کتاب جودیت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ویکی‌سازی|تاریخ=فوریه ۲۰۱۶}}

{{Tanakh OT}}

 

# بخش اول این کتاب، بدین قرار است که [[نبوکدنصریکم|بُخت‌نُصَر]]، پادشاه [[آشور]]، با لشکری گران، به جنگ دشمن خود [[ارفخشد|ارفخ سد]] می‌رود و پس از پیروزی بر او، سردار خود [[هولوفرن]] را مأمور می‌کند تا کسانی که در این جنگ او را یاری نکرده‌اند، نابود سازد؛ بنابراین، هولوفرن با ارتشی عظیم به سرزمین‌های ماورای [[فرات]] از جمله [[یهودیه]] حمله می‌کند. [[روحانی]] بزرگ یهودیان [[اورشلیم]]، به همه ساکنان، به ویژه بتولی پیام می‌فرستد تا در برابر سپاه مهاجم دشمن پایداری کنند و راه را بر او ببندند. هولوفرن که از مقاومت ساکنین شهر بتولی در شگفت مانده، از سر کنجکاوی علاقه‌مند می‌شود از انگیزه و اسرار این مقاومت مطلع گردد و بدین منظور با چند تن از افراد متحد خود در منطقه به [[رایزن|رایزنی]] می‌پردازد. آن‌ها اظهار می‌دارند که مردم چون به اطاعت [[خدا|پروردگار]] و حمایت او دلگرم اند، از قدرت فوق‌العاده‌ای برخوردار می‌شوند. سرانجام هولوفرن دست به [[محاصره]] شهر می‌زند و پس از ۳۴ روز در حالی که راه ورود [[آب]] به شهر را بسته‌است، محاصره شدگان بتولی در معرض [[هلاکت]] قرار می‌گیرند و بدین جهت ناچار تصمیم به تسلیم در برابر دشمن می‌گیرند. در این احوال از [[ازیاس]] حاکم شهر به مردم پیشنهاد می‌کند تا پنج روز دیگر تحمل کنند و چنانچه در پایان این مهلت، عنایت خداوند شامل حال آن‌ها نشد هر گونه بخواهند عمل کنند.<ref>{{پک|جعفری دهقی|1391|ک=بازشناسی منابع تاریخ|ص=118}}</ref>

# در بخش دوم این روایت‌ها، به معرفی جودیت می‌پردازد. جودیت [[بیوه]] زنی زیبا، محترم و ثروتمند است که نمونه‌ای از [[پارسایی]] و [[تقوا]]<nowiki/>ست و در شهر بتولی مورد احترام و اکرام و اعزاز بسیار است. این زن ناگهان به مردم شهر اعلام می‌کند که نباید از عنایت الهی مأیوس شوند و به همه اطمینان می‌دهد که پیش از اتمام مهلت پنج روزه، پروردگار به یاری آنان خواهد شتافت. آنگاه خود، پس از چندی دعا و نیایش به درگاه خداوند، به اردوگاه دشمن می‌رود و پس از چند روز موفق می‌شود که هولوفرن را در خواب به قتل برساند. سپس سر بریده او را با خود به داخل شهر می‌آورد و این امر مایه شادی و تجدید نیروی اهالی می‌شود. سربازان هولوفرن وقتی سردار خود را مرده می‌یابند، وحشت زده می شوند و از میدان نبرد می‌گریزند.<ref>{{پک|جعفری دهقی|1391|ک=بازشناسی منابع تاریخ|ص=118-119}}</ref>