‌های فارسی باستان]] را نیز متأثر از مضمون‌ها و ساختارهای این ادبیات حماسی روایی می‌داند.<ref>{{پک|زرشناس|۱۳۸۴|ک=میراث ادبی روایی در ایران باستان|ص=۱۹}}</ref>
