تنبور: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[دوتار]]

}}

تنبور را با چهار انگشت دست راست و بدون استفاده از مضراب مصنوعی می‌نوازند و تکنیک‌های دست چپ آن شبیه دیگر سازهای زهی دسته دار مانند تار و سه تار است و مضراب‌های اصلی آن عبارتند از انواع مضراب راست، چپ و شُر انواع مضراب ریز، گل‌ریز، غنچه، دوچپ (دوتک) و …

آلبوم [[صدای سخن عشق]] با صدای [[شهرام ناظری]] و آهنگ‌سازی [[کیخسرو پورناظری]] اولین و مطرح‌ترین آلبومی است که به معرفی ساز تنبور می‌پردازد.

== حوزه‌ها و مناطق رواج موسیقی تنبور ==

# گوران: این منطقه قدیمی‌ترین مرکز رواج مقام‌های تنبور محسوب می‌شود و شامل شهرهای گهواره و کرند و قسمتی از سرپل ذهاب می‌باشد. این منطقه منبع اصلی سنت‌های موسیقایی یارسان می‌باشد و قدیمی‌ترین رسوم موسیقایی یارسان را بیان می‌کند. مقام‌های تنبور در این منطقه به علت شرایط جغرافیایی خاص منطقه و عجین شدن مقامات با اعتقادات آنها و اینکه متون مقدس قدیمی یارسان به همان زبان امروزی آنهاست، با لهجه‌های قدیمی تر، به صورت بکر و دست نخورده به جای مانده‌است. اسدالله فرمانی یکی از سازندگان چیره‌دست‌ساز تنبور است<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.mashreghnews.ir/fa/news/306929/تصاویر-کارگاه-ساخت-تنبور |عنوان =تصاویر/ کارگاه ساخت تنبور | ناشر =خبر فارسی |تاریخ =۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ |تاریخ بازدید = ۲۳ نوامبر ۲۰۱۵}}</ref>

# [[مردمان ترک|ترک‌]]<nowiki/>های پیروی آیین [[اهل حق]] (یا یارسان) در استان‌های [[استان آذربایجان شرقی|آذربایجان شرقی]] و [[استان آذربایجان غربی|آذربایجان غربی]]، [[استان قزوین|قزوین]]، [[استان زنجان|زنجان]] و [[استان تهران|تهران]] و حومه آن: سومین گروه هستند که مقامات تنبور بین آنها رواج دارد. این گروه به علت تفاوت زبان و دوری از مراکز اصلی یارسان نسبت به دو گروه فوق دارای محدودیت‌های بیشتری هستند.

# گروهی از کردهای عراق که به کاکه‌ای معروف هستند: این گروه به دلیل زبان مشترک با منطقه گوران احتمالاً برای اجرای مقام‌ها با مشکل کمتری روبه رو هستند.