صلح آنتالکیداس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
ویژگی پیوندهای پیشنهادی: ۱ پیوند افزوده شد. |
||
خط ۵:
[[اردشیر دوم (هخامنشی)|اردشیر دوم]] که فرمانروای حقیقی جهان شناخته شده آن زمان به شمار میرفت وظیفه میانجیگری میان طرفین تخاصم را با حفظ اقتدار ایران (پارس) بر عهده گرفت.
در سال ۳۸۷ پیش از میلاد، پس از آن که اسپارت و دولتشهرهای یونانی متحد ایران راه غله آتن را با ۸۰ کشتی از طریق [[تنگه بسفر]] بستند، متخاصمان نمایندگان تامالاختیاری به [[سارد]] فرستادند تا شرایط شاه ایران را بشنوند. [[تیروز]] ([[ساتراپ]] سارد) مهر سلطنتی شاه را نشان داد و آنگاه منشی او چنین خواند:
:اردشیر شاه سزاوار میداند که شهرهای آسیا، همچنین جزایر [[کلازومنای]] و [[قبرس]] متعلق به او باشد. دیگر شهرهای یونانی چه بزرگ و چه کوچک، مستقل میمانند مگر [[لمنوس]]، [[ایمبروس]] و [[اسکیروس]] که - همچون گذشته - به آتن تعلق خواهند داشت. هر یک از طرفهای درگیر که این صلح را نپذیرد، من - اردشیر - در کنار کسانی که با من همنظرند، با ایشان در دریا و خشکی، و با کشتی و با پول خواهم جنگید.<ref>[//en.wikisource.org/wiki/Hellenica_(Xenophon)/Book_5/Chapter_1 گزنفون، هلنیکا، کتاب پنجم، فصل نخست]</ref>
|