کستی: تفاوت میان نسخه‌ها

این واژه در [[پهلوی]] کُستیک از مادهٔ کُست به معنی سو و پهلو و کنار است. در فارسی نیز کشت یا کست به همین معنی است. کٌشتی را '''بند دین''' نیز گویند. '''کُستیج''' معرب کُستی است. در [[اوستا]] از برای کُستیت به معنی مطلق چه '''بند دین''' و چه کمربند أئیویااٌنگهَنَ استعمال شده‌است. این کلمه مرکب است از دو جزء اَئیوی به معنی برورو و بالا که در فارسی اَف شده و بر سر یک دسته از لغات دیده می‌شود چون افسر، افسار، افروختن، افکندن، افشاندن و غیره. دوم یانگهن از ریشهٔ یاه که فعل و به معنی کمربستن است و در [[اوستا]] به معنی کمربند آمده‌است. در [[هرمزدیشت]] بندهای ۱۷ و ۱۸ آمده‌است. «کسی که نام‌های [[اهورامزدا]] را در هنگام خوابیدن و برخاستن و کٌستی بستن و کشتی گشودن و از جائی به جائی رفتن و از ناحیه و مملکت بیرون رفتن بسراید، به چنین کسی ضربت و کارد و تبرزین و تیر و دشنه و گرز و سنگ و فلاخن دشمن کارگر نشود.»

 

 

==پانویس==