'''طلیحه بنعبدی خویلد بن نوفل''' از قبیله بنی‌اسد که در جنگ احزاب از فرماندهان مشرکین بود که در سال نهم هجری اسلام آورد اما پس از درگذشت [[محمد]] ادعای پیامبری کرد و از آنجا که می‌گفت فرشته‌ای به نام ذوالنون برای او وحی می‌آورد ملقب به ذوالنون شد. قبایل بنی‌حزیمه و غطفان به او ایمان آوردند. [[ابوبکر]]، [[خالد بن ولید]] را برای سرکوبی او روانه کرد که در نبردی در بزاخه طلیحه شکست خورد و به شام گریخت. سپس در ابتدای خلافت عمر به مکه آمد و بخشیده شد.<ref>محمدرضا میرزایی٬ ''پیامبران دروغین''٬ [http://www.hamshahrimags.com/Images/News/AtachFile/30-11-1389/FILE634337373921357500.pdf آیه٬ ویژه‌نامه دین و فرهنگ همشهری جوان] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20121224172319/http://www.hamshahrimags.com/Images/News/AtachFile/30-11-1389/FILE634337373921357500.pdf |date=۲۴ دسامبر ۲۰۱۲ }}٬ بهمن ۱۳۸۹ ٬ ص۲۹</ref>
