یزدین: تفاوت میان نسخه‌ها

این سمت را در زمان [[ساسانی]]، [[واستریوشان‌سالار]] می‌خواندند و به معنی رئیس فلاحان است. <ref>کریستن سن، ص ۱۴۳</ref> یزدین دین [[نصاری]] داشت. تاریخچهٔ این مرد شرح مفیدی از احوال اجتماعی آن عهد به شمار می‌آید. خانوادهٔ او که اصلاً [[سریانی]] بود. در کرخای بیث سلوخ ([[کرکوک]] فعلی) املاک پهناور داشت.

 

 

یزدین [[صومعه]] را که [[شیرین]] محبوبه [[خسروپرویز]] بنا نهاده بود از خواسته و اثاثیه گرانبها بی نیاز کرد و در همهٔ جهان کلیساها و دیرها ساخت مانند [[بیت المقدس]] آسمانی و چنانکه یوسف در چشم فرعون عزیز بود یزدین نیز در نظر خسرو عزت داشت بلکه بیش از یوسف محبوب بود. در آنوقت که ایرانیان به [[بیت المقدس]] دست یافتند، یزدین غنیمتی گزاف به [[تیسفون]] فرستاد، من جمله از چیزهاییکه در انظار عیسویان بسیار عزت داشت قطعه‌ای از دار [[عیسی]] بود که [[صلیب راستین]] نام دارد. خسرو آنرا با تشریفات زیاد در گنج تازه که در پایتخت ساخته بود، قرار داد. [[یهود]]یان بیت المقدس که موقع را برای کشیدن انتقام از عیسویان مغتنم شمرده و کلیساها را آتش زده بودند، بنابر پیشنهاد یزدین و فرمان پادشاه بدار آویخته شدند و اموال آنان ضبط شد. پس یزدین بعضی از کلیساها را از نو بنا نهاد. منزلت یزدین دوامی نیافت. علت سقوط او معلوم نیست اما هنگامی که سپاه [[هراکلیوس]] به نواحی مغرب ایران روی نهاد خسرو فرمان داد تا یزدین را کشتند و زنش را در شکنجه نهادند شاید بگوید که یزدین گنج‌های گرد آورده را کجا نهفته‌است.<ref>کریستن سن، ص ۴۷۲</ref>

* کریستین سن، آرتور. ایران در زمان ساسانیان، ترجمهٔ رشید یاسمی. چاپ پنجم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۷