فرهنگستان زبان ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمد مقدم|محمّد مقدّم]]، پایه‌گذار گروه‌های آموزشی زبان‌شناسی [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۴۲، نُه سال پس‌از تعطیل شدن [[فرهنگستان اوّلایران]] (فرهنگستان اول) ، دربارۀ خطر حضور و هجوم واژه‌های بیگانه به زبان فارسی هشدار داد. در رسانه‌ها نیز بحث‌هایی درباره لزوم حراست از زبان فارسی و پروراندن آن برای جواب‌گویی، به‌مقتضای پیشرفت‌های علمی و فنّی جدید، درگرفت‌. با این مقدّمات، زمینه بازگشایی فرهنگستان فراهم شد و در پنجم مرداد سال ۱۳۴۷ فرهنگستان زبان ایران (فرهنگستان دوم‌) تأسیس شد. در این دوره، فرهنگستان درپی تشکیل جلسه‌های شورای خود در سال ۱۳۴۹، چهار پژوهشکدۀ واژه‌گزینی، گردآوری واژه‌های فارسی، زبان‌های باستانی و میانه و دستور را، به همّت [[وزیروزارت فرهنگ و هنر]] و ده نفر از اعضای پیوسته ایجاد کرد.

برخی از اعضای پیوسته فرهنگستان زبان ایران عبارت بودند از: [[صادق کیا]]، [[محمد مقدم|محمّد مقدّم]]، [[ذبیح بهروز]]، [[صادق رضازاده شفق]]، [[محمود حسابی]]، [[حسین گل‌گلاب]]، [[یحیی ماهیار نوّابی]]، [[جمال رضایی]]، سپهبد علی کریملو، و [[مصطفی مقرّبی]].