امیرکبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

هرزگی، [[قمه]]<nowiki/>کشی و لوطی‌گری به خصوص در زمان دولت [[حاجی میرزا آقاسی]] رواج داشت. غروب که می‌شد هیچ زن و کودکی جرأت بیرون آمدن از خانه را نداشت. جوانان تهران قمه می‌بستند و به آزار و اذیت مردم می‌پرداختند. امیرکبیر، دستور داد که رسم [[قمه|قمه‌کشی]] و [[قلدری|لوطی‌بازی]] از شهرها و راه‌ها برداشته شود. وی حمل [[اسلحه سرد]] و [[جنگ‌افزار گرم|سلاح گرم]] را منسوخ کرد. در یک جلسه عمومی، کسی پیشنهاد داد حمل سلاح ممنوع شود، امیر پاسخ داد: " حمل سلاح آزاد است منتها کیست که جرئت استفاده دارد؟ " و پس از این اگر دعوا و نزاعی رخ می‌داد کسی جرأت نداشت از قمهٔ خود استفاده کند و به مرور زمان این عادت از سر مردم افتاد و حمل سلاح منسوخ شد.<ref>آدمیت، فریدون؛ امیرکبیر و ایران، تهران، انتشارات خوارزمی، ص۳۲۶–۳۲۵</ref> او حقوق بسیار درباری‌ها و شاهزاده‌ها را کم کرد.

 

 

=== ایجاد قراولخانه ===

 

=== توجه به تولید و آبادی اراضی ===

سدی به دستور امیر در نقطه اتصال رود قره‌چای و انار رود در قم و ساختن پل بر روی آن بود. از کارهای عمرانی دیگر ساختن سد بر روی رودخانهٔ گرگان زیر نظر میرزا حسن مهندس ظرف یک سال بود.<ref>مکی، حسین؛ زندگانی میرزا تقی خان امیرکبیر، ص ۲۱۳–۲۲۰.</ref>

 

 

=== سر و سامان دادن به ارتش ===

 

 

امیرکبیر چون زمان عباس میرزای ولیعهد در آذربایجان سمت لشکرنویسی و پس از آن منشی‌گری نظام را بر عهده داشت و با هیاتهای نظامی انگلیس و فرانسه آشنا بود، معتقد بود که باید دست به اصلاحات نظامی در ایران بزند. اصلاحات او شامل: قوانین اخلاقی و تغییر در رفتار سربازان و عدم تعرض آنان به اموال و ناموس مردم، برقراری حقوق معین برای افسران و سربازان، ایجاد قورخانه و تهیه لباس به سبک ارتش کشور اتریش، تهیه کتبی در ارتباط با فنون نظامی، بنای ساختمان‌های توپخانه و سربازخانه و استحکاماتی در شهرها و مراکز مهم بود.<ref name=":1"/>

{{ویکی‌انبار|Category:Amir Kabir}}

[[پرونده:Amir_Kabir_1.jpg|بندانگشتی|چپ|160px|تصویر چاپ‌شده در کتاب [[شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری]]]]

[[پرونده:Amir_Kabir_3.jpg|بندانگشتی|چپ|320px|تصویر چاپ‌شده در روزنامهٔ اطلاعات (۶ اسفند ۱۳۵۴) منسوب به امیرکبیر که توسط فردی به نام «احمد بازرگان» در اختیار این روزنامه قرار داده شده بود. انتساب این عکس به امیرکبیر نادرست است و فرد نشسته در وسط [[محمدقاسم خان والی]] می‌باشد.]]

حدود یک سال پس از انتصاب امیرکبیر به مقام صدراعظمی، نقاشی [[رنگ روغنی]] از امیرکبیر کشیده شد که در کنار آن نوشته شده‌است: «بر حسب امر مبارک سرکار اقدس شهریاری روحنا فداه، تصویر جناب جلالت ماب، صاحب السیف و القلم، مقتدی الرجال و الامم، آصف الامجد الافخم الاجل الاکرم الاعظم، سرکار امیر کبیر میرزا تقی‌خان ادام‌اللّه اقباله. جان نثار [[محمدابراهیم نقاش‌باشی]] ۱۲۶۵ [قمری]» این اثر در مالکیت حسن رفاهی مهران (معتضد الدوله) بود تا آنکه پس از درگذشت او، خانواده‌اش آن را به موزه اهدا کردند و اکنون در [[کاخ گلستان]] از آن نگهداری می‌شود.<ref>نشریه حافظ دی 1384 شماره 22 صفحه 67</ref>