|
'''پاتریسین ها'''(به [[انگلیسی]]: patrician، به [[لاتین]]: patricius، و به [[یونانی]]: πατρίκιος)، که گاه در [[فارسی]] با عنوان [[شهسواران]] نیز ترجمه شده است،شده‌است، در [[روم باستان]] سکنۀسکنهٔ اصلی و لاتینی شهر [[رم]] به شمار می آمدندمی‌آمدند. در مقابل آنها [[پلبها]] یا [[پله بین هابین‌ها]] قرار داشتند که از نقاط دیگر به رم مهاجرت کرده بودند.
== تاریخچه ==
مردم، در [[روم باستان]] به دو گروه بزرگ تقسیم می شدندمی‌شدند: [[پاتریسین]] و [[پلبین]].
پاتریسین هاپاتریسین‌ها ظاهراً نخستین سکنۀسکنهٔ رم به شمار می آمدند،می‌آمدند، که اصالتی لاتینی داشتند. امّا [[پلبین هاپلبین‌ها]] از اقوام مهاجر ومهاجمی بودند که بعدها در این ناحیه و یا در سرزمین هایسرزمین‌های اطراف آن، استقرار یافتند. این دو گروه برای قرنها در کنار یکدیگر به سر می بردندمی‌بردند و ساکنان اصلی رم را تشکیل می دادندمی‌دادند.
پاتریسین هاپاتریسین‌ها به 3۳ قبیله و هر قبیله به 10۱۰ کوری تقسیم می شدمی‌شد. این کوری هاکوری‌ها معرف یک سازمان انتخاباتی ونظامی بودند. برخی از طایفه های پاتریسینطایفه‌های هاپاتریسین‌ها عبارت بودند از:
مانلیها، والریها، آیمیلیها، کورنلیها، فابیها، هوراتیها، کلاودیها، یولیها و.....
گذشته از پاتریسین ها(که از ابتدا، قدرت مطلق بودند) و پلبها(که بعدها تا حدی قدرت گرفتند) و گذشته از سازمان هاسازمان‌ها وتشکیلات ملی وپادشاهی که در رم پدید آوردند، قدرت سومی هم در کشور وجود داشت وآن [[سنا]] بود که ظاهراً ابتدا از 100۱۰۰ عضو ودر پایان عهد سلطنتی از 300۳۰۰ عضو تشکیل می شدمی‌شد. فقط پاتریسینپاتریسین‌ها ها می توانستندمی‌توانستند عضو سنا را داشته باشند و در مراسم عمومی مذهبی شرکت کنند. پلبین هاپلبین‌ها از جمیع حقوق مدنی، سیاسی ومذهبی محروم بودند وبدین ترتیب اهالی به دو دسته یدستهٔ جدا ومتمایز از یکدیگر تقسیم می شدندمی‌شدند.
== معرفی ==
در دوران باستان سکنۀسکنهٔ رم بصورت قبیله ایقبیله‌ای زندگی می کردندمی‌کردند. اراضی متعلق به قبایل «مزرعۀمزرعهٔ اشتراکی» نامیده می شدمی‌شد. هر قبیله از چند خانواده و یا به زبان لاتینی از چند فامیل تشکیل می شدندمی‌شدند.
فرزندان سکنۀسکنهٔ قدیم رم خود را پاتریسین می نامیدندمی‌نامیدند. این عنوان از واژۀواژهٔ لاتینی پاتر به معنای پدر گرفته شده بود. پاتریسین هاپاتریسین‌ها از این امر به خود می بالیدندمی‌بالیدند که پدرانشان بنیانگزاران شهر رم بوده اندبوده‌اند. هریک از فامیل پاتریسین ها،پاتریسین‌ها، قطعه زمینی در مزرعۀمزرعهٔ اشتراکی برای خود داشت، ولی احشام خویش را برای چرا به مراتع عمومی می بردمی‌برد.
در مزارع مربوط به پاتریسین ها،پاتریسین‌ها، بردگان به کار مشغول بودند ولی تعداد آنها زیاد نبود. معمولاً خود پاتریسین هاپاتریسین‌ها نیز در صحرا و در خانه، به همراه بردگان خویش کار می کردندمی‌کردند. مکرر اتفاق می افتادمی‌افتاد که آقا و برده پشت یک میز غذا می خوردندمی‌خوردند. بردگان عضو خانواده شمرده می شدندمی‌شدند.
