فولاد هوازده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فولاد هوازده''' ({{lang-en|Weathering steel}}) دسته‌ای خاص از [[فولاد]] ساختمانی است که اغلب با [[نشان تجاری عام]] '''فولاد COR-TEN''' نامیده می‌شود و گاهی اوقات بدون خط تیره، '''فولاد کورتن''' نوشته می‌شود؛ نام COR-TEN به دو ویژگی متمایز این نوع فولاد اشاره دارد: مقاومت در برابر [[خوردگی]] و [[مقاومت کششی نهایی|استحکام کششی]].<ref>[http://www.azom.com/article.aspx?ArticleID=12974 Weathering Steel: A Guide to Corten and the A/B Equivalents, Origins & Standards]</ref> این فولاد جزء [[فولاد زنگ‌نزن|آلیاژهای فولاد]] است که برای رفع نیاز به رنگ‌آمیزی ساخته شده‌‌استشده‌است. این دسته از آلیاژهای فولادی بعد از چندین سال قرار گرفتن در معرض آب و هوا ظاهری شبیه به [[زنگ آهن|زنگ]] پایدار به خود می‌گیرند. [[اکسایش-کاهش|اکسیداسیون]] سطحی فولاد هوازده شش ماه طول می‌کشد، اما عملیات سطحی می‌تواند اکسیداسیون را تا یک ساعت تسریع کند.<ref>{{Cite web|title=Corten+ US|url=https://www.cortenplus.com/pages/about-us|url-status=live|access-date=2021-11-20|website=Corten+ {{!}} Rust accelerator|language=en|quote=The Corten+ treatment products form a rust in one hour}}</ref>

فولاد هوازده دسته‌ای خاص از فولادهای ساختمانی با استحکام بالا و کم آلیاژ ([[:en:High-strength_low-alloy_steel|HSLA]]) است که برای مقاومت در برابر خوردگی جو توسعه یافته استیافته‌است. این فولاد از سال ۱۹۶۰ میلادی به صورت تجاری مورد استفاده قرار گرفت.<ref>{{یادکرد|عنوان=Corrosion performance of weathering steel structures|نویسنده=R. Heidersbach |سال=1987|صفحه=24|شماره=1113|ژورنال=Transportation Research Record}}</ref>

در سال ۱۹۳۳ [[شرکت فولاد ایالات متحده]]، فولادی با مقاومت مکانیکی شگفت‌انگیز ثبت کرد. این فولاد عمدتاً برای جابه‌جایی بارهای حجیم و سنگین مانند [[زغال‌سنگ|زغال سنگ]]، سنگ‌سنگ معدن، [[غلات]] و سایر محصولات معدنی مورد استفاده قرار می‌گرفت.<ref>http://palladiospa.com</ref> مدتی بعد مزیت این فولاد، یعنی خوردگی کنترل شده، کشف شد و شرکت فولاد ایالات متحده را بر آن داشت تا [[نام تجاری]] این فولاد را به COR-TEN تغییر دهد. به دلیل [[چقرمگی]] ذاتی، این فولاد هنوز هم به طوربه‌طور گسترده برای حمل و نقل فله و ساخت ظروف ذخیره‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.<ref>{{Cite web|url=http://allsteelsculpture.com/history-of-corten-sculptures|title=History of Corten Steel Sculptures - History of Corten Sculptures}}</ref>

در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ میلادی اولین ساختمان‌ها و پل‌های بزرگراهی، با استفاده از فولاد هوازده، ساخته شدند. در همین زمان مقالات زیادی در متون [[متالورژی]] و ادبیات [[ساختمان‌سازی|صنعت ساختمان]] منتشر شد که مزایا و محدودیت‌های این فولاد جدید را توضیح می‌داد. یکی از این مقالات که توسط مدیسون نوشته شده بود هشدار می‌داد که فولاد هوازده نباید در کاربردهایی که در داخل زمین مدفون هستند استفاده شود زیرا در این کاربردها سطح فلز به طوربه‌طور دوره‌ای خشک نمی‌شود و در نتیجه پوشش محافظ زنگ تشکیل نمی‌شود.<ref name=":0">{{یادکرد|عنوان=Corrosion performance of weathering steel structures|نویسنده=R. Heidersbach |سال=1987|صفحه=25|شماره=1113|ژورنال=Transportation Research Record}}</ref>

پتانسیل فولاد هوازده در پایین آوردن هزینه‌ها و موفقیت طرح‌های ساخته شده با این فولاد باعث گسترش کاربردهای آن شد. در سال ۱۹۶۹ میلادی یک طرح فولاد هوازده برنده جایزه شد و بر روی جلد مجلهٔ مهندسی عمران قرار گرفت.<ref name=":0" />

{{پانویس|چپ‌چین=بله|۲}}