خلیل سلطان: تفاوت میان نسخه‌ها

از طرفی در [[تبریز]] و [[اصفهان]] و [[شیراز]] و [[کرمان]] و [[سبزوار]]، به سبب بی کفایتی خلیل سلطان و درگیری مدعیان جانشینی، آشوب شده بود <ref>حافظ ابرو، ج ۳، ص ۲۵ـ۳۰</ref>. خلیل سلطان پس از چهار سال حکومت در [[سمرقند]] و از بین بردن خزاین تیمور، گرفتار [[خدایداد حسینی]]، والی ماورای سیحون،[[سیحون]]، شد <ref>تاج السلمانی ، گ ۱۷۶ پ</ref> <ref>شرف الدین علی یزدی، ج ۲، ص ۵۱۱</ref>. بالاخره خلیل سلطان به دست یکی از امیران خویش معزول و محبوس شد و خان [[کاشغر]] بر آن سرزمین حاکم شد.«۸۱۲ ق / ۱۴۰۹ م»<ref name="دانشنامه رشد، نوادگان تیمور"> [http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%af%da%af%d8%a7%d9%86+%d8%aa%db%8c%d9%85%d9%88%d8%b1&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد، نوادگان تیمور]</ref> شاهرخ در ۸۱۱ به [[ماوراءالنهر]] لشکر کشید، خدایداد را کشت و خلیل سلطان را پس از رهایی به [[ری]] فرستاد و سمرقند را به [[الغ‌بیگ|اُلُغ‌بیگ]] داد <ref>دولتشاه سمرقندی ، ص ۳۵۴ـ۳۵۶</ref>.

شاهرخ به همین خاطر خلیل سلطان را به حکومت [[جبال]] (یا ری) فرستاد. به علاوه شاد ملک، معشوقه میرزا خلیل هم تنبیه و تبعید شد، که ظاهراً چندی بعد به خلیل سلطان پیوست. تا این که خلیل سلطان در حالی که در ری همچنان به خوشباشی و عیاشی سر می‏کرد در آن جا بیمار شد و عاقبت در سال ۸۱۴ ق / ۱۴۱۱ ممیلادی درگذشت.<ref>حافظ ابرو، ج ۳، ص ۲۲۸، ۳۴۱ـ۳۴۲، ۴۳۷</ref> محبوبه وفادارش، شاد ملک، که در همان دقایق بر بالین او حاضر شده بود، در کنار پیکر بی جان خلیل، خود را با دشنه‏ای که در دست داشت هلاک کرد. سرانجام آن دو ، به امر شاهرخ در همان شهر و در یک مقبره به خاک سپرده شدند.<ref name="دانشنامه رشد، نوادگان تیمور"> [http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%af%da%af%d8%a7%d9%86+%d8%aa%db%8c%d9%85%d9%88%d8%b1&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد، نوادگان تیمور]</ref>