کنسرت رسوایی: تفاوت میان نسخه‌ها

در طول کنسرت، مخاطبان که از [[موسیقی اکسپرسیونیستی]] و تجربه‌گرایی جدیدِ این نوع موسیقی شوکه شده بودند، شورش را آغاز کردند و کنسرت به‌صورت زودرس، به‌پایان رسید. گفته می‌شود که در میان این ناآرامی‌ها، ارهارد بوشبک{{یاد چپ|Erhard Buschbeck}}، برگزارکنندهٔ کنسرت، به یکی از معترضان که از مهمانان کنسرت بود، [[سیلی]] زده‌است و سرانجام این امر به شکایت علیه بوشبک، منجر می‌شود، اما این رویداد باعث شد تا نام دیگری برای «کنسرت رسوایی» انتخاب شود و به‌عنوان «کنسرت سیلی»{{یاد چپ|slap concert}} نیز نامیده شود. اسکار اشتراوس{{یاد چپ|Oscar Straus}} ([[آهنگساز]] وینی [[اپرت]]) که شاهد این حادثه بوده‌است، اظهار داشت که صدای سیلی، هماهنگ‌ترین صدای کنسرت در آن شب بود.

آغاز درگیری در این کنسرت، هنگام اجرای قطعهٔ آوازهای ارکسترال ساختهٔ آلبان برگ بود و مخاطبان خواستار فراخوان آهنگساز و [[شاعر]] شدند.<ref dir=ltr name="Barker">Barker, Andrew (1997). "Battles of the Mind", ''[[Cambridge Companions to Music|The Cambridge Companion to Berg]]'', p. 24. Pople, Anthony, ed. {{ISBN|0-521-56489-1}}.</ref> پتر آلتنبرگ که به بیمارستان روانی سپرده شده بود، در این کنسرت حضور نداشت ولی در تمرین قبل از اجرای ارکستر که در صبح همان روز برگزار شده بود، به وی اجازه دادند تا حضور داشته باشد (سه روز بعد آلتنبرگ به نوشتن طرحی نثرگونه پرداخت که حضور [[آلما مالر]] را نیز در تمرین به تصویر کشیده بود).<ref dir=ltr>Barker (1997), pp. 26–27.</ref> اما علی‌رغم اینکه این آگاهی وجود داشت که شاعر در کنسرت حضور ندارد اعتراضات ادامه یافت و بدین ترتیب بود که اسکار اشتراوس، در دادگاه شهادت داد که در این کنسرت صدای سیلی‌زدنِ ارهارد بوشبک (برگزارکنندهٔ کنسرت) به یکی از مهمانان، هماهنگ‌ترین صدای کنسرت در آن شب بود.<ref name="Barker"/> همچنین «کنسرت رسوایی» برای آلبان برگ، عواقبی طولانی در پی داشت و پس از آن تا سال ۱۹۵۲، این اثر اجرا نشد و [[پارتیتور]] کاملِ آن نیز تا سال ۱۹۶۶، چاپ نشد.<ref dir=ltr>{{cite web|url=http://classical-scene.com/2013/03/27/scandal/|title=Centenary of a Lesser-known Scandal - The Boston Musical Intelligencer|author=Mark DeVoto|work=The Boston Musical Intelligencer|accessdate=27 June 2015}}</ref>