یونس امره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یونس امره''' ([[۶۱۹]]؟- تا۸۴۵) [[۷۰۰]]از خورشیدی)مردم [[شاعر]]بولی بنامو [[زباناز ترکیبزرگان استانبولی|ترک]]عرفا و از بزرگاناهل [[تصوف]]الله بود.در اوآناتولی به روایتیشمار درمی‌رفت سال. ۶۳۸وی هـ.زاویه‌ای داشت و قپیوسته در آناتولیآن متولدبه شده‌استعبادت و ریاضت مشغول بود. دربه سال ۷۲۰٨٤٨ هجری قمری درگذشت هـ. قیونس چشمبا ازاینکه جهانبی‌سواد فروبود بسته‌استمناجات‌های صوفیانه و الهیات عارفانه دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قاموس الاعلام ترکی}}</ref>

در باب محل وفات وی روایت‌های مختلف وجود دارد. روستاهایی هم که به عنوان محل درگذشت در اسناد و وثایق [[بکتاشیه]] آمده است. گرچه یونس امره در ترکیه بیش از ایران معروف شده‌است، اما هنوز هم طائفه‌های مختلف طرائق [[تصوف|صوفیه]] در ایران، او را از شاعران مکتب مولویه به حساب می‌آورند و اشعارش را در مجالس آئینی با شور و جذبهٔ خاصی به آواز می‌خوانند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=انتشار دیوان کامل «یونس امره» به تصحیح دکتر ح.م. صدیق|نشانی=http://www.drsadigh.ir/اخبار/898-انتشار-دیوان-کامل-%C2«ÛŒÙˆÙ†Ø³-امره%C2»-به-تصحیح-دکتر-Ø­-م-صدیق|وبگاه=سایت دوستداران دکتر حسین محمدزاده صدیق (دوزگون)|بازبینی=2021-12-10|کد زبان=fa-ir}}</ref>

درویشی مشهور اهل [[آناطولی]] بوده‌است که اشعار ترکی وی مشهور است. روایتهای زندگی او در مکتوبات غالباً با افسانه سازی همراه بوده و کتب تراجم و تذکره‌ها غالباً او را از دراویش قرن نهم شمرده‌اند ولی [[محمد فؤاد کوپرولو]] از محققان بزرگ [[ادبیات ترکی]] که دربارهٔ زندگی و اشعار او تحقیقات فراوانیتحقیقاتی داشته، بهمدعی استناداست اسنادیکه او را جزء [[صوفیان]] نیمه دوم قرن هفتم و نیمه اول قرن هشتم دانسته‌است. طبق مناقب مکتوب، وی مرید درویشی به نام [[طپدوق امره]] بوده و خود در اشعارش مکرر به او ابراز علاقه نموده‌است. دیوان اشعارش نشانگر آن است که اهل سیر و سیاحت بوده و به سرزمین‌های بسیاری سفر کرده‌است. به تعبیر کوپرولو اهل حال بوده و نه اهل قال. مزارهای چندی در سراسر آناطولی بدو منسوب است. پیروان ادبی مانند [[عاشق پاشا]] و [[قایغوسوز ابدال]] داشته‌است و بر شعر ترکی پس از خود تأثیر ژرفی گذاشته‌است. دیوان او مجموعه ده دوازده هزار مصراع شعر است که به الهی مشهور است و اکثراً نه بر وزن عروضی که بر [[وزن هجایی]] (وزن شعر باستانی و فولکوریک ترکی) است و ویژگی‌های زبانی [[شیاد حمزه]] و اشعار ترکی [[سلطان ولد]] و [[گلشهری]] و عاشق پاشا را به یاد می‌آورد.<ref>صوفیان نخستین در ادبیات ترک، پروفسور محمد فؤاد کوپریلی، ترجمه توفیق. ه. سبحانی. انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.1385 صص 310،316،342)</ref>