گنبد آسمان: تفاوت میان نسخه‌ها

حکاکی فلاماریون (۱۸۸۸) یک مسافر را مجسم می‌کند که به لبهٔ زمین صاف رسیده‌است و سر خود را به گنبد آسمان چسبانده است. مفهوم آسمان به عنوان جسم جامد (بر یک گسترهٔ اتمسفر مانند ترجیح داده شده) میان تمدن‌های باستانی و فرهنگ‌های اخیر، به همراه [[یونان]] باستان , [[مصر]] , [[چین]] , [[هند]] , [[بومیان استرالیا]] و همچنین مسیحیان اولیه گسترده شده بود. آسمان در اساطیر و اشعار [[بین النهرینی]] و [[هند]] و [[اروپایی]] به صورت گنبدی جامد که بر فراز زمین کمان زده ترسیم شده‌است. خدای آسمان سومریان [[آن]] , این گنبد آسمان مانندها را "بهشت‌ها " نام‌گذاری کرد که خدای باد صفحهٔ صاف زمین زیر را از دریاهای اصلی بالای گنبد آسمان جدا کرده‌است. هندیان باستان همچنین به آسمان صلب اعتقاد داشته‌اند. ریگ ودا گفته است: "آسمان و زمین سخت و محکم هستند."

این دستیابی به کیهان‌شناسی احتمالاً جهانی است و همچنین با اسطوره‌های جهان جدید روبرو می‌شود.

 

== منابع ==