کاربر:Darth Kourosh/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات|مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۲

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید|که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۳

| align="center" | {{شعر}}{{ب|چو غنچه گر چه فروبستگیست کار جهان|تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۴

| align="center" | {{شعر}}{{ب|وفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنوی|به هرزه طالب سیمرغ و کیمیا می‌باش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۵

| align="center" | {{شعر}}{{ب|ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال|مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۶

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج|درویش و امن خاطر و کنج قلندری}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۷

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد|گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۸

| align="center" | {{شعر}}{{ب|ساقیا در گردش ساغر تعلل تا به چند|دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۴۹

| align="center" | {{شعر}}{{ب|فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش|گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۰

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|توانگرا دل درویش خود به دست آور|که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۱

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|همای گو مفکن سایه شرف هرگز|در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۲

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|اول ز تحت و فوق وجودم خبر نبود|در مکتب غم تو چنین نکته دان شدم}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۳

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|زلف دلبر دام راه و غمزه‌اش تیر بلاست|یاد دار ای دل که چندینت نصیحت می‌کنم}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۴

| align="center" | {{شعر}}{{ب|آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست|هر کجا هست خدایا به سلامت دارش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۵

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|از عدالت نبود دور گرش پرسد حال|پادشاهی که به همسایه گدایی دارد}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۶

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن|ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۷

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم|سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۸

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|ز راه میکده یاران عنان بگردانید|چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۵۹

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|لذت داغ غمت بر دل ما باد حرام|اگر از جور غم عشق تو دادی طلبیم}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۶۰

{{سخ}}

{{شعر}}{{ب|کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب|تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۶۱

| align="center" | {{شعر}}{{ب|شد آن که اهل نظر بر کناره می‌رفتند|هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | ۳۶۲

| align="center" | {{شعر}}{{ب|شراب خانگی ترس محتسب خورده|به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش}}{{پایان شعر}}

|-

| align="center" | {{شعر}}{{ب|دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات|مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش}}{{پایان شعر}}