خانه پاتریسین هاپاتریسین‌ها بسیار ساده بود و آرایشی معمولی داشت. در هریک از این خانه هاخانه‌ها یک اطاق بیشتر وجود نداشت. وسط اتاق، یک حوض آب واقع شده بود که در بالای آن، درون سقف، روزنه ایروزنه‌ای چهارضلعی دیده می شدمی‌شد. از طریق این روزنه آب باران از روی بام به درون حوض فرومی ریخت. این روزنه بمثابه وسیله ایوسیله‌ای برای روشن کردن خانه نیز محسوب می شدمی‌شد.
ریش سفیدان پاتریس، شورایی تشکیل می دادندمی‌دادند که شورای شیوخ، یا به زبان لاتینی سنا نامیده می شدمی‌شد. شورای شیوخ برای بررسی و مذاکره پیرامون مسایل مهمتر، از مردان پاتریس دعوت می کردمی‌کرد تا مجلس ملی را تشکیل دهند. <ref> تاریخ روم باستان، فئودور.پ.کوروفکین، صفحات: 16۱۶ و 17۱۷ </ref>
== نظر ویل دورانت ==
در پاسخ این سوال که: «پاتریسین ها،پاتریسین‌ها، که بودند؟»، لیویوس بر آن بود که [[رومولوس]] یکصد تن از سران خانوادۀخانوادهٔ خود را برگزیده بود تا او را در پی افکندن رم یاری دهند و شورا یا سنای وی را تشکیل دهند.
اینان را بعدها، ''پاترس''(پدران)، نامیدند و نوادگانشان را ''پاتریچی''(از تبار پدران) نامیدند.
امّا نظریات جدیدتر، ضمن نفی روایات گذشتگان، پاتریسین هاپاتریسین‌ها را کشورگشایانی بیگانه و شاید [[سابینی]] می شمردمی‌شمرد که بر [[لاتیوم]] هجوم آوردند و از آن پس بر [[پلبها]] یا [[پلبینها]] یا تودۀتودهٔ مردم، بعنوان طبقات پست تر، حکومت راندند.
می توان می‌توان پنداشت که پاتریسین هاپاتریسین‌ها از خانواده هاییخانواده‌هایی فراهم می آمدندمی‌آمدند که، در پرتو فرادستی اقتصادی یا نظامی، بهترین زمین هازمین‌ها را به چنگ آورده و برتری کشاورزی خود را به سروری سیاسی مبدّل کرده بودند. ▼
برای مدت پنج قرن، سرداران و کنسولان رومی، از میان طوایف پاتریسین برمی خاستند و اینان بودند که برای روم قانون می نهادندمی‌نهادند. <ref> تاریخ تمدن، ویل دورانت، جلد سوم(قیصر و مسیح)، صفحه: 27۲۷ </ref> ▼▲می توان پنداشت که پاتریسین ها از خانواده هایی فراهم می آمدند که، در پرتو فرادستی اقتصادی یا نظامی، بهترین زمین ها را به چنگ آورده و برتری کشاورزی خود را به سروری سیاسی مبدّل کرده بودند.
== پانویس‌ها ==
▲برای مدت پنج قرن، سرداران و کنسولان رومی، از میان طوایف پاتریسین برمی خاستند و اینان بودند که برای روم قانون می نهادند. <ref> تاریخ تمدن، ویل دورانت، جلد سوم(قیصر و مسیح)، صفحه: 27 </ref>
== پانویس ها ==
{{پانویس}}
== منابع ==
* {{یادکرد|کتاب= تاریخ روم باستان|نویسنده = کوروفکین، فئودور.پتروویچ|ترجمه=[[غلامحسین متین]]|ناشر = انتشارات محور|چاپ=اول|شهر=تهران|سال=1379۱۳۷۹|شابک=ISBN 964-6796-06-0}}
{{یادکرد|کتاب= [[تاریخ تمدن (کتاب)|تاریخ تمدن]]، یونان باستان (جلد سوم)|نویسنده = دورانت، ویل|ترجمه=[[حمید عنایت]] و دیگران|ناشر =شرکت انتشارات علمی و فرهنگی|چاپ=هفتم|شهر=تهران|کوشش=سرویراستار، [[محمود مصاحب]]|سال=1380۱۳۸۰|شابک=ISBN 964-445-002-7}}
| 