اثبات مستقیم: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[ریاضیات]] و [[منطق]]، اثبات مستقیم (به [[زبان انگلیسی|انگلیسی]]: Direct proof) راهی است برای نشان دادن درستی یا نادرستی یک گزارهٔ داده شده با ترکیب کردن سر راست حقایق مسلم، یعنی معمولاً اصل موضوع‌ها و [[قضیه]]‌هایی<nowiki/>هایی که وجود دارند، بدون اینکه بخواهیم فرضیه‌های بیشتری بسازیم.

برای اثبات مستقیم یک گزارهٔ شرطی به شکل "اگر p، آنگاه q"، تنها کافی است حالتی را در نظر بگیریم که گزارهٔ p درست باشد. استنتاج منطقی، برای رسیدن از فرائض به نتایج استفاده می‌شود. نوع منطقی که استفاده می‌شود، اکثر اوقات [[منطق مرتبه اول]] است که از سورهای ''وجود دارد'' و ''برای هر'' استفاده می‌کند. قاعده‌های اثباتی که معمولاً استفاده می‌شوند [[وضع مقدم]] (modus ponens) و universal instantiation هستند.